Karol Hławiczka
W dzisiejszym świecie Karol Hławiczka to temat, który staje się coraz bardziej istotny. Jej konsekwencje rozciągają się na wszystkie aspekty naszego życia, od sfery osobistej po zawodową. Dlatego tak ważne jest dokładne przeanalizowanie jego skutków i możliwych rozwiązań. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Karol Hławiczka i temu, jak ewoluował on na przestrzeni czasu. Od swoich początków do chwili obecnej Karol Hławiczka budzi duże zainteresowanie w społeczeństwie i konieczne jest pogłębienie jego zrozumienia, aby móc skutecznie sobie z nim poradzić.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
14 lutego 1894 |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci |
22 lipca 1976 |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Karol Hławiczka (ur. 14 lutego 1894 w Ustroniu, zm. 22 lipca 1976 w Cieszynie) – polski pianista, organista, pedagog, historyk muzyki, chopinolog, kompozytor, dyrygent.
Życiorys
Był najstarszym z pięciu synów Andrzeja Hławiczki, bratem Adama Hławiczki. Ukończył gimnazjum w Cieszynie i rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Wiedeńskim. W wyniku tragicznej śmierci ojca przerwał edukację prawniczą, poświęcając się bez reszty muzyce, studiował muzykologię w Warszawie, Paryżu, Londynie i Rzymie. Do 1939 pracował w Mysłowicach jako nauczyciel fortepianu. Podczas okupacji niemieckiej przeniósł się do Warszawy, gdzie dawał koncerty w lokalnych kawiarniach. W latach 1948–1950 był nauczycielem prywatnym w Czeskim Cieszynie, w latach 1958–1964 nauczycielem Państwowej Szkoły Muzycznej w Cieszynie, a od 1973 nauczycielem akademickim na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach Filii w Cieszynie.
Działał głównie na Górnym Śląsku. Jest m.in. autorem prac: o rytmice Chopina, o historii muzyki protestanckiej, historii poloneza, o pieśniach ludowych, a także pieśni religijnej Królu mój, królu chwały (1915).
Autor 12 podręczników szkolnych do śpiewu oraz około 100 rozpraw i artykułów naukowych, publikowanych m.in. w takich czasopismach jak: „Bach-Jahrbuch” (Berlin), „Chopin-Jahrbuch” (Wiedeń), „Annales Chopin” (Warszawa), „Jahrbuch für Liturgik und Hymnologie” (Kassel), „Musica Antiqua Scientifica” (Bydgoszcz), „Die Musikforschung” (Kassel), „Svensk tidskrift for musikforskning” (Sztokholm), „Hudebnovedne studie” (Bratysława), „Poseł Ewangelicki” (Londyn), „Zeszyty Naukowe” PWSM w Katowicach, „Muzyka”, „Ruch Muzyczny”, „Zwrot”, „Zaranie Śląskie”, „Głos Ludu”, „Jednota” i „Strażnica Ewangeliczna”.
Był działaczem Społeczności Chrześcijańskiej w Kościele Ewangelicko-Augsburskim RP na Śląsku Cieszyńskim. Ewangelistą zaangażowanym w organizację Tygodni Ewangelizacyjnych w Miechowicach i Dzięgielowie. Pochowany na cmentarzu ewangelickim w Cieszynie.
Bibliografia
- Józef Golec, Stefania Bojda, Słownik biograficzny ziemi cieszyńskiej, t. 1, Cieszyn 1993, s. 125-126.
- H. Gąsiora red. Nauczyciele w środowisku cieszyńskim, "Biuletyn Metodologiczny" 1979 3/4, s. 97-98.
- Szturc J., Ewangelicy w Polsce. Słownik biograficzny XVI-XX wieku, Bielsko-Biała 1998
Linki zewnętrzne
- Artykuł o Hławiczce w De Musica. free.art.pl. .
- Wspomnienia o Stanisławie i Karolu Hławiczkach. odkryjradio.pl. .