W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Marian Miszalski, zajmując się jego wieloma aspektami z różnych perspektyw. Od jego wpływu na obecne społeczeństwo po możliwe przyszłe implikacje, ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnej i szczegółowej wizji Marian Miszalski, dostarczając analizy, dane i refleksje, które zachęcają do refleksji i debaty. W całym tekście poruszymy istotne kwestie związane z Marian Miszalski, a także jego znaczenie w bieżącym kontekście. Poprzez multidyscyplinarne podejście staramy się zapewnić całościowe zrozumienie Marian Miszalski, umożliwiając czytelnikowi pogłębienie wiedzy i zrozumienia tego tematu.
Marian Miszalski (2018) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Zawód, zajęcie | |
Alma Mater | |
Odznaczenia | |
| |
Strona internetowa |
Marian Bolesław Miszalski (ur. 24 września 1948 w Łodzi) – polski pisarz, dziennikarz, tłumacz i publicysta.
Syn Stefana i Bolesławy. W 1970 ukończył studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego. W 1972 został absolwentem podyplomowego studium dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim.
W marcu 1968 był uczestnikiem 36-godzinnego strajku okupacyjnego na Wydziale Prawa UŁ. Od lat 70. współpracował ze środowiskami opozycyjnymi. W latach 1973–1981 pracował jako dziennikarz „Głosu Robotniczego”. Od 1974 członek Stowarzyszenia Tłumaczy Polskich. W latach 1976–1981 należał do Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. Jesienią 1980 wstąpił do Niezależnego Samorządnego Związku Zawodowego „Solidarność”. Był członkiem komitetu zakładowego związku w SDP.
27 stycznia 1981 wraz z Iwoną Śledzińską-Katarasińską jako jedyni dziennikarze w Łodzi wzięli udział w strajku ostrzegawczym o wolne soboty. 13 grudnia 1981, po wprowadzeniu stanu wojennego, został internowany. Przebywał w Sieradzu oraz Łowiczu. 3 maja 1982 został zwolniony. Tzw. komisja weryfikacyjna orzekła wobec niego „zakaz pracy w środkach masowego przekazu i innych instytucjach państwowych”. Współorganizator i uczestnik Duszpasterstwa Ludzi Pracy i Duszpasterstwa Akademickiego. W 1983 wspólnie ze Stanisławem Michalkiewiczem założył niezależne wydawnictwo „Kurs”, które oprócz miesięcznika o tym tytule wydawało książki poświęcone tematyce liberalnej i historycznej oraz literaturę piękną. W latach 1986–1992 działał w Konfederacji Polski Niepodległej. W 1989 przywrócony do pracy w „Głosie Porannym”.
Od 1992 do 1994 członek Porozumienia Centrum. Od 1996 do 2001 należał do Unii Polityki Realnej. Bez powodzenia kandydował do Sejmu w wyborach parlamentarnych w 1991 z listy Porozumienia Centrum oraz w 1997 z listy Unii Prawicy Rzeczypospolitej. W wyborach samorządowych w 1998 i 2002 był kandydatem do sejmiku łódzkiego z ramienia UPR.
Autor tekstów w „Niedzieli”, „Najwyższym Czasie!” oraz w wydawanym w Paryżu „Głosie Katolickim”.