Igor Bełza
W tym artykule zagłębimy się w temat Igor Bełza, który przykuł uwagę naukowców, ekspertów i ogółu społeczeństwa ze względu na swoje dzisiejsze znaczenie. Od swoich początków po implikacje w różnych obszarach, Igor Bełza był przedmiotem debaty i badań, generując różne typy opinii i perspektyw, które wzbogacają obecną panoramę. Poprzez szczegółową analizę staramy się zapewnić czytelnikowi szeroką i kompletną wizję Igor Bełza, uwzględniając jej najważniejsze aspekty, aby rzucić światło na ten niezwykle interesujący temat.
| Imię i nazwisko |
Igor Fiodorowicz Bełza |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
 
| |
Igor Fiodorowicz Bełza, ros. Игорь Фёдорович Бэлза (ur. 8 lutego 1904 w Kielcach, zm. 5 stycznia 1994 w Moskwie) – rosyjski muzykolog i kompozytor.
Życiorys
Był synem Polaka i Rosjanki. Studiował w Konserwatorium Kijowskim u Borysa Latoszynskiego, następnie w latach 1925–1941 był wykładowcą tejże uczelni. Od 1942 do 1949 roku wykładał w Konserwatorium Moskiewskim. Od 1954 roku był pracownikiem Akademii Nauk ZSRR, gdzie w 1961 roku został profesorem Instytutu Słowianoznawstwa. Komponował symfonie i inne utwory orkiestrowe, utwory kameralne i fortepianowe, a także muzykę filmową. Był członkiem Towarzystwa im. Fryderyka Chopina i Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków. Odznaczony został Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Odznaką honorową „Zasłużony dla Kultury Polskiej”. Doktor honoris causa Uniwersytetu Karola w Pradze (1967).
W swojej pracy naukowej zajmował się muzyką krajów słowiańskich, ze szczególnym uwzględnieniem muzyki polskiej. Na podstawie badań archiwalnych opublikował ponad 60 nieznanych wcześniej utworów polskich, w tym kompozycje Michała Kleofasa Ogińskiego, Feliksa Ostrowskiego i Marii Szymanowskiej. Opublikował liczne prace, m.in. Istorija polskoj muzykalnoj kultury (3 tomy, Moskwa 1954–1972; polski przekład pierwszych 2 tomów pt. Między oświeceniem i romantyzmem. Polska kultura muzyczna w początkach XIX w., Kraków 1961), Oczierki nazwitija czeszskoj muzykalnoj klassiki (Moskwa 1951), F. F. Chopin (Moskwa 1960), a także szereg prac monograficznych poświęconych m.in. Mieczysławowi Karłowiczowi, Marii Szymanowskiej, Antonínowi Dvořákowi i Michałowi Kleofasowi Ogińskiemu.
W 2015 roku w Muzeum Narodowym w Kielcach odsłonięto poświęconą mu tablicę.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 258–259. ISBN 83-224-0113-2.
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia muzyki. red. Andrzej Chodkowski. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2006, s. 92. ISBN 978-83-01-13410-5.
- ↑ a b Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab, suplement. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1998, s. 45. ISBN 83-224-0492-1.
- ↑ Igor Bełza ma swoją tablicę na murze muzeum. radio.kielce.pl, 2015-08-07. .