W dzisiejszym świecie Iosif Brodski jest tematem bardzo interesującym i istotnym. Niezależnie od tego, czy chodzi o dziedzinę polityczną, społeczną, kulturalną czy naukową, Iosif Brodski przykuł uwagę ludzi w każdym wieku i z różnych części świata. Ponieważ Iosif Brodski nadal jest przedmiotem debaty i analiz, ważne jest, aby zrozumieć jego wpływ na nasze społeczeństwo i świat w ogóle. W tym artykule zbadamy różne aspekty Iosif Brodski, od jego pochodzenia po możliwe konsekwencje dla przyszłości. Przeanalizujemy także różne perspektywy i opinie istniejące wokół Iosif Brodski, aby zaoferować wszechstronną i kompletną wizję tego tematu, który jest dziś tak istotny.
Iosif Brodski (1988) | |
Imię i nazwisko |
Iosif Aleksandrowicz Brodski |
---|---|
Data i miejsce urodzenia |
24 maja 1940 |
Data i miejsce śmierci |
28 stycznia 1996 |
Narodowość | |
Język | |
Dziedzina sztuki | |
Muzeum artysty |
Muzeum-dom Brodskiego w Petersburgu |
Ważne dzieła | |
| |
Odznaczenia | |
Nagrody | |
Iosif Aleksandrowicz Brodski (ros. Иосиф Александрович Бродский; ur. 24 maja 1940 w Leningradzie, zm. 28 stycznia 1996 w Nowym Jorku) – rosyjsko-amerykański poeta i eseista. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1987.
W ZSRR skazany na przymusowe roboty za „pasożytnictwo” w 1964. W 1972 pozbawiony obywatelstwa i wydalony ze Związku Radzieckiego. Zamieszkał w Nowym Jorku, gdzie wykładał na różnych uczelniach. W latach 1991–1992 został laureatem Biblioteki Kongresu. Uhonorowano go Nagrodą Nobla w dziedzinie literatury za 1987 rok za „uniwersalne wartości całokształtu twórczości literackiej, odznaczające się jasnością myśli i poetycką siłą”.
Brodskiego pochowano na cmentarzu na wyspie San Michele w Wenecji, którą pokochał, i której poświęcił esej Znak wodny.
Pochodził z zasymilowanej inteligenckiej rodziny żydowskiej. W wieku piętnastu lat opuścił szkołę. W młodości nauczył się języka polskiego; później tłumaczył poezję m.in. Herberta, Gałczyńskiego i Miłosza. Później był członkiem zespołu redakcyjnego Zeszytów Literackich. Pisać wiersze zaczął w 1957 roku. W 1964 roku został skazany na 5 lat przymusowych robót w rejonie Archangielska za „społeczne pasożytnictwo”. W 1965 zwolniony po protestach opinii międzynarodowej. W 1972 roku został zmuszony do wyjazdu z ZSRR. Po krótkim pobycie w Wiedniu zamieszkał w Nowym Jorku. Otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie literatury za 1987 rok. W swoich wierszach inspirował się m.in. utworami Mariny Cwietajewej, Anny Achmatowej i Osipa Mandelsztama. Czerpał m.in. z poezji romantycznej, poezji metafizycznej i twórczości akmeistów. W swoich utworach stosował zarówno wysokie słownictwo, jak i mowę potoczną. Do głównych tematów jego wierszy należą: sprzeciw wobec totalitaryzmu, samotność, kruchość życia ludzkiego, śmierć, niebyt oraz rozważania na temat czasu i przestrzeni.
Źródło:
Rok podany przed tytułem książki jest datą 1. publikacji (nie powstania utworu).