Enancjomorf

W tym artykule chcemy poruszyć kwestię Enancjomorf, która stała się istotna w ostatnim czasie. Enancjomorf to temat, który wzbudził zainteresowanie naukowców, badaczy, profesjonalistów i ogółu społeczeństwa. W ostatnich latach nastąpił wzrost liczby publikacji, badań i debat wokół Enancjomorf, co zachęciło do dalszych badań i zrozumienia. Dlatego niezbędna jest analiza i refleksja nad Enancjomorf, aby zdobyć większą wiedzę i zrozumienie na temat jego wpływu w różnych obszarach. Dlatego w tym artykule proponujemy szerokie i szczegółowe spojrzenie na Enancjomorf, odnosząc się do jego różnych wymiarów, implikacji i możliwych perspektyw na przyszłość.

Enancjomorficzne kryształy L- i D-winianu amonowo-sodowego, których ręczne rozdzielenie przez Pasteura dało początek stereochemii

Enancjomorfy – pary chiralnych obiektów geometrycznych. Są nienakładalne i mają się do siebie tak, jak przedmiot i jego odbicie lustrzane. Typowe przykłady to prawa i lewa rękawiczka lub prawo- i lewoskrętna skorupa ślimaka.

W krystalografii używa się tego terminu w odniesieniu do kryształów, których komórka elementarna jest chiralna i stanowi wzajemne lustrzane odbicie.

Enacjomorficzne cząsteczki chemiczne nazywane są enancjomerami (zob. chiralność cząsteczek).

Przypisy

  1. Enantiomorph, A.D. McNaught, A. Wilkinson, Compendium of Chemical Terminology (Gold Book), S.J. Chalk (akt.), International Union of Pure and Applied Chemistry, wyd. 2, Oxford: Blackwell Scientific Publications, 1997, DOI10.1351/goldbook.E02079, ISBN 0-9678550-9-8 (ang.).

Bibliografia