Obecnie Województwo bełskie stał się bardzo istotnym tematem we współczesnym społeczeństwie. Jej wpływ obejmuje wiele obszarów, od polityki po technologię, w tym kulturę i gospodarkę. Coraz więcej ludzi znajduje się pod wpływem Województwo bełskie, a jego wpływ nadal rośnie w szybkim tempie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Województwo bełskie i jego wpływ na nasze codzienne życie. Od jego początków do obecnej ewolucji, w tym możliwych konsekwencji w przyszłości, kompleksowo zajmiemy się znaczeniem zrozumienia i analizowania Województwo bełskie w bieżącym kontekście.
| ||||
1462–1793 | ||||
| ||||
Sentencja: In recto dirigitur | ||||
Państwo | ||||
---|---|---|---|---|
Prowincja | ||||
Data powstania |
1462 | |||
Siedziba wojewody | ||||
Wojewoda |
zobacz: wojewodowie bełscy | |||
Siedziba sejmiku | ||||
Popis | ||||
Powierzchnia |
ok. 9 000 km² | |||
Populacja (1790) • liczba ludności |
| |||
Podział administracyjny | ||||
| ||||
Liczba reprezentantów | ||||
| ||||
Położenie na mapie Rzeczypospolitej |
Województwo bełskie (łac. Palatinatus Belzensis) – województwo Korony Królestwa Polskiego I Rzeczypospolitej, część prowincji małopolskiej
Zostało utworzone w 1462 r. przez Kazimierza IV Jagiellończyka po przyłączeniu ziemi bełskiej do Korony Polskiej. Województwo bełskie miało senatorów większych dwóch, to jest wojewodę i kasztelana bełskiego, mniejszych także dwóch, którymi byli kasztelanowie lubaczowski i buski. System prawny w oparciu o prawo magdeburskie. Herbem województwa był w polu czerwonym gryf srebrny pod złotą koroną, wspinający się przednimi łapami do góry. Województwo bełskie było najmniejszym z województw małopolskich, licząc w XVII wieku 483 wsi i 33 miast i miasteczek. Oprócz Bugu, większych rzek województwo nie miało. W całym województwie jedyne szkoły funkcjonowały w Warężu, pod zarządem księży pijarów.
Po pierwszym rozbiorze roku 1772 prawie całe województwo bełskie dostało się pod panowanie Austrii (zobacz cyrkuł zamojski). Przy Koronie pozostały tylko: z dóbr prywatnych – miasteczko Korytnica na prawym brzegu Bugu i 16 wsi; z dóbr królewskich – miasto Dubienka i 10 włości; z dóbr duchownych – 2 wsie. Mimo to, Sejm Wielki nie dopuścił do zupełnego zniesienia województwa bełskiego, nadal obierając dwóch posłów oraz deputata trybunalskiego do sejmików. Miejscem wyborów był kościół farny w Dubience. Z przyczyny szczupłości województwa (liczącego wówczas już tylko kilka mil kwadratowych) dopuszczano obywateli ziemi chełmskiej i województwa wołyńskiego, którzy posiadali posesje dziedziczne, do sejmikowania w województwie bełskim, wraz z dostępem do jego wszelkich urzędów i funkcji.
Ostatecznie, województwo bełskie przestało istnieć po II rozbiorze Polski (23 listopada 1793), kiedy to na mocy sejmu grodzieńskiego utworzono nowe województwa. Skrawki województwa bełskiego zostały wcielone do nowo utworzonych województw chełmskiego i włodzimierskiego.