William James

Dziś William James jest nadal istotnym tematem w społeczeństwie. W obliczu rosnącego znaczenia tego zagadnienia niezwykle istotne jest zrozumienie jego implikacji i konsekwencji. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z William James, od jego historii po dzisiejszy wpływ. Poprzez szczegółową analizę staramy się zapewnić pełny i obiektywny obraz William James, aby ułatwić lepsze zrozumienie i dyskusję na ten temat. Niezależnie od Twojego poziomu wiedzy na temat William James, mamy nadzieję, że ten artykuł będzie miał charakter informacyjny i wzbudzi Twoje zainteresowanie dalszym poznaniem tego bardzo ważnego tematu.

William James
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 stycznia 1842
Nowy Jork

Data i miejsce śmierci

26 sierpnia 1910
Chocorua

Zawód, zajęcie

filozof, psycholog, psychofizjolog, psycholog religii, prekursor psychologii humanistycznej i fenomenologii

Narodowość

amerykańska

Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach
Cytaty w Wikicytatach

William James (ur. 11 stycznia 1842 w Nowym Jorku, zm. 26 sierpnia 1910 w Chocorua w stanie New Hampshire) – amerykański filozof, psycholog, psychofizjolog, psycholog religii, prekursor psychologii humanistycznej i fenomenologii. Był bratem pisarza Henry'ego Jamesa.

Życiorys

Studiował filozofię w Stanach Zjednoczonych oraz Niemczech. Po ukończeniu studiów pracował na Uniwersytecie Harvarda, na którym, w 1885, został profesorem filozofii, a w 1899 profesorem psychologii.

Poglądy

W filozofii współtwórca pragmatyzmu – metody filozoficznej oceniającej twierdzenia metafizyczne według praktycznych konsekwencji. Przeciwstawiał się poszukiwaniu prawdy absolutnej na rzecz koncepcji „względności prawdy”, czyli jej uzależnienia od użyteczności w zaspokajaniu ludzkich potrzeb. Jego zdaniem także poglądy religijne i wiara powinny być oceniane w ten sposób. Tylko wiara może powodować, że przyjmujemy religię (the will to believe): mamy do tego prawo, gdyż i tak jesteśmy na nią zdani – w praktyce postępujemy tak, jakbyśmy wierzyli, że Bóg istnieje albo że nie istnieje. Wiele uwagi James poświęcił analizie doświadczenia. Jego zdaniem „czyste” jest neutralne wobec przedmiotu i podmiotu – przeciwstawienie to ma względny charakter. W metafizyce James uważał, że składniki rzeczywistości są współzależne od sąsiadujących składników (ten pogląd nazwał synechizmem), ale niezależne od całości (ten pogląd określał jako tychizm). Z tego wynikało, że mogą powstawać rzeczy nowe, a w świecie istnieje wolność.

James wniósł liczący się wkład do psychologii, był zwolennikiem funkcjonalizmu i prekursorem zarówno behawioryzmu, jak i psychologii humanistycznej, autorem dogłębnych analiz i samoobserwacji „strumienia świadomości” oraz słynnego pytania „Czy świadomość istnieje?” (1905). Wniósł do psychologii wiele interesujących idei: podał charakterystykę świadomości za pomocą pięciu cech i jest twórcą tzw. fizjologicznej teorii uczuć (teoria Jamesa-Langego). Był także założycielem (w 1875 roku) pierwszego psychologicznego laboratorium eksperymentalnego (przed Wundtem).

Jako pierwszy wprowadził pojęcie jaźni jako zdolności do postrzegania samych siebie jako obiektów.

Trzy rodzaje jaźni

  • Jaźń materialna – obiekty fizyczne postrzegane przez ludzi jako część ich istnienia: „Ja” materialne u Jamesa przejawia się, gdy łączymy proces naszego samookreślania z otaczającymi nas bytami materialnymi i/lub cielesnymi. Noszone przez nas ubrania, są dla większości ludzi czymś więcej niż izolacją termiczną – budują także tożsamość. Podobnie mieszkanie, dom, współcześnie samochód – tam gdzie możemy coś wybrać – wybór tej czy innej opcji wpływa na naszą samoocenę i samookreślenie.
  • Jaźń społeczna – odczucia w stosunku do samego siebie na podstawie kontaktów z innymi: „Ja” społeczne wykształca się w aktach komunikacji i wiąże się z naszymi ocenami artykułowanymi przez bliźnich, lecz tylko tymi ocenami i opiniami, które znamy. James wychodzi tu z założenia, że każda opinia na nasz temat wywiera jakiś na nas wpływ (chociażby minimalny i pozornie niezauważalny) i kształtuje nasze relacje z osobą opiniującą i oceniającą. Społeczna natura zmusza nas do takiego kształtowania naszej samoświadomości by korespondowała ona z oczekiwaniami społecznymi.
  • Jaźń duchowa – ogólna organizacja poznawcza: „Ja” duchowym James nazywa zdolność do pojmowania siebie jako podmiot myślący i poznający a także zbiór psychicznych władz umożliwiających myślenie i poznawanie. Ja „duchowe” przejawia się w samym fakcie „myślenia o sobie jako o myślicielu”.

Teoria uczuć (emocji)

Współczesny specjalista w dziedzinie badań emocji i uczuć, António Damásio (profesor neurologii, neurobiologii i psychologii, zdecydowany przeciwnik dualizmu) uważa, że hipoteza Williama Jamesa, sformułowana ponad 100 temu, jest zaskakująco zgodna z dzisiejszym stanem wiedzy. Jako dobitny przykład cytuje zdania Jamesa, „dalece wyprzedzające zarówno jego, jak i nasze czasy”:

Nie mogę wręcz sobie wyobrazić, cóż pozostałoby z uczucia strachu, gdyby nie owo przyspieszone bicie serca, spłycony oddech, drżenie warg, uczucie nóg jak z waty, gęsiej skórki i skurczu jelit. Czy można nacieszyć się w pełni własną wściekłością, wyzbywszy się uczucia wrzenia w piersiach, krwi uderzającej do głowy, falowania nozdrzy, zgrzytania zębami, przemożnej chęci gwałtownego działania? Czy można jej prawdziwie doznawać ze spokojnymi mięśniami nóg, równym oddechem i kamienną twarzą?

W. James, 'The Principles of Psychology', Vol. 2, NY 1890 (cyt. według A. Damásio)

Cytat ułatwia analizowanie schematów Jamesa:

postrzeżenie pewnych faktów (percepcja myślowa) → ekspresja cielesna → emocja (efekt myślowy)

np. utrata fortuny → płacz→ żal, zobaczenie niedźwiedzia → ucieczka → strach, a właściwie pojawienie się niedźwiedzia → zobaczenie go → ucieczka→ strach, i wtedy zmienia się wzór:

pojawienie się faktu → jego odbiór → ekspresja cielesna → emocja

Damásio zwraca uwagę, że James pomija znaczenie myśli, np. takich, „…które toczyły się w umyśle Otella, nim rozbudziły się w nim gniew i zazdrość”.

Główne prace

  • 1890: Principles of Psychology
  • 1907: Pragmatyzm (wyd. pol. 1911, 1957)

Zobacz też

Uwagi

  1. ↑ Wyrażając podziw dla przenikliwości Williama Jamesa António Damásio sugeruje, że przedstawione schematy nie dotyczą dorosłego człowieka, który reaguje na bodźce (zob. bodziec w fizjologii i psychologii) inaczej niż małe dziecko, niezgodnie z wrodzonym zachowaniem instynktowym – „…emocje wyzwalane są dopiero po nieautomatycznym, zainicjowanym wolą, umysłowym procesie oceny”.

Przypisy

  1. ↑ James William, Encyklopedia PWN .
  2. ↑ a b c d e f Wincenty Okoń: Nowy słownik pedagogiczny. Warszawa: Wydawnictwo Akademickie "Żak", 2001, s. 150-151. ISBN 83-88149-41-5.
  3. ↑ Władysław Witwicki: Psychologia. T. 2. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1963, s. 70. OCLC 749892690.
  4. ↑ Psychologia Williama Jamesa. W: Teresa Rzepa: Psychologia Władysława Witwickiego. Poznań: Wydawnictwo Naukowe UAM, 1991, s. 59. ISBN 83-232-0332-6.
  5. ↑ Wiktor Werner, Iwona Werner, Od duszy do świadomości, od jednostki do społeczeństwa. Szkice z historii intelektualnej, Instytut Historii UAM, Poznań 2008 , s. 142
  6. ↑ Wiktor Werner, Iwona Werner, Od duszy do świadomości... , s. 143
  7. ↑ Wiktor Werner, Iwona Werner, Od duszy do świadomości..., s. 144
  8. ↑ a b c d António Damásio: Błąd Kartezjusza. Emocje, rozum i ludzki mózg (wyd. II). Poznań: Rebis, 2013, s. 151-153. ISBN 978-83-7510-586-5.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Enciclo
Wikious
Sapientia
Scientia
Boobota
Anandapedia
Sagapedia
Wikithot