Rocas
Obecnie Rocas przyjął istotną rolę we współczesnym społeczeństwie. Jej wpływ można dostrzec w różnych obszarach, od kultury po politykę, poprzez technologię i relacje międzyludzkie. Rocas przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie, wywołując dyskusje, debaty i kontrowersje. Z biegiem czasu Rocas stał się tematem ogólnego zainteresowania, który budzi zainteresowanie zarówno specjalistów, jak i hobbystów. Dlatego też istotne jest, aby dogłębnie i krytycznie zająć się wpływem, jaki Rocas wywiera na dzisiejsze społeczeństwo, a także przeanalizować jego konsekwencje w perspektywie krótko-, średnio- i długoterminowej.
 Zdjęcie satelitarne atolu | |
| Kontynent | |
|---|---|
| Państwo | |
| Stan | |
| Akwen | |
| Powierzchnia |
0,36 km² |
Położenie na mapie Brazylii  | |
 3°51′S 33°49′W/-3,850000 -33,816667
| |
| Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Typ |
przyrodniczy |
| Spełniane kryterium |
VII, IX, X |
| Numer ref. | |
| Region |
Ameryka Łacińska i Karaiby |
| Historia wpisania na listę | |
| Wpisanie na listę | |
Rocas (Atol das Rocas) – atol na Oceanie Atlantyckim. Stanowi część Brazylijskiego stanu Rio Grande do Norte.
Ten owalnego kształtu atol ma 3,7 km długości i 2,5 km szerokości. Laguna ma głębokość do 6 m, a jej powierzchnia wynosi 7,5 km². Powierzchnia lądowa (dwie wysepki po stronie zachodniej: Ilha do Farol i Ilha do Cemitério) to 0,36 km². Najwyższym punktem atolu jest wydma położona na południu Ilha do Farol, o wysokości 6 m n.p.m. Obydwie wysepki porośnięte są trawami, krzewami i kilkoma drzewami palmowymi. Świat zwierzęcy reprezentują kraby, pająki, pchły piaskowe, duże żuki i wiele gatunków ptaków.
Na Rocas znajduje się latarnia morska, działająca od lat 60. XX wieku, obsługiwana przez brazylijską straż ochrony wybrzeża. Położona jest na północnym cyplu Ilha do Farol. W jej pobliżu stoi opuszczona latarnia morska z 1933 roku.
Atol Rocas jest rezerwatem przyrody, a w 2001 roku został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Obszar ten zamieszkuje nieliczna populacja żółwi morskich, rekinów, delfinów i ptaków.
Pierścień atolu składa się głównie z koralowców i czerwonych alg. Jest on niemal zamknięty, kanał od strony północnej ma jedynie 200 m szerokości, a drugi, po stronie zachodniej, jest znacznie węższy.
Bibliografia
- Sigep - Brazylijska Komisja Stron Geologicznych i Paleobiologicznych. unb.br. . (ang. • port.) Dokładny opis atolu, wraz z mapami i zdjęciami.
- Strona Listy Światowego Dziedzictwa UNESCO (ang.)
- Dalsze informacje. 425dxn.org. . (niem.)
