W dzisiejszym świecie Keith Jarrett to temat, który budzi duże zainteresowanie i debatę w społeczeństwie. Od swoich początków do chwili obecnej Keith Jarrett był punktem odniesienia i dyskusją w różnych obszarach, od polityki po kulturę. Jego wpływ był tak duży, że pozostawił niezatarty ślad w historii, a jego aktualność trwa do dziś. W tym artykule zbadamy różne aspekty Keith Jarrett, od jego najbardziej kontrowersyjnych aspektów po jego pozytywny wkład. Przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach i to, jak ukształtował świat, w którym żyjemy. Bez wątpienia Keith Jarrett w dalszym ciągu jest tematem o ogromnym znaczeniu, a jego badanie jest niezbędne do zrozumienia dzisiejszego społeczeństwa.
Keith Jarrett (1975) | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Instrumenty |
fortepian, organy, perkusja, saksofon sopranowy, melodyka |
Gatunki |
jazz (fusion, modern creative, post-bop, jazz orkiestralny, progressive jazz), muzyka poważna |
Aktywność |
od 1966 |
Wydawnictwo |
Atlantic, Impulse!, ECM, Universal Classics |
Powiązania |
Gary Peacock, Jack DeJohnette, Paul Motian, Charlie Haden, Art Blakey, Charles Lloyd, Miles Davis, Gary Burton, Dewey Redman, Freddie Hubbard, Airto Moreira, Marion Williams, Kenny Wheeler, Don Jacoby, Dennis Russell Davies, Ralph Towner, Sam Brown |
Strona internetowa |
Keith Jarrett (ur. 8 maja 1945 w Allentown) – amerykański pianista, klawesynista i kompozytor muzyki jazzowej i poważnej. Grał w zespole Milesa Davisa, a następnie rozpoczął karierę solową. Jego nagranie i kompozycja – The Köln Concert, jest najlepiej sprzedającą się solową płytą w historii jazzu. Laureat NEA Jazz Masters Award 2014.
Urodził się 8 maja 1945 w Allentown w Pensylwanii. Naukę gry na fortepianie rozpoczął w wieku trzech lat. Swoje pierwsze kompozycje układał już trzy lata później. Muzyczne studia zaczął w Berklee College of Music w Bostonie. Miał wtedy piętnaście lat.
W 1966 dołączył do kwartetu Charlesa Lloyda, jednej z bardziej popularnych formacji międzynarodowej sceny jazzowej. W późnych latach 60. stworzył własne trio z Charliem Hadenem i Paulem Motianem, które w 1972 przerodziło się w kwartet dołączając do składu tenorowego saksofonistę Deweya Redmana. Grupa rozpadła się w 1976. W 1970 Jarrett rozpoczął współpracę z Milesem Davisem, w którego składzie grał wraz z Herbie Hancockiem na instrumentach elektrycznych. Współpraca miała dla Jarretta charakter epizodu – po jej zakończeniu Jarrett wybrał tradycyjny fortepian jako instrument gwarantujący mu pełnię wyrazu. W latach 90. u Jarretta zdiagnozowano zespół chronicznego zmęczenia, które objawia się ciągłym zmęczeniem mięśni. Przez ponad rok nie ruszał się z łóżka. Choroba była tak obezwładniająca, że nie starczało mu sił na rozmowę trwającą ponad 3 minuty. Powoli pokonując chorobę potrafił grać po 10-15 minut, co zaowocowało dziełem The Melody At Night With You (1999). W 2009 nakładem ECM ukazał się trzypłytowy koncertowy album Testament z nagraniami koncertów w Londynie i Paryżu.
Poza graniem w zespole, Jarrett występuje również solo. W 1971 wydał solową płytę Facing You, która była zapowiedzią solowych koncertów. Jeden z nich został nagrany w 1975 roku i opatrzony tytułem The Köln Concert. To jedna z najważniejszych płyt w historii jazzu. Wiele jego koncertów można nazwać mianem „performance”. Jarrett jest bowiem mistrzem improwizacji. Na jednym ze swych solowych koncertów, siedział przez kilka minut przy fortepianie w ciszy. Gdy publiczności zaczynało się robić nieswojo, ktoś krzyknął: „Es-dur!”. Jarrett odpowiedział: „Dziękuję!”, i szybko zaczął w tej tonacji improwizować.
Płyta ta to zapis solowego koncertu, który miał miejsce w 1975 w Kolonii. Na początku nagrania słychać bardzo ciche śmiechy wśród publiczności – improwizacja rozpoczyna się kurantem zegara kolońskiego ratusza.
W latach 70. Keith Jarrett występował i nagrywał wspólnie z saksofonistą Janem Garbarkiem, basistą Palle Danielssonem oraz Jonem Cristensenem w tzw. Kwartecie Europejskim. Nagrał z nimi następujące płyty:
Od 1983 Keith Jarrett współpracuje z basistą Garym Peacockiem i perkusistą Jackiem DeJohnette’em. Nagrali wiele płyt – głównie wersji koncertowych.