W tym artykule omówimy Adam Zych, temat, który zyskał na znaczeniu w ostatnich latach ze względu na jego wpływ na różne obszary społeczeństwa. Adam Zych wzbudził zainteresowanie ekspertów i naukowców, a także ogółu społeczeństwa, ze względu na jego znaczenie i implikacje. Celem tego artykułu jest zbadanie różnych perspektyw i podejść związanych z Adam Zych, a także przeanalizowanie jego wpływu w różnych kontekstach. Podobnie, możliwe implikacje i reperkusje Adam Zych w teraźniejszości i przyszłości zostaną zbadane, w celu zapewnienia wszechstronnej i kompletnej wizji tego tematu.
Adam Alfred Zych (ur. 28 lipca 1945 w Częstochowie) – polski psycholog, pedagog, poeta, tłumacz, profesor nauk społecznych.
W 1964 roku ukończył II Liceum Ogólnokształcące im. Jarosława Dąbrowskiego w Częstochowie. W latach 1966–1971 odbył studia z zakresu filozofii i psychologii na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Doktoryzował się w 1975 roku w Instytucie Badań Pedagogicznych w Warszawie. Stopień doktora habilitowanego uzyskał w 1984 na Uniwersytecie Gdańskim. Postanowieniem Prezydenta RP z 19 lutego 2014 roku otrzymał tytuł naukowy profesora nauk społecznych.
W latach 1971–1975 pracował jako inspektor ds. zawodowej rehabilitacji inwalidów w Zespole Opieki Zdrowotnej w Szczecinie. W 1975 roku podjął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach, przekształconej następnie w Akademię Świętokrzyską. Początkowo zatrudniony był na stanowisku adiunkta, a później docenta (1987) i od 1990 profesora. W latach 80. napisał hymn WSP do muzyki Mirosława Niziurskiego. W 1991 roku był stypendystą Northwestern University. Gościnnie wykładał na Uniwersytecie w Gießen (1987 i 1988), Uniwersytecie Wiedeńskim (1995) i na Europejskim Uniwersytecie Viadrina (1996). Obecnie związany jest z Dolnośląską Szkołą Wyższą we Wrocławiu.
Jego zainteresowania badawcze obejmują gerontologię społeczną, pedagogikę starzenia się i starości oraz psychologię religii. Jest autorem artykułów w „Pro Memoria”, „Sztuce”, „Ikarze” i „Świętokrzyskim Kwartalniku Literackim”. Wystąpił w filmie dokumentalnym pt. Kielce, czyli polski Bronx (1995). Odznaczony został m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej. Uhonorowano go również Nagrodą Miasta Kielce i Medalem Miasta Oświęcimia oraz tytułem Przyjaciel Seniora.
Jest encyklopedystą, redaktorem Encyklopedii starości, starzenia się i niepełnosprawności wydanej w latach 2017-2018. Opublikował kilkanaście tomików wierszy, również w językach angielskim i niemieckim.