Haskell
W dzisiejszym świecie Haskell zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy chodzi o technologię, politykę, rozrywkę czy jakąkolwiek inną dziedzinę, Haskell stał się stałym tematem rozmów i niewyczerpanym źródłem zainteresowań i debat. Jego wpływ sięga od decyzji, które podejmujemy w życiu codziennym, po wielkie przemiany, których jesteśmy świadkami na całym świecie. W tym artykule szczegółowo zbadamy wszystkie aspekty Haskell, odkrywając zarówno jego praktyczne implikacje, jak i jego symboliczne znaczenie. Poprzez wyczerpującą analizę postaramy się rzucić światło na różne aspekty, które sprawiają, że Haskell jest zjawiskiem godnym analizy i badania.
 Logo języka | |
| Pojawienie się | |
|---|---|
| Paradygmat | |
| Typowanie | |
| Implementacje | |
| Aktualna wersja stabilna | |
| Platforma sprzętowa | |
| Strona internetowa | |
Haskell – czysto funkcyjny język programowania nazwany na cześć amerykańskiego matematyka, Haskella Curry’ego.
Cechy
Jego specyficzne cechy to m.in.:
- leniwe wartościowanie (ang. lazy evaluation),
- wsparcie syntaktyczne monad,
- statyczny polimorfizm,
- klasy typów (ang. typeclasses),
- definiowalne operatory (również możliwość tworzenia nowych),
- strażnicy,
- wbudowana obsługa literate programming.
Rozszerzenia
Pliki Haskella mają rozszerzenie
- hs
- lhs gdy zawierają kod w stylu literate programming.
Kompilator
Haskell był początkowo intensywnie rozwijany wokół ośrodka University of Glasgow, popularny kompilator tego języka to Glasgow Haskell Compiler (GHC) kompilujący szybki kod maszynowy porównywalny w szybkości wykonania do kodów z GCC (ok. 1,3 razy wolniejszy niż C)[potrzebny przypis].
Przykłady
-- Komentarz w jednej linijce
{- Komentarze na
wiele linijek
{- można zagnieżdżać -}
-}
-- Przykłady funkcji z dopasowywaniem wzorca
silnia 0 = 1
silnia n = n*silnia(n-1)
silnia n = product
fib 0 = 0
fib 1 = 1
fib n = fib(n-1) + fib(n-2)
ack(0,y) = y+1
ack(x,0) = ack(x-1,1)
ack(x,y) = ack(x-1,ack(x,y-1))
-- przykład użycia strażników
sign x | x > 0 = 1
| x == 0 = 0
| x < 0 = -1
myproduct = 1
myproduct (n:m) = n * myproduct m
mysum = 0
mysum (n:m) = n + mysum m
-- wyrażenia TreeOfMath mają postać: (Sub (Mult (Leaf 5) (Leaf 4)) (Add (Leaf 3) (Leaf 2)))
data TreeOfMath =
Mult TreeOfMath TreeOfMath |
Div TreeOfMath TreeOfMath |
Add TreeOfMath TreeOfMath |
Sub TreeOfMath TreeOfMath |
Leaf Float
compute (Mult x y) = compute x * compute y
compute (Div x y) = compute x / compute y
compute (Add x y) = compute x + compute y
compute (Sub x y) = compute x - compute y
compute (Leaf x) = x
showme (Mult x y) = "(" ++ showme x ++ "*" ++ showme y ++ ")"
showme (Div x y) = "(" ++ showme x ++ "/" ++ showme y ++ ")"
showme (Add x y) = "(" ++ showme x ++ "+" ++ showme y ++ ")"
showme (Sub x y) = "(" ++ showme x ++ "-" ++ showme y ++ ")"
showme (Leaf x) = show x
qsort =
qsort (x:xs) = qsort less ++ x:(qsort more)
where less =
more =
-- lista liczb pierwszych
primes = map head $ iterate (\(x:xs) -> )
-- lista liczb Fibonacciego
listFib = 1:1:(zipWith (+) listFib (tail listFib))
Przypisy
- ↑ Paul Hudak, John Hughes, Simon Peyton Jones, Philip Wadler: A History of Haskell: Being Lazy with Class. 2007. ISBN 978-1-59593-766-7.
- ↑ Simon Marlow: Announcing Haskell 2010. Haskell (lista dyskusyjna). . (ang.).
