Józefina Hrynkiewicz
W tym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Józefina Hrynkiewicz. Od swoich początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, Józefina Hrynkiewicz odegrał kluczową rolę w różnych aspektach życia codziennego. Na przestrzeni historii Józefina Hrynkiewicz ewoluował i dostosowywał się do zmieniających się potrzeb i wymagań społeczeństwa, stając się dziś tematem o ogromnym znaczeniu. W tym artykule będziemy starali się zrozumieć znaczenie i znaczenie Józefina Hrynkiewicz, a także jego wpływ w różnych obszarach.
 Józefa Hrynkiewicz (2015) | |
| Data i miejsce urodzenia |
7 października 1945 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
socjolożka, nauczycielka akademicka, polityk |
| Tytuł naukowy |
profesor nauk humanistycznych |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
posłanka na Sejm VII i VIII kadencji (2011–2019), dyrektor KSAP (2006–2008) |
| Partia | |
Józefina Hrynkiewicz, właściwie Józefa Hrynkiewicz (ur. 7 października 1945 w Daniuszewie) – polska socjolożka i nauczycielka akademicka, profesor nauk humanistycznych, dyrektor KSAP (2006–2008), posłanka na Sejm VII i VIII kadencji.
Życiorys
Ukończyła studia na Wydziale Psychologii i Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. Uzyskała następnie stopień naukowy doktora. W 1990 na Wydziale Filozofii i Socjologii UW habilitowała się na UW na podstawie rozprawy zatytułowanej Kwestia społeczna w pracach Ludwika Krzywickiego. W 2006 otrzymała tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. Specjalizuje się w uwarunkowaniach i strategii rozwoju polityki społecznej, uwarunkowaniach społecznych rozwoju demograficznego oraz rozwoju samorządów społecznych, ruchów i inicjatyw obywatelskich.
Zawodowo związana z Instytutem Polityki Społecznej i następnie z Instytutem Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie doszła do stanowiska profesora zwyczajnego. Została również wykładowczynią Wyższej Szkoły Ekonomiczno-Humanistycznej w Skierniewicach, w latach 1996–2006 pełniła funkcję rektora tej uczelni.
Współpracowała m.in. z Instytutem Spraw Publicznych (od 2000), Zakładem Ubezpieczeń Społecznych (m.in. jako członkini rady nadzorczej ZUS), Biurem Studiów i Ekspertyz Kancelarii Sejmu RP (w latach 1991–1995), Kancelarią Senatu RP (od 1990). W latach 1992–1993 była doradcą rządowym ds. polityki społecznej, w latach 1994–1996 pełniła funkcję sekretarza rady nadzorczej Polskiego Radia. Od 1997 do 2002 była członkinią i wiceprzewodniczącą Rady Społeczno-Ekonomicznej przy Rządowym Centrum Studiów Strategicznych, a od 2006 do 2008 dyrektorem Krajowej Szkoły Administracji Publicznej. Powoływana także na członkinię Rady Społecznej Episkopatu Polski (2001), wiceprzewodniczącą (1999) i przewodniczącą (2016) Rządowej Rady Ludnościowej. W latach 2007–2009 zasiadała w Radzie Służby Publicznej przy prezesie Rady Ministrów.
W 2010 prezydent RP Lech Kaczyński powołał ją na członkinię Narodowej Rady Rozwoju. W wyborach parlamentarnych w 2011 została liczbą 17 039 głosów wybrana do Sejmu jako bezpartyjna kandydatka i liderka listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu rzeszowskim. Była członkinią komitetu naukowego II i III Konferencji Smoleńskiej z lat 2013–2014, skupiającej osoby zajmujące się katastrofą samolotu Tu-154 w Smoleńsku z 10 kwietnia 2010.
W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 startowała z listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu nr 9 w Rzeszowie i nie uzyskała mandatu eurodeputowanej, zdobywając 969 głosów. W 2015 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję (dostała 27 010 głosów). W 2019 nie została ponownie wybrana.
Wybrane publikacje
- Decentralizacja funkcji społecznych państwa (red.), ISP, Warszawa 2001.
- Kwestia społeczna w pracach Ludwika Krzywickiego, Wyd. UW, Warszawa 1988.
- Mierniki i wskaźniki w systemie ochrony zdrowia (red.), ISP, Warszawa 2001.
- Prace Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych (red.), ISNS UW, Warszawa 1997.
- Przeciw ubóstwu i bezrobociu. Lokalne inicjatywy obywatelskie (red.), ISP, Warszawa 2002.
- Społeczno-ekonomiczne uwarunkowania karier szkolnych młodzieży, PWN, Warszawa 1979.
- Średniookresowa strategia zmian polityki społecznej. Synteza raportu z badań, IRiSS, Warszawa 1994.
- Ubezpieczenie społeczne w Polsce. 10 lat reformowania (red. nauk.), ISNS UW, Warszawa 2011.
Przypisy
- ↑ a b Serwis PKW – Wybory 2011. .
- ↑ a b c Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 148.
- ↑ Strona sejmowa posła VII kadencji. .
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 17 maja 2006 r. nr 115-1-06 o nadaniu tytułu profesora (M.P. z 2006 r. nr 37, poz. 415).
- ↑ Rządowa Rada Ludnościowa. stat.gov.pl. .
- ↑ Członkowie Narodowej Rady Rozwoju. prezydent.pl. .
- ↑ II Konferencja Smoleńska 2013. konferencja.home.pl, 2013. .
- ↑ III Konferencja Smoleńska 2014. konferencja.home.pl, 2014. .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2014. .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2015. .
- ↑ Serwis PKW – Wybory 2019. .
Bibliografia
- Prof. dr hab. Józefa Hrynkiewicz, baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) .[martwy link]
|
