W tym artykule zajmiemy się tematem Wołyńska Brygada Kawalerii, tematem, który wywołał zainteresowanie i debatę we współczesnym społeczeństwie. Wołyńska Brygada Kawalerii był przedmiotem badań, refleksji i kontrowersji, a jego wpływ był odczuwalny w różnych obszarach, od poziomu osobistego po globalny. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Wołyńska Brygada Kawalerii, od jego pochodzenia i ewolucji po jego znaczenie w dzisiejszym świecie. Przeanalizujemy także różne opinie i stanowiska istniejące wokół Wołyńska Brygada Kawalerii, a także implikacje, jakie ma to na życie ludzi i społeczeństwo w ogóle. Poprzez podejście interdyscyplinarne, artykuł ten stara się przedstawić wszechstronną i dogłębną wizję Wołyńska Brygada Kawalerii, aby przyczynić się do zrozumienia i refleksji na temat tego tematu, który jest dziś tak istotny.
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1937 |
Rozformowanie |
1939 |
Tradycje | |
Rodowód | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
gen. bryg. Adam Korytowski |
Ostatni |
płk dypl. Julian Filipowicz |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj sił zbrojnych |
wojsko |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Wołyńska Brygada Kawalerii (Woł. BK) – wielka jednostka kawalerii Wojska Polskiego II RP.
W czasie kampanii wrześniowej brygada walczyła w składzie Armii „Łódź”. W okresie bitwy granicznej walczyła pod Mokrą, powstrzymywała nieprzyjaciela pod Ostrowami i przeprowadziła udany wypad na kolumnę pancerną 1 DPanc w Kamieńsku. W czasie odwrotu biła się pod Cyrusową Wolą, później, w składzie Grupy Kawalerii gen. Andersa wzięła udział w bitwie pod Mińskiem Mazowieckim. 19 pułk ułanów, 2 pułk strzelców konnych i 2 dak walczyły pod Krasnobrodem i Hutą Rożniecką. Część 12. i 21 pułku ułanów stanowiła zgrupowanie kawalerii mjr. Juniewicza i broniła Warszawy.
Minister spraw wojskowych rozkazem Dep. Dow. Og. 1820. Org. Tj. nadał z dniem 1 kwietnia 1937 roku dotychczasowej Brygadzie Kawalerii „Równe” nazwę „Wołyńska Brygada Kawalerii”. Pierwszym dowódcą Wołyńskiej BK został dotychczasowy dowódca BK „Równe”, płk dypl. Adam Korytowski, który w marcu 1938 awansował na generała brygady. W czerwcu 1939 na stanowisko dowódcy brygady został wyznaczony płk dypl. Julian Filipowicz, dotychczasowy dowódca 3 Pułku Strzelców Konnych w Wołkowysku.
Organizacja pokojowa w latach 1937–1939
Wołyńska Brygada Kawalerii pod dowództwem płk. dypl. Juliana Filipowicza wchodziła w skład Grupy Operacyjnej „Piotrków” w Armii „Łódź”. Dowódcy brygady podporządkowano 12 pułk Ułanów Podolskich ze składu Kresowej Brygady Kawalerii, którego pokojowym garnizonem była Białokrynica k. Krzemieńca.
1 września udanie broniła się w lasach na północ od Kłobucka pod wsiami Mokra, Mokra II i Mokra III przed natarciem niemieckiej 4 Dywizji Pancernej gen. por. Georga Hansa Reihardta (bitwa pod Mokrą). Tego dnia brygada straciła ok. 400 ludzi i 5 dział, niszcząc około 150 pojazdów nieprzyjaciela, w tym 76 czołgów. Walka ta uchroniła czasowo 7 Dywizję Piechoty od jej okrążenia od strony północnej przez niemiecką 4 Dywizję Pancerną.
2 września – po wycofaniu się – Brygada stawiła całodzienny opór niemieckiej 4 Dywizji Pancernej pod Ostrowami, znów ponosząc duże straty.
3 września wycofała się na główną linie obrony do obszaru Łękińsko – Łękawa – Janów, skąd w nocy z 3 na 4 września wykonała udany wypad siłami 2 Pułku Strzelców Konnych na Kamieńsk, gdzie zniszczono kilkanaście cystern niemieckiej 1 Dywizji Pancernej i zabito około 100 żołnierzy wroga.
5 września oddziały Brygady zdobyły Wolę Krzysztoporską po dojściu do Jeżowa, ale wobec przewagi niemieckiej musiały się wycofać.
7 września Brygada wyparta została z bronionych przez nią pozycji pod Zamościem i Żerominem przez oddziały niemieckiej 18 Dywizji Piechoty gen. mjr. Friedricha Carla Cranza. Następnie rozpoczęła odwrót na Andrespol.
8 września otrzymała zadanie osłony Armii pod Wolą Cyrusową, gdzie stoczyła całodzienny, ciężki bój z nacierającymi oddziałami niemieckimi. Brygada powoli ustępowała, raz po raz kontratakując.
9 września stanęła w lasach pod Chlebowem. Następnie, nie chcąc zostać okrążoną, samowolnie (bez informowania gen. Thommée) wycofała się przez Miedniewice, Szymanów i Kampinos do Puszczy Kampinoskiej, gdzie dotarła 10 września.
11 września bez walki przekroczyła Wisłę pod Nowym Dworem Mazowieckim.
13 września razem z Nowogródzką Brygadą Kawalerii ruszyła do natarcia na Mińsk Mazowiecki. Wstępnym bojem zdobyła wieś Cyganka i obsadziła linię Cyganka – Choszczówka. Gdy napór nieprzyjaciela wzmógł się, atak Brygady nie tylko został zatrzymany, ale i utraciła ona wieś Cygankę. Było to ostatnia bitwa, w której Wołyńska Brygada Kawalerii występowała jako zwarta jednostka. Dalej część 12 pułku ułanów i 21 pułku ułanów wzięła udział w obronie Warszawy w ramach Zbiorczej Brygady Kawalerii do kapitulacji stolicy 28 września.
Pozostałe oddziały Brygady weszły w skład Frontu Północnego gen. Stefana Dąba-Biernackiego. 22 września weszły na niemiecką 68 Dywizję Piechoty płk. Georga Brauna pod Suchowolą. Następnie walczyły pod Krasnobrodem i Hutą Różaniecką.
Pododdziały przydzielone:
Obsada personalna Kwatery Głównej Wołyńskiej Brygady Kawalerii | ||
---|---|---|
Stanowisko etatowe | Stopień, imię i nazwisko | Dalsze losy |
dowódca brygady | płk dypl. kaw. Julian Filipowicz | SZP / ZWZ / AK |
oficer ordynansowy | por. Tomasz Starnawski | |
szef sztabu | mjr dypl. kaw. Wilhelm Lewicki | |
oficer operacyjny | por. dypl. Marian Mieczysław Rozwadowski | †20–22 IV 1940 Katyń |
pomocnik oficera operacyjnego | por. Michał Paciorek | |
oficer informacyjny | kpt. art. Wojciech Rankowicz | PSZ na Zachodzie |
rtm. Bogdan Jakub Possart | niemiecka niewola | |
dowódca łączności | kpt. łącz. Izydor Stanisław Malinowski | |
kwatermistrz | kpt. dypl. art. Stanisław Koszutski | PSZ na Zachodzie |
oficer intendentury | kpt. int. z wsw Mieczysław Parniewski | |
oficer transportowy | rtm. Leopold Baranowski | |
oficer uzbrojenia | por. Antoni Ciałowicz | |
naczelny lekarz | mjr lek. dr Franciszek Majkowski | |
naczelny lekarz weterynarii | mjr lek. wet. dr Tadeusz Górka | |
komendant Kwatery Głównej | mjr kaw. Kajetan Jaroszewicz | |
dowódca szwadronu sztabowego | ppor. Stanisław Gołębski | |
oficer gospodarczy | ppor. int. rez. Stefan Sulpicjusz Wengorek |