Zaćmienie Słońca z 15 stycznia 2010
W artykule Zaćmienie Słońca z 15 stycznia 2010 zagłębimy się w temat, który w ten czy inny sposób dotyczy nas wszystkich. Niezależnie od naszego wieku, zawodu czy osobistych zainteresowań, temat ten dotyczy każdego. Idąc tym tropem, zbadamy różne aspekty, dane i opinie związane z Zaćmienie Słońca z 15 stycznia 2010, w celu zapewnienia szerokiej i pełnej wizji tematu. Niezależnie od tego, czy znamy Zaćmienie Słońca z 15 stycznia 2010, czy słyszymy o nim po raz pierwszy, ten artykuł zachęca nas do refleksji, uczenia się i kwestionowania naszego własnego rozumienia Zaćmienie Słońca z 15 stycznia 2010.
Zaćmienie Słońca z 15 stycznia 2010 było najdłuższym obrączkowym zaćmieniem w obecnym milenium – czas trwania jego fazy centralnej wynosił maksymalnie 11 minut i 8 sekund. Zaćmienie nastąpiło dwa dni przed apogeum Księżyca, co w połączeniu ze stosunkowo niewielką w styczniu odległością Ziemi od Słońca sprawiło, że szerokość kątowa tarczy Księżyca, wynosząca 29'15'', była na tyle mała, że Księżyc zakrywał jedynie 85% tarczy Słońca.
Trasa zaćmienia
Faza obrączkowa zaćmienia rozpoczęła się rankiem w Republice Środkowoafrykańskiej, biegła przez północną Demokratyczną Republikę Konga, po czym przecięła Jezioro Wiktorii w Ugandzie. Następnie zaćmienie obrączkowe widzialne było nad terytorium Kenii (m.in. w Nairobi), po czym natrafiło na wody Oceanu Indyjskiego. Tam zaćmienie osiągnęło swoją maksymalną długość, by później przeciąć archipelag Malediwów i przejść nad południowymi Indiami i Sri Lanką ku Zatoce Bengalskiej i wybrzeżom Birmy. Zaćmienie skończyło się wieczorem nad terytorium Chin.
W Polsce miało miejsce jedynie bardzo płytkie zaćmienie częściowe, widoczne na południowym wschodzie kraju w godzinach porannych tuż po wschodzie Słońca, jednak obserwacje uniemożliwiło duże zachmurzenie.
Bibliografia
- Wolfgang Held: Sonnen- und Mondfinsternisse. Verlag Freies Geistesleben, Stuttgart 2005, ISBN 3-7725-2231-9