Srem

W dzisiejszych czasach Srem to temat, który przyciąga uwagę wielu osób na całym świecie. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Srem był przedmiotem wielu debat i wzbudził duże zainteresowanie w różnych dziedzinach. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie historyczne, wpływ na kulturę popularną czy znaczenie w nauce i technologii, Srem jest zjawiskiem, które nadal intryguje zarówno ekspertów, jak i fanów. W tym artykule zbadamy różne aspekty Srem i przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie i zasięg we współczesnym społeczeństwie.

Srem
Срем
Państwa

 Chorwacja,
 Serbia

Ważniejsze miejscowości

Sremska Mitrovica,
Sremska Kamenica

Położenie na mapie
Mapa
Obszar Sremu na mapie Serbii

Srem (zwany też Syrmia, serb. Срем, chorw. Srijem, węg. Szerémség) – region historyczny położony między Dunajem i Sawą, podzielony obecnie między Serbię (część wschodnia, w większości w granicach Prowincji Autonomicznej Wojwodina) i Chorwację (część zachodnia).

Historia

Nazwa regionu pochodzi od antycznego miasta Sirmium położonego nad rzeką Sawą (w pobliżu dzisiejszej Sremskiej Mitrovicy), założonego zapewne przez Ilirów, później stolicy rzymskiej prowincji Panonii i jednego z najważniejszych ośrodków miejskich Bałkanów. Miasto to zostało zniszczone w VI wieku przez Awarów, w tym też okresie pojawiła się tutaj ludność słowiańska. Przez kolejnych kilka stuleci zwierzchność nad tym rejonem wielokrotnie się zmieniała – władali nim Gepidowie, Bizantyjczycy, Frankowie, Bułgarzy, ponownie Bizantyjczycy. Często czynili to za pośrednictwem lokalnych książąt, m.in. Sermona, który panował w Sremie w XI w. jako wasal bułgarski.

W XII w. region przejęli z rąk Bizancjum królowie Węgier, stopniowo jednak zwiększało się znaczenie lokalnych władców serbskich – w efekcie to na terytorium Sremu na przełomie XIII i XIV w. znalazło się centrum Królestwa Serbskiego, niezależnego od Węgier. W 1311 roku Srem został jednak włączony na powrót do Węgier (przy czym jego zachodnia część stała się częścią banatu Slawonii).

Na początku XV w. Srem powrócił w ręce władców pochodzenia serbskiego, tym razem jednak z nadania królów węgierskich – wasalni despoci i książęta sremscy przetrwali tutaj aż do czasu podboju osmańskiego w pierwszej połowie XVI wieku Turcy panowali nad tym terytorium przez kolejne dwa stulecia i utracili władzę na rzecz Habsburgów dopiero po wojnach austriacko-tureckich w latach 1683–1699 i 1716–1718.

Srem został wówczas podzielony – jego południowa część znalazła się w granicach Pogranicza Wojskowego, północna zaś początkowo była hrabstwem, a potem została włączona do Królestwa Slawonii. W okresie Wiosny Ludów północna część Sremu stała się częścią autonomicznego regionu serbskiego, jednak w 1860 roku powróciła w granice królestwa Slawonii, wraz z którym w 1868 roku stała się częścią Zalitawii. Pod koniec XIX wieku zlikwidowano Pogranicze Wojskowe.

W 1918 roku, wskutek rozpadu Austro-Węgier Srem początkowo proklamował przyłączenie do Serbii, a znalazł się w granicach Królestwa Jugosławii (początkowo: Królestwa SHS). W latach 1941–1944 Srem znajdował się w granicach marionetkowego faszystowskiego Niepodległego Państwa Chorwackiego, a w 1945 roku został podzielony między republiki socjalistycznej Jugosławii: wschodnia część znalazła się w granicach Serbii, zachodnia zaś w Chorwacji.

Po ogłoszeniu przez Chorwację niepodległości w 1991 Serbowie mieszkający na terytorium zachodniego Sremu oraz wschodniej Slawonii (w granicach Chorwacji) proklamowali powstanie autonomicznego regionu serbskiego, a następnie – wraz z inną enklawą serbską – utworzyli Republikę Serbskiej Krajiny. Kraj ten jednak nie został uznany na arenie międzynarodowej, a po walkach w latach 1993–1995 przywrócono na jego terytorium zwierzchność chorwacką.

Ludność

Ludność Sremu według danych serbskiego i chorwackiego spisu ludności z 2001 i 2002 roku w zdecydowanej większości składa się z Serbów i Chorwatów, przy czym na terytorium serbskiej części Sremu ok. 85% ludności stanowią Serbowie (669 tys. z 791 tys.), a na terenie chorwackiej ok. 80% – Chorwaci (160 tys. z 205 tys.).

Zobacz też

Przypisy