Maria Amandyna Jeuris

W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Maria Amandyna Jeuris, zajmując się jego wieloma aspektami z różnych perspektyw. Od jego wpływu na obecne społeczeństwo po możliwe przyszłe implikacje, ten artykuł ma na celu przedstawienie pełnej i szczegółowej wizji Maria Amandyna Jeuris, dostarczając analizy, dane i refleksje, które zachęcają do refleksji i debaty. W całym tekście poruszymy istotne kwestie związane z Maria Amandyna Jeuris, a także jego znaczenie w bieżącym kontekście. Poprzez multidyscyplinarne podejście staramy się zapewnić całościowe zrozumienie Maria Amandyna Jeuris, umożliwiając czytelnikowi pogłębienie wiedzy i zrozumienia tego tematu.

Święta
Maria Amandyna
Maria-Paulina Jeuris
męczennica
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 grudnia 1872
Herk-la-Ville

Data i miejsce śmierci

9 lipca 1900
Taiyuan

Czczona przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

24 listopada 1946
przez Piusa XII

Kanonizacja

1 października 2000
Plac Świętego Piotra
przez Jana Pawła II

Wspomnienie

9 lipca (w grupie 120 męczenników chińskich)

Św. Maria Amandyna (Maria-Paulina Jeuris) (ur. 28 grudnia 1872 r. w Herk-la-Ville w Belgii – zm. 9 lipca 1900 r. w Taiyuan w Chinach) – święta Kościoła katolickiego, zakonnica ze zgromadzenia franciszkanek misjonarek Maryi, misjonarka, męczennica.

Życiorys

Jej ojcem był Cornelius Jeuris, matką Agnes Thijs. Paulina była ich siódmym dzieckiem. Jej matka zmarła w 1879 r. przy porodzie dziewiątego dziecka. Do czternastu lat przebywała u sąsiadki, która wzięła do siebie dwie najmłodsze dziewczynki. Następne 2 lata spędziła z rodziną Van Schoonbeek-Jans. Uczęszczała do szkoły podstawowej prowadzonej przez urszulanki. W 1886 służyła w zgromadzeniu Sióstr Miłości w Sint-Truiden, które pozwoliły jej dalej się uczyć. Jej starsza siostra Maria wstąpiła do tego zgromadzenia, a o 2 lata starsza siostra Rozalia również była w klasztorze od 2 lat. 2 sierpnia 1892 r. Paulina udała się do Hasselt, żeby pomagać w prowadzeniu domu swojej chorej siostrze Annie, która była wdową z czwórką dzieci.

Po wstąpieniu do franciszkanek misjonarek Maryi otrzymała imiona Maria Amandyna. Najpierw pracowała jako pielęgniarka w Marsylii.

Św. Maria Amandyna w stacji misyjnej w Taiyuan

W 1898 r. biskup z Chin Franciszek Fogolla udał się do Turynu na Międzynarodową Wystawę Chińskiej Kultury i Sztuki. Następnie podróżował z czterema chińskimi seminarzystami po Europie, dzięki czemu pozyskał środki potrzebne dla misji. Na jego prośbę matka Maria od Męki Pańskiej, założycielka zgromadzenia franciszkanek misjonarek Maryi, wyznaczyła siedem sióstr do wyjazdu na misje do Chin (Marię Herminę, Marię od Pokoju, Marię Klarę, Marię od Bożego Narodzenia, Marię od św. Justyna, Marię Adolfinę i Marię Amandynę). Do Taiyuan razem z biskupem pojechało dziewięciu młodych księży i siedem zakonnic ze zgromadzenia franciszkanek misjonarek Maryi. Siostry służyły biednym, chorym i zajmowały się sierotami. Dobry humor i entuzjazm Marii Amandyny zjednywały jej szacunek Chińczyków, którzy nazywali ją „roześmianą cudzoziemką”.

Wkrótce po ich przybyciu do Chin, podczas powstania bokserów, doszło do prześladowań chrześcijan. Zarządca prowincji Shanxi Yuxian nienawidził chrześcijan. Z jego polecenia biskup Fogolla został aresztowany razem z 2 innymi biskupami, 3 księżmi, 7 zakonnicami, 7 seminarzystami, 10 świeckimi pomocnikami misji i kilkoma chińskimi wdowami. Aresztowano również protestanckich duchownych razem z ich rodzinami. Maria Amandyna została ścięta razem z współsiostrami z rozkazu gubernatora Shanxi 9 lipca 1900 r. W tym dniu zabito łącznie 26 męczenników. W styczniu 1901 r. nowy zarządca prowincji urządził ich uroczysty pogrzeb.

Dzień wspomnienia

9 lipca w grupie 120 męczenników chińskich

Proces beatyfikacyjny i kanonizacyjny

Siostry zostały beatyfikowane 24 listopada 1946 r. przez Piusa XII w grupie Grzegorz Grassi i 28 Towarzyszy. Kanonizowane w grupie 120 męczenników chińskich 1 października 2000 r. przez Jana Pawła II.

Bibliografia

  • George G. Christian OP, Augustine Zhao Rong i in.: Martyrs of China. Nowy Jork: The Dominican Province of St. Joseph, 2005, s. 41.

Źródła internetowe