W następnym artykule zbadamy wpływ Norbert Pospieszny na współczesne społeczeństwo. Norbert Pospieszny był przez lata tematem zainteresowania i debaty, wywołując sprzeczne opinie wśród ekspertów i ogółu społeczeństwa. Ta postać/osoba/temat pozostawiła niezatarty ślad w kulturze popularnej, polityce, ekonomii i wielu innych aspektach współczesnego społeczeństwa. Poprzez szczegółową analizę postaramy się rzucić światło na wpływ Norbert Pospieszny w różnych obszarach, a także zbadać jego znaczenie w obecnym kontekście. Omówione zostaną różne perspektywy i przedstawione argumenty zachęcające do refleksji i debaty na ten temat.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
profesor nauk weterynaryjnych | |
Specjalność: anatomia zwierząt | |
Alma Mater |
Uniwersytet Przyrodniczy we Wrocławiu, medycyna weterynaryjna, 1968 |
Doktorat | |
Habilitacja | |
Profesura | |
Odznaczenia | |
Norbert Jan Pospieszny (ur. 10 stycznia 1941 w Poznaniu) – polski anatom zwierząt, profesor medycyny weterynaryjnej, historyk nauki, związany z Uniwersytetem Przyrodniczym we Wrocławiu, miłośnik gór i grotołaz.
Maturę uzyskał w Technikum Weterynaryjnym w Chojnowie w 1960. Studia na Wydziale Weterynaryjnym Wyższej Szkoły Rolniczej we Wrocławiu ukończył w 1968 i podjął pracę w Katedrze Anatomii Zwierząt. W 1976 otrzymał doktorat na podstawie pracy Morfologia i topografia części piersiowej nerwu błędnego owcy w okresie prenatalnym (promotorem był prof. Piotr Wyrost). Habilitował się z zakresu anatomii zwierząt w 1994 na podstawie pracy Morfologia i rozwój części pozaczaszkowej nerwu błędnego świni w okresie płodowym. W 1995 objął kierownictwo Katedry Anatomii i Histologii obecnego Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu.
Jego zainteresowania naukowe koncentrują się wokół neuro- i angioanatomii. Dorobek naukowy obejmuje prace z okresu pre-, neo- i postnatalnego zwierząt domowych i dziko żyjących. Jest współautorem światowego opracowania terminów embriologicznych, którego pierwsze wydanie ukazało się w 1994 pod patronatem World Association of Veterinary Anatomists jako Nomina Embryologica Veterinaria. Prowadził badania archeozoologiczne.
Zajmował się także historią weterynarii i jej popularyzacją. Był przewodniczącym Sekcji Historii Medycyny Weterynaryjnej Polskiego Towarzystwa Nauk Weterynaryjnych.
Jest członkiem i uczestnikiem wypraw jaskiniowych Sekcji Grotołazów Wrocław od 1962.
Na przełomie grudnia 1968 i stycznia 1969 wziął udział w wyprawie kierowanej przez Bernarda Uchmańskiego na dno Jaskini Śnieżnej. Wyprawa dokonała wspinaczkowego wyjścia od Syfonu Dominiki do otworu Jaskini Śnieżnej. Był to ówczesny rekord świata (640 m pomiędzy dnem a otworem wejściowym jaskini) we wspinaczce jaskiniowej bez korzystania z lin i drabinek. Członkami wyprawy byli także Roman Galar, Jerzy Masełko, Andrzej Ostromęcki, Kazimierz Piotrowski i Marek Trzeciakowski. Wszyscy zostali odznaczeni Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.
W 1972 był kierownikiem akcji nurkowej podczas wyprawy eksploracyjnej w jaskini Dudnicy w Tatrach Zachodnich.