Ośno Górne (gromada)

W tym artykule zagłębimy się w Ośno Górne (gromada), badając wszystkie istotne aspekty tego tematu. Ośno Górne (gromada) to temat o ogromnym znaczeniu w dzisiejszym społeczeństwie, a jego wpływ rozciąga się na wiele obszarów naszego codziennego życia. W tym artykule zbadamy jego pochodzenie, ewolucję, implikacje i możliwe rozwiązania, analizując różne perspektywy i podejścia, aby dokładnie zrozumieć wszystkie aspekty związane z Ośno Górne (gromada). Dodatkowo rozważymy także możliwe przyszłe implikacje Ośno Górne (gromada) i wpływ, jaki może to mieć na nasze podejście do tego tematu w przyszłości. Aby zapewnić kompleksowy obraz, zostaną zaprezentowane odpowiednie dane, badania i badania, które pomogą czytelnikom w pełni zrozumieć znaczenie i wpływ Ośno Górne (gromada) na nasze społeczeństwo.

Ośno Górne
gromada
1954–1973
Państwo

 Polska

Województwo

bydgoskie

Powiat

1954–55: aleksandrowski
1956–72: radziejowski

Data powstania

5 października 1954

Data likwidacji

1 stycznia 1973

Siedziba

Ośno Górne

Szczegółowy podział administracyjny (1954)
Liczba sołectw

6

Liczba reprezentantów
Liczba członków GRN (1954)

23

brak współrzędnych

Ośno Górne – dawna gromada, czyli najmniejsza jednostka podziału terytorialnego Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej w latach 1954–1972.

Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi (GRN) jako organami władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację wiejską przeprowadzonej jesienią 1954 do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973, tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954–1972.

Gromadę Ośno Górne z siedzibą GRN w Ośnie Górnym utworzono – jako jedną z 8759 gromad na obszarze Polski – w powiecie aleksandrowskim w woj. bydgoskim, na mocy uchwały nr 24/1 WRN w Bydgoszczy z dnia 5 października 1954. W skład jednostki weszły obszary dotychczasowych gromad Marcjanki, Belny, Brzezie, Marcinkowo, Sompolinek i Wierzbie ze zniesionej gminy Boguszyce w tymże powiecie. Dla gromady ustalono 23 członków gromadzkiej rady narodowej.

1 stycznia 1956 gromada weszła w skład nowo utworzonego powiatu radziejowskiego w tymże województwie.

Gromada przetrwała do końca 1972 roku, czyli do kolejnej reformy gminnej. Na uwagę zasługuje fakt że w związku ze zniesieniem gromady Ośno Górne jej obszar (sołectwa Belny, Brzezie, Marcinkowo, Marcjanki, Ośno Górne, Sompolinek i Wierzbie) wszedł w skład powiatu kolskiego w woj. poznańskim.

Uwaga: Nie mylić z gromadą Ośno.

Przypisy

  1. Dz.U. z 1954 r. nr 43, poz. 191
  2. Dz.U. z 1972 r. nr 49, poz. 312
  3. a b Podział administracyjny Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej. Warszawa: Urząd Rady Ministrów – Biuro do spraw Prezydiów Rad Narodowych, 1956.
  4. Mała Encyklopedia Powszechna PWN. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1959.
  5. Gromady istniały także po II wojnie światowej jako jednostka pomocnicza gmin.
  6. Uchwała Nr 24/1 Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 5 października 1954 r. w sprawie podziału na gromady powiatu aleksandrowskiego; w ramach Zarządzenia Nr 9 Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z 18 listopada 1954 w sprawie ogłoszenia uchwał Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z 5 października 1954 dotyczących reformy podziału administracyjnego wsi (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 1 grudnia 1954 r., Nr. 12, Poz. 63)
  7. Ogłoszenie uchwały Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Aleksandrowie Kujawskim z 2. X. 1954, ustalającej liczbę członków gromadzkich rad narodowych powiatu aleksandrowskiego (Dziennik Urzędowy Wojewódzkiej Rady Narodowej w Bydgoszczy z dnia 9 października 1954 r., Nr. 10, Poz. 38)
  8. Właściwie reaktywowanego, ponieważ powiat radziejowski istniał także wcześniej, do 1871 roku (Maria Nietyksza: Rozwój miast i aglomeracji miejsko-przemysłowych w Królestwie Polskim, 1865-1914, PWN 1985, s. 350)
  9. Dz.U. z 1955 r. nr 44, poz. 289
  10. Wykaz miast, osiedli i gromad: stan z dn. 1 I 1971 r., Cz. 1. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny – Biuro Spisów, 1971.
  11. Zapisano błędnie Bliny
  12. Dz.U. z 1972 r. nr 50, poz. 322