Wenus z Milo
W dzisiejszym świecie Wenus z Milo to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie we współczesnym społeczeństwie, wpływ na codzienne życie ludzi, czy wpływ na polu zawodowym, Wenus z Milo stał się podstawowym elementem w różnych obszarach. Od znaczenia w nauce po wpływ na kulturę popularną, Wenus z Milo okazał się tematem cieszącym się dużym zainteresowaniem szerokiego grona odbiorców. W tym artykule szczegółowo zbadamy wiele aspektów Wenus z Milo, analizując jego znaczenie, implikacje i znaczenie we współczesnym świecie.
| |
| Data powstania |
ok. 130–100 r. p.n.e. |
|---|---|
| Medium |
marmur |
| Wymiary |
2,02 m |
| Miejsce przechowywania | |
| Lokalizacja | |
Afrodyta z Melos (gr. Ἀφροδίτη τῆς Μήλου) lepiej znana jako Wenus z Milo – marmurowa rzeźba z okresu hellenistycznego z ok. 130–100 r. p.n.e. Jest eksponowana w Luwrze.
Historia
Została znaleziona przez greckiego wieśniaka Jorgosa 8 kwietnia 1820 roku w okolicach teatru na terenie akropolu w Adamas, w głównym porcie greckiej wyspy Milos, leżącej w archipelagu Cyklad na Morzu Egejskim. Posąg w imieniu francuskiego ambasadora w Turcji, markiza de Rivière, kupił francuski żeglarz Jules Dumont d’Urville. Figura jeszcze wtedy miała ręce. Według legendy straciła je, gdy statek d’Urville’a roztrzaskał się o skały w pobliżu wyspy. Markiz de Rivière sprezentował Wenus Ludwikowi XVIII. Od 1821 posąg znajduje się w Luwrze.
Opis rzeźby
Figura wykonana jest z marmuru paryjskiego (z wyspy Paros). Ma 2,02 metra wysokości. Półnaga bogini ma szatę opuszczoną poniżej bioder (podobnie jak Wenus wyżymająca włosy z Muzeum Watykańskiego). Lewa noga jest na czymś wsparta. Przypuszcza się, że na żółwiu. Kiedyś w lewej ręce trzymała prawdopodobnie jabłko, a kończyna była wsparta na kolumnie podtrzymującej jej ciężar.
Jest to rzeźba anonimowego twórcy ze szkoły rodyjskiej z około 130–100 r. p.n.e. Niektórzy badacze przypuszczają, że twórcą mógł być Agesandros z Rodos. Ma charakter kompilacyjny. Naśladuje Wenus z Kapui (IV wiek p.n.e.), która z kolei jest naśladownictwem Afrodyty Lizypa.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Venus de Milo, Encyclopædia Britannica (ang.).
- ↑ Rachel Kousser. Creating the Past: The Vénus de Milo and the Hellenistic Reception of Classical Greece. „American Journal of Archaeology”. 109 (2), s. 227–250, 2005. DOI: 10.3764/aja.109.2.227. ISSN 0002-9114. (ang.).
Bibliografia
- Beata Jankowska-Konik, Wielkie kolekcje:podróż w świat sztuki. Wydawnictwo Pascal, 2010.