Zygmunt Wolanin

Obecnie Zygmunt Wolanin to temat, który zyskał na znaczeniu w różnych obszarach. Od polityki po naukę, Zygmunt Wolanin stał się przedmiotem zainteresowania badaczy, aktywistów i ogółu obywateli. Wraz z postępem technologii i globalizacją Zygmunt Wolanin nabrał niespotykanego wcześniej wymiaru, wpływając nie tylko na sposób, w jaki współdziałamy z otoczeniem, ale także na nasze postrzeganie świata. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Zygmunt Wolanin, od jego początków po wpływ na współczesne społeczeństwo.

Zygmunt Józef Wolanin
Zenon
major major
Data i miejsce urodzenia

30 listopada 1914
Turze Rogi

Data i miejsce śmierci

24 maja 1946
Warszawa

Przebieg służby
Lata służby

od 1918

Siły zbrojne

Narodowe Siły Zbrojne
Narodowe Zjednoczenie Wojskowe

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa,
działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce

Odznaczenia
Krzyż Narodowego Czynu Zbrojnego (nadany po 1992) Krzyż Partyzancki

Zygmunt Wolanin ps. Zenon (ur. 30 listopada 1914 w Turzych Rogach, zm. 24 maja 1946 w Warszawie) – major, żołnierz NSZ i NZW.

Okres przedwojenny

Urodził się jako syn Stanisława i Eleonory z Goławskich. Uczęszczał do szkoły powszechnej w Łukowie, tam też rozpoczął naukę w gimnazjum, którą kontynuował w Pińsku. Po zdaniu matury w 1935 rozpoczął studia na Wydziale Prawa Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, zamieszkały w Krasnymstawie. Członek SN.

Okres wojny i powojenny

Komendant placówki w Celinach, następnie komendant II Rejonu NSZ w Łukowie. Po 1944 szef PAS Okręgu Lubelskiego NSZ oraz II Obszaru NZW.

Aresztowany w lipcu 1945 i sądzony w tzw. procesie 23. Proces toczył się w Warszawie, w gmachu Towarzystwa Higienicznego przy ul. Karowej i był pierwszym wielkim procesem pokazowym w Polsce po 1944. 23 oskarżonych oskarżono o spacyfikowanie 6 czerwca 1945 zamieszkanej przez Ukraińców wsi Wierzchowiny na pograniczu powiatów Krasnystaw i Chełm. Zygmunta Wolanina oskarżono o wydanie rozkazu pacyfikacji. Faktycznie oskarżeni (oprócz jednego) nie byli tego dnia w Wierzchowinach.

19 marca 1946 Wojskowy Sąd Okręgowy w Warszawie pod przewodnictwem ppłk. A. Janowskiego skazał z 1 Dekr. na karę śmierci siedmiu spośród 23 oskarżonych. Nr sprawy W.1692/46. Zygmunt Wolanin został stracony 24 maja 1946. Pozostawił trójkę dzieci.

Według późniejszych ustaleń ciała straconych siedmiu członków lubelskiego PAS NSZ pochowano w pobliżu glinianek, w rejonie obecnej ul. Grójeckiej w Warszawie, w okolicach współczesnego pomnika Obrońców Warszawy we wrześniu 1939.

Postanowieniem Sądu Warszawskiego Okręgu Wojskowego w Warszawie z dnia 17 września 1993 wyrok skazujący kpt. Zygmunta Wolanina został unieważniony.

Decyzją z kwietnia 1995 prezydent RP odznaczył go pośmiertnie Krzyżem Narodowego Czynu Zbrojnego i Krzyżem Partyzanckim.

Grób symboliczny znajduje się na Cmentarzu Wojskowym w Warszawie w Kwaterze „na Łączce”.

Bibliografia

  • Tadeusz Swat: Niewinnie Straceni 1945-56. Wyd. Fundacja Ochrony Zabytków, Warszawa 1991., zob także Straceni w Więzieniu mokotowskim.
  • Małgorzata Szejnert: Śród żywych duchów. Wyd. ANEKS, Londyn 1990.
  • AIPN, Teczki więźniów 1946, Wolanin Zygmunt
  • AWL, WSR w Warszawie, 117/91/1718
  • Informator o nielegalnych..., według indeksu
  • W. Minkiewicz, Mokotów, Wronki, Rawicz..., s. 89
  • Niewinnie Straceni..., s. 96
  • H. Pająk, Oni..., według indeksu
  • Ł. Socha (M. Turlejska), Te pokolenia żałobami czarne..., s. 159–160
  • „Wokanda” 1991, nr 31 (listy)
  • Żołnierze wyklęci..., według indeksu.

Przypisy