W tym artykule zostanie poruszony fascynujący temat Klasztor Hieronimitów, który wzbudził ogromne zainteresowanie współczesnego społeczeństwa. Klasztor Hieronimitów był przedmiotem licznych badań i debat, ponieważ jego wpływ jest istotny w różnych aspektach życia codziennego. Z biegiem czasu rozwinęła się większa wiedza na temat Klasztor Hieronimitów, co pozwoliło nam zrozumieć jego znaczenie i implikacje w różnych obszarach. W tym sensie niezwykle istotne jest pełne zbadanie tego tematu, aby zrozumieć jego złożoność i możliwy wpływ na nasze społeczeństwo. Dlatego w całym artykule zostaną przeanalizowane różne perspektywy dotyczące Klasztor Hieronimitów i będziemy starali się zaoferować wszechstronną wizję, która pozwoli nam zrozumieć jego prawdziwy zakres.
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Kościół | |
Właściciel | |
Styl | |
Data budowy |
1502-1551 |
Położenie na mapie Lizbony | |
Położenie na mapie Portugalii | |
38°41′52″N 9°12′21″W/38,697778 -9,205833 | |
Strona internetowa |
Obiekt z listy światowego dziedzictwa UNESCO | |
Państwo | |
---|---|
Typ |
kulturowy |
Spełniane kryterium |
III, VI |
Numer ref. | |
Region |
Europa i Ameryka Północna |
Historia wpisania na listę | |
Wpisanie na listę |
1983 |
Dokonane zmiany |
2008 |
Klasztor Hieronimitów (port. Mosteiro dos Jerónimos) – wielki kompleks klasztorny w Portugalii, w lizbońskiej dzielnicy Belém. Zbudowany w I połowie XVI w., uważany jest za perłę i kwintesencję stylu manuelińskiego, będącego specyficznym dla Portugalii połączeniem gotyku i renesansu. W roku 1983 budowla została wpisana na Listę światowego dziedzictwa UNESCO, zaś 7 lipca 2007 r. została ogłoszona jednym z Siedmiu Cudów Portugalii.
Budowę klasztoru rozpoczęto w 1502 r. z polecenia króla Manuela I jako wyraz dziękczynienia za szczęśliwą wyprawę Vasco da Gamy do Indii, a zakończono w roku 1551, kiedy syn Manuela, Jan III, zrezygnował z jej finansowania. Klasztor powstał na miejscu kaplicy Ermida do Restelo (Capela de Săo Jerónimo), założonej w tym miejscu przez Henryka Żeglarza. Autorem projektu był Diogo de Boitaca (1460-1528), uważany za twórcę stylu manuelińskiego. W budowie klasztoru uczestniczyli następnie João de Castilho (1475-1552), Diogo de Torralva (1500-1566) i Jerónimo de Ruao (1530-1601).
Do roku 1834 klasztor był pod opieką zakonu św. Hieronima – stąd jego nazwa.
W klasztorze znajdują się groby króla Manuela I i jego żony Marii Aragońskiej oraz króla Jana III i jego żony Katarzyny Habsburg. Są tam też nagrobki żeglarza Vasco da Gamy (1468-1523) i pisarza Luisa de Camõesa (1527-1570). W arkadach klasztoru znajduje się granitowa płyta, pod którą spoczywa najsłynniejszy portugalski poeta Fernando Pessoa.
13 grudnia 2007 r., podczas szczytu Unii Europejskiej, na terenie klasztoru podpisano formalnie tzw. Traktat Reformujący Unię Europejską, odtąd nazywany Traktatem Lizbońskim.