Zofia Grzesiak

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Zofia Grzesiak. Niezależnie od tego, czy interesuje Cię ten temat, czy to ze względu na jego znaczenie historyczne, wpływ na obecne społeczeństwo, czy wpływ na różne dziedziny nauki, jesteśmy pewni, że znajdziesz fascynujące informacje. Zajmiemy się kluczowymi aspektami Zofia Grzesiak, od jego powstania po ewolucję na przestrzeni lat, a także przeanalizujemy jego dzisiejsze znaczenie. Nie ma znaczenia, czy jesteś ekspertem w dziedzinie Zofia Grzesiak, czy dopiero zaczynasz, w tym artykule każdy znajdzie coś dla siebie. Przygotuj się na odkrycie wszystkiego, co musisz wiedzieć o Zofia Grzesiak!

Zofia Grzesiak, pierwotnie Nechume Szwarcblat, z domu Wolf (ur. 1 września 1914 w Kryczylsku, zm. 1 sierpnia 2004 w Lublinie) – polska pisarka żydowskiego pochodzenia.

Życiorys

Urodziła się w Kryczylsku na Wołyniu w biednej rodzinie chasydzkiej, jako córka Mortha Wolfa i Rajzeł z domu Gutman, zajmujących się drobnym handlem. Miała siostrę Cywię. Jej dziadek był chazanem w miejscowej synagodze.

Podczas II wojny światowej przeżyła Holocaust. Po wojnie zamieszkała w lubelskich Bronowicach i wyszła za mąż za Polaka Tadeusza Grzesiaka. Była członkiem filii lubleskiej Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie. Jest pochowana obok męża na cmentarzu przy ulicy Lipowej w Lublinie.

Jej córka, Wanda Lotter (ur. 1939), jest aktywistką społeczności żydowskiej w Lublinie.

Twórczość

Zofia Grzesiak jest autorką prozy literackiej i wspomnieniowej, poświęconej losom polskich Żydów. Z bogatego dorobku opublikowała tylko dwie powieści i kilka opowiadań.

Teksty opublikowane w czasopismach

  • Dzwony paschalne, „Akcent” 1990, nr 1/2, s. 117–121.
  • Mętna woda, „Akcent” 1990, nr 1/2, s. 121–126.
  • Pajka (fragment powieści), „Akcent” 1996, nr 1, s. 51–61.
  • ...nie pozwolił mi skonać ze strachu, „Kamena” 1991, nr 3/4, s. 31–34.
  • Ten umarł, ta zwariowała, tamtego zabili w więzieniu , „Kamena” 1990, nr 1, s. 17–22.
  • Sześć córek, „Fołks-Sztyme” 1990, nr 13, s. 8–9.
  • Sześć córek, „Fołks-Sztyme” 1990, nr 14.

Przypisy

Linki zewnętrzne