Dziś Wyższe Seminarium Duchowne w Sandomierzu to temat, który przykuł uwagę milionów ludzi na całym świecie. Dzięki swojemu znaczeniu w sferze społecznej, politycznej, kulturalnej i ekonomicznej Wyższe Seminarium Duchowne w Sandomierzu stał się stałą obecnością w naszym życiu. Czy to poprzez postęp technologiczny, zmiany w polityce rządu, czy po prostu jego wpływ na sposób, w jaki współdziałamy ze sobą, Wyższe Seminarium Duchowne w Sandomierzu nadal jest tematem zainteresowania i debaty. W tym artykule zbadamy wpływ i znaczenie Wyższe Seminarium Duchowne w Sandomierzu w dzisiejszym społeczeństwie oraz to, jak jego wpływ ukształtował naszą teraźniejszość i przyszłość.
Dawny klasztor benedyktynek, od 1904 roku siedziba seminarium | |
Data założenia |
7 listopada 1820 |
---|---|
Państwo | |
Adres |
ul. Stefana Żeromskiego 6 |
Liczba studentów | |
Rektor | |
Położenie na mapie Sandomierza | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego | |
50°40′59,0″N 21°44′55,6″E/50,683056 21,748778 | |
Strona internetowa |
Wyższe Seminarium Duchowne w Sandomierzu – seminarium duchowne diecezji sandomierskiej Kościoła rzymskokatolickiego.
W 1639 roku ks. Mikołaj Leopoldowicz proboszcz parafii św. Piotra w Sandomierzu, utworzył Seminarium Duchowne przeznaczone dla kształcenia kapłanów dla archidiakonatu sandomierskiego, a było ono jednym z sześciu seminariów w diecezji krakowskiej. Ks. Mikołaj Leopoldowicz kierował tym seminarium, a opiekę powierzył Jezuitom. Po jego śmierci w 1639 roku, seminarium przeszło w wyłączny zarząd Jezuitów i właściwie działało do 1717 roku, gdy przeniesiona została parafia z Jezuickiego kościoła pw. św. Piotra do kolegiaty sandomierskiej i od tego czasu zmniejszała się liczba alumnów. W 1773 roku po kasacie zakonu Jezuitów, alumni zostali przeniesieni do domu księży emerytów, na utrzymaniu z funduszu kapitulnego. W 1783 roku po zlikwidowaniu majątku seminaryjnego alumni zostali przeniesieni do seminarium w Kielcach.
30 czerwca 1818 roku bullą „Ex imposita Nobis” papież Pius VII powołał do istnienia diecezję sandomierską. Przy diecezji 7 listopada 1820 roku powstało Wyższe Seminarium Duchowne. Z braku odpowiednich lokali umieszczono je tymczasowo w Domu Księży Emerytów, obok dzwonnicy katedralnej.
W 1903 roku rząd rosyjski zlikwidował klasztor benedyktynek przy ulicy Gołębickiej (obecnie Żeromskiego), a budynki klasztorne miał zamiar przeznaczyć dla urzędów powiatowych. Wówczas Biskup Aleksander Zwierowicz zwrócił się z prośbą o oddanie poklasztornych budynków dla Seminarium, a na cele rządowe zaproponował przekazanie dotychczasowego budynku seminaryjnego. Rząd zgodził się i w 1904 roku Seminarium Duchowne przeniosło się w obecne miejsce.
W latach 1998–1999 gmach Wyższego Seminarium Duchownego poddano gruntownemu remontowi, by w czasie wizyty papieża Jana Pawła II w Sandomierzu 12 czerwca 1999 r. godnie przyjąć zaproszonych gości.
1 stycznia 2007 roku dekretem biskupa Andrzeja Dzięgi połączono zbiory Biblioteki Wyższego Seminarium Duchownego, Biblioteki i Archiwum Kapituły Katedralnej oraz Archiwum Diecezjalnego tworząc Bibliotekę Diecezjalną.