Eksperyment BOOMERanG
W tym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Eksperyment BOOMERanG. Od początków do dzisiejszego znaczenia, zbadamy wszystkie aspekty tego tematu/osoby/daty. Odkryjemy jego wpływ na społeczeństwo, jego wpływ na polu kultury i jego znaczenie w różnych aspektach życia codziennego. Dzięki analitycznemu i krytycznemu podejściu zbadamy różne perspektywy i opinie istniejące wokół Eksperyment BOOMERanG, aby zaoferować pełną i obiektywną wizję tego fascynującego tematu/osoby/daty. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i nauki!
 Balon eksperymentu przygotowywany do startu na Antarktydzie | |
| Terytorium | |
|---|---|
| Lokalizacja | |
| Wysokość n.p.m. | |
| Zakres widma | |
| Typ |
balon stratosferyczny z zestawem bolometrycznych polarymetrów |
| Średnica zwierciadła |
1,3 m |
| Montaż | |
Położenie na mapie Antarktyki  | |
 77°51′S 166°40′E/-77,850000 166,666667
| |
| Strona internetowa | |
Eksperyment BOOMERanG (ang. Balloon Observations of Millimetric Extragalactic Radiation and Geophysics) – eksperyment mierzący właściwości mikrofalowego promieniowania tła (CMB) przeprowadzony w latach 1998 i 2003.
Przebieg eksperymentu
Eksperyment składał się z dwóch lotów nad Antarktydą balonu stratosferycznego wyposażonego w teleskop z przyrządami pomiarowymi. Lot testowy przeprowadzono 30 sierpnia 1997 z siedziby NCBF w Palestine (Teksas).
Pierwszy lot
Pierwszy lot rozpoczął się od startu ze stacji McMurdo 29 grudnia 1998 o 3:30 GMT i trwał 259 godzin wzdłuż 79° równoleżnika, na wysokości 37–38,5 km. W tym czasie mierzono anizotropię temperatury CMB. Obserwacje były skoncentrowane na regionie nieba o współrzędnych α = 5h i δ = −45°, w którym występuje zmniejszona emisja termiczna od pyłu międzygwiazdowego i który znajdował się w opozycji do Słońca.
Drugi lot
Start do drugiego lotu nastąpił z lądowiska Williams Field w pobliżu stacji McMurdo 6 stycznia 2003. Lot trwał 311 godzin. Jego celem był pomiar anizotropii temperatury i polaryzacji CMB.
Urządzenie
Zestaw pomiarowy składał się z balonu przygotowanego przez NASA i NCBF, do którego była podczepiona gondola z zestawem detektorów, schłodzonych do temperatury 0,28 K, zamontowanych w ogniskowej 1,3-metrowego teleskopu.
Instrumenty pomiarowe
Na płaszczyźnie ogniskowania zamontowano 16 detektorów bolometrycznych, schłodzonych przy użyciu cylindrycznego pojemnika z ciekłym 3He. Światło z teleskopu przechodziło przez okno na dnie kriostatu zawierającego po 60 litrów ciekłego azotu i helu.
Rezultaty
Dane z eksperymentu określiły kształt Wszechświata jako płaski i potwierdziły spójność tych danych z modelami zimnej ciemnej materii oraz scenariuszami inflacji kosmologicznej. BOOMERanG opracował również mapę anizotropii CMB.
Przypisy
- ↑ a b c d e P. de Bernardis i inni, A Flat Universe from High-Resolution Maps of the Cosmic Microwave Background Radiation, „Nature”, 404 (6781), 2000, s. 955–959, DOI: 10.1038/35010035, arXiv:astro-ph/0004404 (ang.).
- ↑ a b c d e Boomerang. Case Western Reserve University, 2008-01-29. . . (ang.).
- ↑ P.D. Mauskopf i inni, Measurement of a Peak in the Cosmic Microwave Background Power Spectrum from the North American test flight of BOOMERANG, „The Astrophysical Journal Letters”, 536 (2), 2000, L59–L62, DOI: 10.1086/312743, arXiv:astro-ph/9911444 (ang.).
- ↑ a b S Masi i inni, Instrument, method, brightness and polarization maps from the 2003 flight of Boomerang, „Astronomy & Astrophysics”, 458 (3), 2005, s. 687-716, DOI: 10.1051/0004-6361:20053891, arXiv:astro-ph/0507509 (ang.).
- ↑ Boomerang Instrumentation. Case Western Reserve University, 2000-04-25. . . (ang.).
| Wczesny Wszechświat |
|
|---|---|
| Rozszerzający się Wszechświat | |
| Powstawanie struktur | |
| Przyszłość Wszechświata | |
| Składowe | |
| Eksperymenty | |
| Znani uczeni |
