Rudraige I Mor

Dziś obchodzone jest święto Rudraige I Mor, data/powód, który zachęca nas do refleksji nad znaczeniem Rudraige I Mor w naszym życiu. Rudraige I Mor to temat, który w ostatnich latach zyskał na znaczeniu, wzbudzając duże zainteresowanie społeczeństwa. W tym artykule szczegółowo zbadamy Rudraige I Mor, analizując jego wpływ na różne aspekty naszego codziennego życia. Od powstania po ewolucję w czasie, poprzez wpływ na obecną kulturę i społeczeństwo, Rudraige I Mor jest tematem, który wciąż budzi ciekawość i zainteresowanie wielu ludzi. Dołącz do nas podczas tej wycieczki po Rudraige I Mor i odkryj wszystko, co jeszcze warto wiedzieć na ten fascynujący temat.

Rudraige I Mor
legendarny król Ulaidu
Okres

od 157 p.n.e.
do 87 p.n.e.

Poprzednik

Enna II mac Daire

Następca

Bressal Bodiobad

legendarny zwierzchni król Irlandii
Okres

od 104 p.n.e.
do 87 p.n.e.

Poprzednik

Crimthann I Cosgrach

Następca

Innatmar

Dane biograficzne
Dynastia

Milezjanie

Ojciec

Sithrige

Dzieci

Bressal Bodiobad,
Congal I Clairingnech,
Rossa Ruad,
Cas,
Leite (Leide),
Ginga,
Connra

Rudraige I Mor lub Ruaidri I Mor („Wielki”) – legendarny król Ulaidu z dynastii Milezjan (linia Ira, syna Mileda) w latach 157-87 p.n.e. oraz zwierzchni król Irlandii w latach 104-87 p.n.e. Syn Sithrige’a, w jedenastym stopniu potomka Airgetmara, zwierzchniego króla Irlandii.

Informacje o nim czerpiemy ze źródeł średniowiecznych: Roczników Czterech Mistrzów, Księgi najazdów Irlandii („Lebor Gabála Érenn”) oraz Laud Misc 610. W tym ostatnim zanotowano na temat jego siedemdziesiątletnich rządów w Ulaidzie: Rudraigi mc Sitri mc Duib .lxx. blī (fol. 107 a 28). Tutaj zapisano małymi literami rzymską cyfrę LXX (siedemdziesiąt). Źródło umieściło go w złym miejscu na liście. Powinien być po Ennie mac Daire, a nie po Conchobarze Maolu, który panował dużo wcześniej. Rudraige panował z Emain Macha, stolicy Ulaidu. Po pięćdziesięciu trzech latach zabił arcykróla Crimthanna I Cosgracha („Zwycięskiego”), zagarniając po nim zwierzchni tron irlandzki. Zmarł na plagę w Airgetglenn (Airgeat-gleann; srebrna górska dolina albo dolina na terenie obecnego hrabstwa Monaghan). Brał udział w wielu zwycięskich bitwach: pod Cuirce (miejsce na terytorium Ciaraighe-Chuirche w hrabstwie Cork), pod Luachair (Sliabh Luachra w hrabstwie Kerry), siedmiu bitwach w Cliu (Cliu-Mail na terenie hrabstwa Limerick), bitwa pod Gleannamhnach (ob. Now Glanworth, hrabstwo Cork), pod Sliabh Mis (ob. Now Slieve Mish, góra koło Tralee w hrabstwie Kerry); pod Boirinn (ob. Burren w północnej części hrabstwa Clare), pod Ren (prawdopodobnie Magh-Rein, równina w hrabstwie Leitrim), pod Ai (ob. Magh Ai w hrabstwie Roscommon), pod Cuil-Silinne (dawna nazwa, gdzie później powstał kościół Cill-Cuile-Silinne, teraz Kilcooley, w hrabstwie Roscommon) oraz w dwóch bitwach pod Fortrasc (miejsce niezidentyfikowane). Gdy zmarł, zwierzchni tron irlandzki objął Innatmar, syn arcykróla Niada Sedamaina („Niezwykłych Bogactw”) z milezjańskiej linii Emera. Zaś tron Ulaidu przeszedł na syna Bressala I Bodiobada („Pozbawionego Krów”).

Potomstwo

Rudraige pozostawił po sobie liczne potomstwo:

  • Bressal Bodiobad, następca na tronie Ulaidu i przyszły zwierzchni król Irlandii
  • Congal I Clairingnech, przyszły zwierzchni król Irlandii
  • Rossa Ruad („Czerwony”), królewicz
  • Cas, miał syna:
  • Leite (Leide), miał syna:
  • Ginga, miał syna:
    • Capa (Cairpre), miał syna:
      • Fiacha, miał syna:
        • Cas, żonaty z Eccet Salach, miał dwóch synów:
  • Connra, miał syna
    • Tinne mac Conrach, przyszły król jednej z trzech części Connachtu

Bibliografia

  • Annala Rioghachta Éireann. Annals of the Kingdom of Ireland by the Four Masters, Vol. I, ed. with translation J. O’Donovan, Second Edition, Dublin 1856, s. 84-85.
  • Dobbs M. E., The History of the Descendants of Ir, „Zeitschrift für celtische Philologie” 13 (1921), s. 308-59; „Zeitschrift für celtische Philologie” 14 (1923), s. 44-144.
  • Lebor Gabála Érenn. The Book of the Taking of Ireland, Part V, ed. and translation R. A. Stewart Macalister, Irish Texts Society, Dublin 1956, s. 290-295.
  • Meyer K. (ed.), The Laud Genealogies and Tribal Histories, „Zeitschrift für Celtische Philologie”, 8 (1912), s. 325-326 (poprawa).
  • Truhart P., Regents of Nations. Systematic Chronology of States and Their Political Representatives in Past and Present. A Biographical Reference Book, Part 1: Antiquity Worldwide, München 2000, s. 373-374, ISBN 3-598-21543-6.