W tym artykule zagłębimy się w Anatolij Końkow, temat niezwykle aktualny dzisiaj. Anatolij Końkow to punkt zainteresowania, który przyciągnął uwagę ekspertów, naukowców i ogółu społeczeństwa ze względu na jego wpływ na różne aspekty życia codziennego. Poprzez szczegółową analizę i wyczerpującą eksplorację różnych aspektów, staramy się lepiej zrozumieć implikacje Anatolij Końkow w dzisiejszym świecie. Ponadto przeanalizujemy jego ewolucję w czasie i wpływ na różne dziedziny, aby zaoferować wszechstronną wizję, która wzbogaci debatę na ten temat. Bez wątpienia Anatolij Końkow to temat budzący duże zainteresowanie i kontrowersje, dlatego istotne jest, aby podejść do niego z powagą i głębią, na jaką zasługuje.
Pełne imię i nazwisko |
Anatolij Dmytrowycz Końkow | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||||||
Wzrost |
180 cm | ||||||||||||||||||||||
Pozycja | |||||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Kariera trenerska | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Odznaczenia | |||||||||||||||||||||||
Anatolij Dmytrowycz Końkow (ukr. Анатолій Дмитрович Коньков, ros. Анатолий Дмитриевич Коньков, Anatolij Dmitrijewicz Końkow; ur. 19 września 1949 w Krasnym Łuczu) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika oraz stopera, reprezentant Związku Radzieckiego, olimpijczyk, trener. Mistrz sportu ZSRR (od 1969), mistrz sportu kategorii międzynarodowej (od 1975), honorowy mistrz sportu ZSRR (od 1982).
Jako dziesięciolatek występował w drużynie Awanhard Kramatorsk. Debiutował w podstawowym składzie w 1965. W 1968 już występował wtedy w drugoligowym zespole Szachtara Donieck. Był pierwszym piłkarzem który grając w drugoligowej drużynie występował w „Sbornej”. Od 1975 jest piłkarzem Dynama Kijów. Z Dynamem zdobywał największe sukcesy: Mistrzostwo ZSRR w 1975, 1977, 1980, 1981, krajowy puchar w 1978, Puchar Zdobywców Pucharów w sezonie 1974/1975 oraz Superpuchar Europy w 1975. Karierę zakończył w 1981.
W latach 1971–1978 wystąpił w 47 meczach radzieckiej reprezentacji, strzelając 8 bramek. Zdobył brązowy medal igrzysk olimpijskich – w 1976 w Montrealu. Grał na mistrzostwach Europy w 1972, na których radziecka drużyna zajęła drugie miejsce.
Po zakończeniu kariery zawodniczej trenował kluby: Tawrija Symferopol, Szachtar Donieck, Zenit Leningrad, Worskła Połtawa, Stal Ałczewsk i İnter Baku. W 2003 pełnił rolę dyrektora sportowego klubu Metałurh Donieck. W 1994 był na czele reprezentacji Ukrainy U-21, a w 1995 kierował reprezentacją Ukrainy. Obecnie jest dyrektorem sportowym Stali Ałczewsk.