Karol Szyndzielorz

W tym artykule przeanalizujemy zjawisko Karol Szyndzielorz z różnych perspektyw, aby zrozumieć jego wpływ na współczesne społeczeństwo. W ciągu ostatnich dziesięcioleci Karol Szyndzielorz zyskiwał coraz większe znaczenie w różnych obszarach, wywołując debaty i kontrowersje wokół jego znaczenia i konsekwencji. Z podejścia historycznego, socjologicznego, politycznego, gospodarczego i kulturowego zbadamy, w jaki sposób Karol Szyndzielorz ukształtował sposób, w jaki odnosimy się, myślimy i organizujemy się jako społeczeństwo. W podobny sposób przeanalizujemy różne teorie i badania, które pomogą rzucić światło na to zjawisko i jego wpływ na codzienne życie ludzi. Poprzez głęboką i rygorystyczną analizę staramy się zaoferować naszym czytelnikom kompletną i wzbogacającą wizję Karol Szyndzielorz i jego implikacji w obecnym świecie.

Karol Szyndzielorz
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1936
Koźle

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Karol Jan Szyndzielorz (ur. 24 listopada 1936 w Koźlu) – polski dziennikarz, publicysta.

Biografia

Karol Szyndzielorz urodził się w śląskiej rodzinie w Koźlu na Opolszczyźnie 24 listopada 1936 roku. Do 1945 roku posługiwał się tylko gwarą śląską i językiem niemieckim. Pod koniec II wojny światowej żołnierze Armii Czerwonej spalili dom rodziny w Koźlu. Ojciec został wywieziony na Syberię. Rodzina zmuszona była zamieszkać u babki w Raszowej w powiecie strzeleckim. Matka posłała syna do polskiej szkoły podstawowej, mimo niechęci ze strony mieszkańców wsi, a następnie uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego w Koźlu (obecnie im. H. Sienkiewicza). Maturę zdał w 1953 roku. Studiował na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych (specjalizacja Stosunki Międzynarodowe) Uniwersytetu Warszawskiego.

W latach 1957–1982 red. Szyndzielorz był pracownikiem (od 1981 zastępca redaktora naczelnego) „Życia Warszawy”, po Stefanie Bratkowskim kierował dodatkiem „Życie i Nowoczesność”. Od 1982 w „Przeglądzie Tygodniowym”, później założyciel i naczelny dziennika „Nowa Europa” (1991–1995). Publicysta i komentator radiowy i telewizyjny (Tydzień w polityce od 1982, przedtem m.in. prowadzący teleturniej Drzewko mądrości). Zajmował się głównie polityką międzynarodową. Stypendysta Uniwersytetu Harvarda, Uniwersytetu Stanforda i Uniwersytetu Cornella.

Jego nazwisko znalazło się na tzw. Liście Kisiela, opublikowanej w 1984 przez „Tygodnik Powszechny. Uczestnik obrad Okrągłego Stołu przy stoliku medialnym ze strony rządowej. W wyborach czerwcowych 1989 bez powodzenia kandydował z województwa opolskiego do Senatu.

W latach 90. XX wieku był współpracownikiem CEO i członkiem Zarządu Zasada Group (Mercedes Polska). W 1996 założył firmę Media Group. Był zatrudniony jako przedstawiciel firmy German Energy Group Vereinigte Elektrizitäts Werke Westfalens w Polsce. Był też doradcą zarządu Siemens AG.

Córką Karola Szyndzielorza jest dziennikarka Julia Szyndzielorz.

Przypisy

  1. Helena Kowalik: My z Harvardu. tygodnikprzeglad.pl, 2004-05-30. . (pol.).
  2. Historia Szkoły. lo1.szkola.pl. . (pol.).
  3. a b Letnia Szkoła Wyszehradzka – debaty otwarte. www-dev.villa.org.pl. . (pol.).
  4. Szyndzielorz odchodzi z "Nowej Europy". archiwum.rp.pl, 1995-01-18. . (pol.).
  5. Szyndzielorz Karol, Encyklopedia PWN .
  6. Helena Kowalik: My z Harvardu. www.tygodnikprzeglad.pl, 2004-05-30. . (pol.).
  7. Stefan Kisielewski: Moje typy. Tygodnik Powszechny, 1984-12-02. . (pol.).
  8. Działalność Fundacji. zacnyuczynek.pl. . (pol.).
  9. Czy Sikorski wydał 200 tys. publicznych pieniędzy na prywatną imprezę? Przegląd Tygodnia w Klubie Ronina. wpolityce.pl, 2014-11-13. . (pol.).

Bibliografia

  • Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny, edycja 3 (redaktorzy Lubomir Mackiewicz, Anna Żołna), Warszawa 1993, s. 725.

Linki zewnętrzne