Henryk Rodakowski
Dzisiaj zagłębimy się w Henryk Rodakowski, temat, który ostatnio przykuł uwagę wielu osób. Wraz ze swoją rosnącą popularnością Henryk Rodakowski wzbudził duże zainteresowanie zarówno ekspertów, jak i ogółu społeczeństwa. W tym artykule szczegółowo zbadamy różne aspekty Henryk Rodakowski, analizując jego historię, konsekwencje dla dzisiejszego społeczeństwa i możliwe implikacje na przyszłość. Mamy nadzieję, że dzięki tej szczegółowej analizie rzucimy światło na Henryk Rodakowski i zapewnimy naszym czytelnikom pełniejsze zrozumienie tego zjawiska/trendu/tematu.
 Autoportret (1853) | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
| |
| Odznaczenia | |
  
| |
.jpg)
Henryk Hipolit Rodakowski (ur. 9 lipca 1823 we Lwowie, zm. 28 grudnia 1894 w Krakowie) – polski malarz realistyczny, portrecista.
Życie
Wywodził się z rodziny prawniczej. Kontynuując tradycje rodzinne w latach 1841–1845 studiował prawo w Wiedniu. Tam też uczył się malarstwa u Josepha Danhausera (1805–1845) i Franza Eybla (1806–1880). W latach 1846–1867 mieszkał w Paryżu, gdzie najpierw kontynuował naukę u Leona Cognieta. Na tamtejszym Salonie w 1852 odniósł pierwszy większy sukces zdobywając medal I klasy w dziedzinie portretu za obraz przedstawiający podobiznę generała Dembińskiego w mundurze generała rewolucji węgierskiej. Jego pracownię odwiedził wówczas słynny malarz Eugène Delacroix.
W 1861 ożenił się z owdowiałą miłością czasów młodzieńczych – Kamilą z Salzgeberów Blühdorn, z którą miał dwoje dzieci Zygmunta i Marię Woźniakowską. Jego prawnukiem był Jacek Woźniakowski (1920–2012), historyk sztuki, pisarz, współzałożyciel wydawnictwa „Znak”.
W 1866 został członkiem Polskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu. W rok później opuścił Paryż i powrócił do kraju. Zamieszkał w majątku Pałahicze, położonym 23 km na wschód od Stanisławowa, następnie w Bortnikach po wybudowaniu wspaniałego dworu w stylu eklektycznym, 8 km na południe od Chodorowa w woj. lwowskim. Pod koniec życia osiadł w 1893 w Krakowie. Mieszkał na ulicy Krupniczej 5.
W 1893 został dyrektorem i prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i przewodniczącym Komitetu Muzeum Narodowego. 24 grudnia 1894 został nominowany na dyrektora Szkoły Sztuk Pięknych, jednak stanowiska tego nie objął, umierając niespodziewanie cztery dni później 28 grudnia 1894 po krótkiej chorobie. Pochowany został na cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze W-płd.-11, w grobowcu rodzinnym.
Był kawalerem Legii Honorowej, otrzymał również Krzyż Kawalerski Orderu Leopolda i Order Franciszka Józefa.
Twórczość
Malował głównie portrety, sporadycznie obrazy historyczne (np. Wojna kokosza), rodzajowe (cykl akwarel Album Pałahickie) i animalistyczne (np. Pies Stróż). W swojej twórczości łączył elementy romantyzmu i klasycyzmu. Inspirował się sztuką antyczną i malarstwem włoskiego renesansu (Paolo Veronese). Jego portrety odznaczają się wnikliwą charakterystyką psychologiczną, precyzyjnym rysunkiem, harmonijnym układem postaci, mistrzowskim operowaniem barwą (zwłaszcza czernią i bielą) oraz świetlistą fakturą wydobywającą twarz i dłonie modela. Jego dwa arcydzieła – Generał Henryk Dembiński (1852) i Portret matki (1853) – zostały nagrodzone na wystawach paryskich. Za Portret generała Henryka Dembińskiego artysta otrzymał na Salonie paryskim w 1852 medal I klasy. Portret matki został nagrodzony medalem III klasy na Wystawie Światowej w Paryżu w 1855. Oba płótna przyniosły mu europejski rozgłos.
Wybrane dzieła
- Album Pałahickie (1867-1868),23 x 32 cm, Muzeum Lubuskie
- Autoportret przy sztalugach (1858), 60 × 45 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie
- Chłopka międląca konopie (1859), 46 × 38 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
- Marszałek (1859), 56 × 46,5 cm, Muzeum Narodowe w Poznaniu
- Portret Adama Mickiewicza (1856), 125 × 95 cm, Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie
- Portret brata przyrodniego, Wiktora Rodakowskiego (1851), 59 × 47 cm, Muzeum Ziemi Tarnowskiej w Tarnowie
- Portret Babetty Singer, ciotki artysty (1851), 59 × 46,5 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
- Portret córki artysty, Marii Woźniakowskiej (1891), 120 × 85 cm, Lwowska Galeria Sztuki
- Portret dziewczyny z wachlarzem (1874), 118 x 76,5 cm, Kolekcja prywatna
- Portret generała Henryka Dembińskiego (1852), 178 × 139 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie
- Portret Leona Sapiehy (1878), 119,5 × 85,5 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie
- Portret Leonii Blüdborn (1871),101,5 × 74,5 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
- Portret Maksymiliana Rodakowskiego, brata artysty (1863), 109,5 x 76,5, Muzeum Narodowe w Warszawie
- Portret matki (1853), 134 × 95 cm, Muzeum Sztuki w Łodzi (Pałac Herbsta)
- Portret ojca artysty (1850), 116 × 89 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
- Portret Rogera Raczyńskiego (1859), 118 × 86 cm, Muzeum Narodowe w Poznaniu
- Portret siostry artysty, Wandy (1858), 121 × 91 cm, Muzeum Śląskie w Katowicach
- Portret Zofii Dzieduszyckiej (1874), 112,3 × 80 cm, Muzeum Śląskie w Katowicach
- Portret własny (1849), 56 × 46 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
- Portret własny (1853), 57 × 50,5 cm, Muzeum Narodowe we Wrocławiu
- Portret Włodzimierza Dzieduszyckiego (1880), 120 cm, Muzeum Narodowe w Krakowie
- Stróż (1868), 100 x 70 cm, Muzeum Sztuki w Łodzi
- Wojna kokosza (1872), 192,5 × 265 cm, Muzeum Narodowe w Warszawie
Przypisy
- ↑ Witz 1970 ↓, s. 87.
- ↑ Witz 1970 ↓, s. 88.
- ↑ a b Album Pałahickie. kuriergalicyjski.com. . (pol.).
- ↑ Władysław Kozicki, Henryk Rodakowski, Warszawa 1927, s. 24.
- ↑ Z życia towarzyskiego, „Kurier Lwowski” (285), anno.onb.ac.at, 12 października 1892, s. 3 .
- ↑ Nowik Joanna, Woźniakowski odegrał rolę w zmaganich o wolną Polskę; "Polska. Dziennik Łódzki", 10 XII 2012, s. 14.
- ↑ Witz 1970 ↓, s. 89.
- ↑ Henryk Rodakowski, „Kurier Lwowski” (279), anno.onb.ac.at, 8 października 1893, s. 4 .
- ↑ Jubileusz Henryka Rodakowskiego, „Kurier Lwowski” (360), anno.onb.ac.at, 29 grudnia 1893, s. 3 .
- ↑ Kraków - Tu mieszkał Henryk Rodakowski. Atrakcje turystyczne Krakowa. Ciekawe miejsca Krakowa , www.polskaniezwykla.pl .
- ↑ Kronika. „Kuryer Rzeszowski”, s. 2, Nr 14 z 30 grudnia 1894.
- ↑ Marek Sołtysik: „Malarz z panów” – Henryk Rodakowski. 08-09-2022. .
- ↑ Stefania Kozakowska-Krzysztofowicz, Franciszek Stolot: Historia malarstwa polskiego. Kraków: Ryszard Kluszczyński, 2000, s. 158. ISBN 83-88080-44-X.
- ↑ Henryk Rodakowski. culture.pl. . (pol.).
Bibliografia
- Andrzej Ryszkiewicz, Rodakowski Henryk Hipolit. W: Polski Słownik Biograficzny. T. 31. 1988-1989.
- Sławomir Gowin, Henryk Rodakowski 1823-1894, Warszawa: Edipresse Polska, 2007, (Ludzie, Czasy, Dzieła ; 31), ISBN 978-83-7477-210-5
- Władysław Kozicki, Henryk Rodakowski, Lwów 1937.
- Anna Król, Henryk Rodakowski, Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2001 (W Zwierciadle Sztuki), ISBN 83-7023-890-4
- Andrzej Ryszkiewicz, Henryk Rodakowski, Warszawa: Auriga, 1962.
- Andrzej Ryszkiewicz, Henryk Rodakowski i jego otoczenie, Wrocław: Ossolineum, 1953 (Korespondencja artysty).
- Andrzej Ryszkiewicz, Henryk Rodakowski. Rysunki, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1958.
- Teresa Stepnowska, Henryk Rodakowski, Warszawa: KAW, 1983 (ABC Sztuki)
- Ignacy Witz, Polscy malarze, polskie obrazy, Warszawa: Nasza Księgarnia, 1970.