Charles Tournemire

W tym artykule zagłębimy się w świat Charles Tournemire, badając jego pochodzenie, znaczenie dzisiaj i możliwe konsekwencje dla przyszłości. Charles Tournemire przyciągnął uwagę szerokiego spektrum odbiorców, od ekspertów w tej dziedzinie po tych, którzy dopiero zaczynają odkrywać jego znaczenie. Idąc tym tropem, przeanalizujemy wpływ, jaki Charles Tournemire wywarł na różne aspekty społeczeństwa, odnosząc się do jego wpływu na kulturę, gospodarkę i technologię. Podobnie zagłębimy się w różne perspektywy i opinie, które pojawiły się wokół Charles Tournemire, w celu przedstawienia kompleksowej i wzbogacającej wizji na ten temat.

Charles Tournemire
Ilustracja
Imię i nazwisko

Charles Arnould Tournemire

Data i miejsce urodzenia

22 stycznia 1870
Bordeaux

Pochodzenie

francuskie

Data i miejsce śmierci

4 listopada 1939
Arcachon

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor, organista

podpis

Charles Arnould Tournemire (ur. 22 stycznia 1870 w Bordeaux, zm. 4 listopada 1939 w Arcachon) – francuski kompozytor i organista.

Życiorys

Podstawy edukacji muzycznej otrzymał w rodzinnym Bordeaux, gdzie w wieku zaledwie 11 lat został organistą w kościele św. Piotra, w później w bazylice św. Seweryna. W latach 1886–1891 student Konserwatorium Paryskiego, gdzie uczył się kompozycji u Césara Francka i gry na organach u Charlesa-Marie Widora. Był też uczniem Vincenta d’Indy’ego w Schola Cantorum de Paris. W 1898 roku jako następca Gabriela Pierné objął stanowisko organisty tytularnego bazyliki św. Klotyldy w Paryżu. W 1903 roku za kantatę Le sang de la sirène zdobył główną nagrodę w konkursie muzycznym miasta Paryża. W 1919 roku otrzymał posadę profesora kameralistyki w Konserwatorium Paryskim. Wiele czasu spędzał na wyspie Ouessant w Bretanii, skąd czerpał inspirację do wielu swoich utworów.

Twórczość

Jego dorobek obejmuje 73 opusy, zróżnicowane pod względem gatunkowym. Początkowo tworzył w stylu eklektycznym, łącząc dorobek muzyki późnoromantycznej z nawiązaniami do twórczości Francka i Debussy’ego. W połowie lat 20. XX wieku wypracował własny, indywidualny styl, cechujący się wykorzystaniem skal modalnych oraz mistyczno-medytacyjnym klimatem, wypływającym z inspiracji Biblią i tradycją chrześcijańską. Był wysoko ceniony jako organista. Nawiązując do J.S Bacha stworzył L’orgue mystique, cykl opartych na melodiach chorału gregoriańskiego 51 suit organowych przeznaczonych na każdą niedzielę roku liturgicznego.

Był autorem prac César Franck (1931), Précis d’exécution, de registration et d’improvisation à l’orgue (1936) i Petite méthode d’orgue (1949).

Ważniejsze kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych)

Utwory orkiestrowe

  • 8 symfonii (I „Romantyczna” 1900, I „Ouessant” 1909, III „Moskwa” 1913, IV „Pages symphoniques” 1912–1913, V „De la montagne” 1913–1914, VI na tenora, chór, organy i orkiestrę do słów z Pisma Świętego 1915–1918, VII „Les danses de la vie” 1918–1922, VIII „La symphonie du triomphe de la mort” 1920–1924)
  • Poème na organy i orkiestrę (1909–1910)

Utwory kameralne

  • Sonata skrzypcowa (1892–1893)
  • Sonata wiolonczelowa (1894)
  • Andante na róg i fortepian (1896)
  • Suita na atówkę i fortepian (1897)
  • Kwartet fortepianowy (1897–1898)
  • Trio fortepianowe (1901)
  • Poème na wiolonczelę i fortepian (1908)
  • Pour une épigramme de Théocrite na 3 flety, 2 klarnety i harfę (1910)
  • Musique orante na kwartet smyczkowy (1933)
  • Sonate-poème na skrzypce i fortepian (1935)

Utwory organowe

  • Andantino (1894)
  • Sortie (1894)
  • Offertoire (1894–1895)
  • Pièce symphonique (1899)
  • Suite de morceaux I (1901) i II (1902)
  • Triple choral (1910)
  • L’orgue mystique (1927–1933)
  • 6 Fioretti (1932)
  • Fantaisie symphonique (1933–1934)
  • Petites fleurs musicales (1933–1934)
  • 7 chorals-poèmes (1935)
  • Postludes libres (1935)
  • Symphonie-choral (1935)
  • Symphonie sacrée (1936)
  • Suite évocatrice (1938)
  • 2 fresques symphoniques sacrées (1938–1939)

Utwory fortepianowe

  • Sérénade (1896)
  • Sonata (1899)
  • Sarabande (1901)
  • Rhapsodie (1904)
  • Poème mystique (1908)
  • 12 Préludes-poèmes (1932)
  • Cloches de Châteauneuf-du-Faou (1933)
  • Études de chaque jour (1934)

Kantaty

Opery

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 11. Część biograficzna t–v. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2009, s. 135–136. ISBN 978-83-224-0905-3.
  2. ↑ a b c d Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 6 Stre–Zyli. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3671. ISBN 0-02-865571-0.

Linki zewnętrzne

Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot