W tym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Connie Mack, omawiając jego różne aspekty i osobliwości. Od jego powstania do ewolucji, poprzez jego wpływ na społeczeństwo i jego dzisiejsze znaczenie, zagłębimy się w podróż, która pozwoli nam w pełni zrozumieć znaczenie Connie Mack. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu przeanalizujemy zarówno jego historyczne implikacje, jak i możliwe przyszłe implikacje, oferując globalną i szczegółową wizję, która przybliży nas do samej istoty Connie Mack. Mamy nadzieję, że poprzez ten artykuł zapewnimy czytelnikowi wzbogacający i odkrywczy przegląd tego tematu, który bez wątpienia nie pozostawi nikogo obojętnym.
łapacz | |||||||||
Pełne imię i nazwisko |
Cornelius McGillicuddy, Sr. | ||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia |
22 grudnia 1862 | ||||||||
Data i miejsce śmierci |
8 lutego 1956 | ||||||||
Odbijał |
prawą | ||||||||
Rzucał |
lewą | ||||||||
Debiut |
11 września 1886 | ||||||||
Ostatni występ |
29 sierpnia 1896 | ||||||||
Statystyki | |||||||||
Średnia uderzeń |
0,265 | ||||||||
Uderzenia |
659 | ||||||||
RBI |
265 | ||||||||
Kariera klubowa | |||||||||
| |||||||||
Kariera menedżerska | |||||||||
| |||||||||
Baseball Hall of Fame | |||||||||
Rok wprowadzenia |
1937 | ||||||||
Metoda elekcji |
Veterans Committee |
Cornelius McGillicuddy, Sr. (ur. 22 grudnia 1862, zm. 8 lutego 1956) – amerykański baseballista, który występował na pozycji łapacza, wieloletni menadżer i właściciel zespołu Philadelphia Athletics.
Zawodową karierę rozpoczął w 1884 roku w zespole niższej ligi Meriden. W następnym sezonie grał w Newark Domestics i Hartford Dark Blues, z którego wraz z trzema innymi zawodnikami przeszedł do występującego w National League Washington Nationals za 3500 dolarów. W zespole tym zadebiutował 11 września 1886 w wygranym 4–3 meczu z Philadelphia Phillies. W listopadzie 1889 organizacja Brotherhood of Professional Baseball Players, której Mack był członkiem, nie doszła do porozumienia z władzami National League w sprawie podwyższenia wynagrodzeń i zniesienia reserve clause (klauzuli uniemożliwiającej zawodnikowi opuszczenie klubu wraz z wygaśnięciem kontraktu) i utworzyła Player's League, która przetrwała jeden rok. Mack rozegrał 123 mecze w zespole Buffalo Bisons. Po rozwiązaniu Player's League, w 1891 podpisał kontrakt z Pittsburgh Pirates, w którym występował przez sześć sezonów. W latach 1897–1900 był menadżerem i współwłaścicielem (posiadał 25% akcji klubu) występującego w Western League Milwaukee Brewers. Po raz ostatni jako zawodnik zagrał 4 września 1899.
W 1901 został menadżerem i współwłaścicielem nowo utworzonego klubu Philadelphia Athletics. W latach 1902–1914 poprowadził zespół do sześciu mistrzostw American League, a także trzech triumfów w World Series, mając w składzie między innymi wewnątrzpolowych Eddiego Collinsa, Franka Bakera, Jacka Barry'ego i Stuffy'ego McInnisa, którzy zyskali przydomek $100,000 infield. Kolejne mistrzostwa American League zdobywał w latach 1929–1931, w 1929 i 1930 wygrywał World Series, w 1931 Athletics zwyciężyli w 107 meczach co jest rekordem klubu. W 1933 był menadżerem American League All-Stars w pierwszym Meczu Gwiazd ligi MLB. Od 1934 do 1950 Athletics nie zajęli wyższego miejsca w lidze niż czwarte. W sezonie 1937 i 1939 opuścił 122 mecze z powodu choroby, a tymczasowym menadżerem zespołu był jego syn Earle Mack.
W 1937 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame. Po raz ostatni poprowadził Athletics 18 października 1950 mając 87 lat. Mack pozostał prezydentem klubu, jednak od 1950 większość akcji należała do jego synów Earla i Roya, którzy z powodu niskiej frekwencji na stadionie Shibe Park, zmuszeni byli sprzedać będący w trudnej sytuacji finansowej klub Arnoldowi Johnsonowi, właścicielowi klubu farmerskiego New York Yankees Kansas City Blues. W 1955 zarząd American League jednogłośnie podjął decyzję o przeniesieniu siedziby Athletics do Kansas City.
Connie Mack zmarł 8 lutego 1956 w wieku 93 lat.
Lata | Klub | Liga | Mecze | Zwycięstwa | Porażki | Proc. zw. i por. |
---|---|---|---|---|---|---|
1894–1896 | Pittsburgh Pirates | NL | 289 | 149 | 134 | 0,527 |
1901–1950 | Philadelphia Athletics | AL | 7466 | 3582 | 3814 | 0,484 |
Łącznie w karierze | 7755 | 3731 | 3948 | 0,486 |
Nagroda/wyróżnienie | Lata | Źródło |
5× zwycięzca w World Series | 1910, 1911, 1913, 1929, 1930 | |
Baseball Hall of Fame | od 1937 |