We wszechświecie Carlos Mota Pinto istnieje nieskończona liczba aspektów do zbadania, zrozumienia i omówienia. Od swoich początków po implikacje dla dzisiejszego społeczeństwa, Carlos Mota Pinto stał się głównym tematem debaty i refleksji w różnych obszarach. Jej wpływ na kulturę, politykę, gospodarkę i technologię czyni go niekwestionowanym bohaterem na arenie międzynarodowej. Na przestrzeni historii Carlos Mota Pinto ewoluował, generując wielkie zmiany i wyzwania, i nadal jest przedmiotem badań i zainteresowania zarówno ekspertów, jak i hobbystów. W tym artykule zbadamy niektóre z najważniejszych aspektów Carlos Mota Pinto i jego wpływ na współczesny świat.
| Pełne imię i nazwisko |
Carlos Alberto da Mota Pinto |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
25 lipca 1936 |
| Data i miejsce śmierci |
7 maja 1985 |
| Premier Portugalii | |
| Okres |
od 22 listopada 1978 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Carlos Alberto da Mota Pinto (ur. 25 lipca 1936 w Pombal, zm. 7 maja 1985 w Coimbrze) – portugalski polityk, prawnik i nauczyciel akademicki, współzałożyciel Partii Socjaldemokratycznej, parlamentarzysta, wicepremier i minister, od 1978 do 1979 premier Portugalii.
Ukończył w 1958 studia prawnicze na Uniwersytecie w Coimbrze, pracował na tej uczelni. Kształcił się również na Uniwersytecie Genewskim. Doktoryzował się w Coimbrze w 1972. Był później profesorem na Universidade Católica Portuguesa, a także wykładowcą uczelni zagranicznych.
Po rewolucji goździków z 1974 był jednym z założycieli Ludowej Partii Demokratycznej, przekształconej później w Partię Socjaldemokratyczną. Od 1975 był posłem do konstytuanty i następnie Zgromadzenia Republiki. Przez pewien czas kierował frakcją poselską partii, ustąpił po sporach wewnątrz ugrupowania. Od lipca 1976 do grudnia 1977 sprawował urząd ministra handlu i turystyki w rządzie Mária Soaresa. W październiku 1978 objął urząd premiera Portugalii, który sprawował do sierpnia 1979.
Pozostał aktywnym politykiem. Od czerwca 1983 do lutego 1985 był wicepremierem i ministrem obrony narodowej w kolejnym gabinecie Mária Soaresa. W 1983 został wiceprzewodniczącym PSD, a od 1984 do 1985 stał na czele tego ugrupowania.
Był żonaty z Marią Fernandą Cardoso Correią, z którą miał trzech synów Paula (ur. 1966), Nuna (ur. 1970) i Alexandre’a (ur. 1971).