Jadwiga Honowska
Jadwiga Honowska to temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Od momentu powstania wzbudziła bezprecedensowe zainteresowanie i wywołała debaty we wszystkich obszarach. W miarę ewolucji udało mu się przekroczyć granice i wpłynąć na sposób, w jaki ludzie myślą, działają i odnoszą się do siebie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Jadwiga Honowska i jego wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, a także możliwe konsekwencje, jakie może mieć w przyszłości.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater |
Jadwiga Honowska (ur. 3 czerwca 1904 w Aleksandrowie Łódzkim, zm. 19 sierpnia 1928 w Tatrach, pochowana w Zakopanem) – polska taterniczka.
Była córką malarki Marii Honowskiej (1878-1960), z wykształcenia matematyczką, studia ukończyła na Uniwersytecie Warszawskim w 1928 roku. Taternictwo zaczęła aktywnie uprawiać w 1924 roku, najczęściej wspinała się z Alfredem i Janem Alfredem Szczepańskimi. W związku z toczącą się wówczas dyskusją na temat samodzielnego taternictwa kobiecego, zaczęła wspinać się w zespołach kobiecych m.in. z Zofią Czarkowską i Heleną Dębińską. Latem 1928 roku wybrała się w góry wraz z Zofią Krókowską z zamiarem przejścia drogi Häberleina na południowej ścianie Ostrego Szczytu. Po pokonaniu głównych trudności, jedna z taterniczek odpadła od ściany, czego konsekwencją było wyrwanie się haka asekuracyjnego. Obie taterniczki zginęły na miejscu. Pochowana została na Nowym Cmentarzu w Zakopanem (kw. L-5-3).
Ważniejsze tatrzańskie osiągnięcia wspinaczkowe
- przejście północnej ściany Koziego Wierchu,
- przejście południowo-zachodniej ściany Kieżmarskiego Szczytu,
- przejście północno-zachodniej ściany Galerii Gankowej,
- przejście południowej ściany Zamarłej Turni,
- pierwsze wejście zimowe na Mały Kołowy Szczyt.
Przypisy
Bibliografia
- Zofia Radwańska-Paryska, Witold Henryk Paryski: Wielka encyklopedia tatrzańska. Poronin: Wydawnictwo Górskie, 2004. ISBN 83-7104-009-1.