Dziś Frederick G. Donnan jest tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego spektrum społeczeństwa. Wraz z postępem technologii i globalizacją Frederick G. Donnan staje się coraz bardziej obecnym tematem w naszym życiu, czy to na poziomie osobistym, zawodowym czy społecznym. Opinie na temat Frederick G. Donnan są zróżnicowane i dyskutowane, co sprawia, że jego badanie i zrozumienie są niezbędne do zrozumienia świata, w którym żyjemy. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Frederick G. Donnan, analizując jego wpływ, ewolucję i znaczenie w różnych kontekstach.
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie | |
Narodowość | |
Tytuł naukowy | |
Edukacja |
Queen’s College, Belfast |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
Frederick George Donnan (ur. 6 września 1870 w Kolombo, zm. 16 grudnia 1956 w Canterbury) – irlandzki chemik (chemia fizyczna, chemia koloidów) znany głównie z badań potencjałów membranowych, członek Royal Society (1911), kawaler Orderu Imperium Brytyjskiego (1920).
Urodził się w Kolombo na Cejlonie, w byłej kolonii brytyjskiej. Rodzice – William Donnan i Jane Ross Turnley Liggate – pochodzili z Irlandii Północnej (ojciec był kupcem z Belfastu). Frederick mieszkał wraz z rodzicami na Cejlonie do 3 roku życia (w przyszłości nie czuł się z nim związany). Miał dwóch braci i cztery siostry. Od dzieciństwa był mocno związany z młodszymi siostrami, Jane i Leonorą (Norą), która w przyszłości przez 38 lat prowadziła jego dom (był kawalerem). Po powrocie z Cejlonu rodzina mieszkała w latach 1875–1879 w pobliżu Bangor w hrabstwie Down (w roku 1879 Frederick G. Donnan stracił lewe oko), a następnie w Belfaście i w Holywood (1884–1893).
Donnan kształcił się początkowo w Queen’s College w Belfaście, a następnie na uniwersytetach w Lipsku, Berlinie i Londynie. W Niemczech miał kontakt z wybitnymi chemikami, wytyczającymi wówczas kierunki rozwoju „nowej chemii fizycznej” (Johannes Wislicenus, Jacobus van ’t Hoff, Wilhelm Ostwald).
Po powrocie do Wielkiej Brytanii był:
W latach 1928–1937 pełnił funkcję dziekana wydziału. W okresie poprzedzającym II wojnę światową był też zaangażowany w udzielanie pomocy naukowcom emigrującym z Niemiec i Austrii – uciekającym przed antysemityzmem III Rzeszy, m.in. autorów teorematu Jahna-Tellera.
Głównym obiektem badań Donnana był proces przenikania jonów i cząsteczek rozpuszczalnika przez membrany półprzepuszczalne rozdzielające roztwory elektrolitów i nieelektrolitów, prowadzący do ustalania się stanu równowagi („równowaga Donnana”), którą charakteryzuje określony spadek potencjału elektrycznego na przegrodzie („potencjał Donnana”). Za szczególnie cenne są uważane wyniki badań układów koloidalnych, które ułatwiły zrozumienie zjawisk zachodzących w komórkach biologicznych. W latach wojny zajmował się problemami przemysłowej produkcji „syntetycznego amoniaku” i kwasu azotowego.
Jest autorem ponad stu artykułów naukowych. Pisał również biografie znanych fizykochemików, tj. Josiah Willard Gibbs, Jacobus van ’t Hoff, Joseph Black, Ludwig Mond, Herbert Freundlich.
Został członkiem Royal Society w roku 1911. Otrzymał Order Imperium Brytyjskiego (1920) i wiele innych wyróżnień i tytułów honorowych.