Walerija Sołowjowa
Temat Walerija Sołowjowa był niewyczerpanym źródłem debat i zainteresowań na przestrzeni dziejów. Od samego początku Walerija Sołowjowa pobudzał zbiorową wyobraźnię i budził ciekawość milionów ludzi na całym świecie. Jego wpływ na społeczeństwo i jego znaczenie w różnych obszarach, takich jak kultura, polityka, nauka czy technologia, sprawiają, że jest to temat powszechnego zainteresowania. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Walerija Sołowjowa, od jego powstania po wpływ na dzisiejszy świat, analizując jego implikacje i ewolucję w czasie.
.jpg)
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 listopada 1992 |
| Wzrost |
168 cm |
| Gra |
praworęczna, oburęczny backhand |
| Zakończenie kariery |
aktywna |
| Trener |
Andriej Kozłow |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje |
0 WTA, 3 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
163 (27 maja 2013) |
| Australian Open |
3Q (2013) |
| Roland Garros |
1Q (2013) |
| Wimbledon |
1Q (2013) |
| US Open |
2Q (2013) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje |
2 WTA, 15 ITF |
| Najwyżej w rankingu |
67 (15 lipca 2013) |
| Australian Open |
1R (2014) |
| Roland Garros |
1R (2013) |
| Wimbledon |
1R (2013) |
Walerija Sołowjowa, ros. Валерия Александровна Соловьева (ur. 3 listopada 1992 w Saratowie) – rosyjska tenisistka, mistrzyni juniorskiego turnieju wielkoszlemowego US Open z 2009 roku w grze podwójnej.
Kariera tenisowa
Pierwszy kontakt z zawodowym tenisem miała w czerwcu 2009 roku, kiedy to otrzymała dziką kartę do udziału w kwalifikacjach do niewielkiego turnieju ITF w holenderskim Apeldoorn. Nie zagrała tam jednak żadnego meczu, oddając już pierwszy mecz walkowerem. Po tym nieudanym starcie zagrała w wielkoszlemowym turnieju US Open w grze podwójnej dziewcząt i w parze z Ukrainką Maryną Zanewśką wygrała cały turniej.
W styczniu 2010 roku wygrała kwalifikacje do turnieju ITF w Plantation i wystąpiła w turnieju głównym. W pierwszej rundzie trafiła na Karolinę Kosińską i po trzysetowym meczu przegrała, odpadając tym samym z turnieju. 1 sierpnia 2010 roku wygrała swój pierwszy, i jak dotąd jedyny, turniej singlowy w Bree, pokonując w finale Francuzkę Myrtille Georges. Tydzień później, na turnieju w Moskwie, wygrała pierwszy turniej deblowy, gdzie w parze z Nadieżdą Guskową zwyciężyła z parą Teodora Mirčić / Marija Mirkovic. W sumie na swoim koncie ma wygrane trzy turnieje singlowe i czternaście deblowych rangi ITF.
W lutym 2011 roku spróbowała swoich sił w rozgrywkach cyklu WTA i zagrała w kwalifikacjach do turnieju Copa Colsanitas Santander w Bogocie, ale Włoszka, Corinna Dentoni okazała się od niej lepsza już w pierwszej rundzie tych kwalifikacji. Udanie natomiast przeszła kwalifikacje do turnieju Baku Cup i po wygraniu decydującego o awansie meczu z Tatią Mikadze zagrała w turnieju głównym. W fazie głównej imprezy przegrała w pierwszej rundzie z Anastasiją Pawluczenkową.
W 2012 roku zwyciężyła w pierwszym turnieju WTA, a miało to miejsce w Baku, kiedy razem z Iryną Buriaczok pokonały 6:3, 6:2 Evę Birnerovą i Albertę Brianti.
Na początku stycznia 2013 roku, również z Buriaczok, doszła do finału w Shenzhen, gdzie uległy 0:6, 5:7 parze Chan Hao-ching–Chan Yung-jan. W kwietniu razem z Ralucą Olaru osiągnęły finał w Katowicach, gdzie w meczu mistrzowskim przegrały z Larą Arruabarreną i Lourdes Domínguez Lino 4:6, 5:7. W czerwcu razem z Olaru zwyciężyły w Norymberdze, po pokonaniu w finale pary Anna-Lena Grönefeld–Květa Peschke wynikiem 2:6, 7:6(3), 11–9.
W maju 2014 roku w parze z Evą Hrdinovą zanotowała finał zawodów deblowych w Oeiras. W meczu mistrzowskim debel uległ parze Cara Black–Sania Mirza wynikiem 4:6, 3:6.
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 2009 – 2020 |
|
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra podwójna 5 (2–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 28 lipca 2012 | Baku | Twarda |  Iryna Buriaczok
|
 Eva Birnerová Alberta Brianti
|
6:3, 6:2 |
| Finalistka | 1. | 5 stycznia 2013 | Shenzhen | Twarda | Iryna Buriaczok
|
 Chan Hao-ching Chan Yung-jan
|
0:6, 5:7 |
| Finalistka | 2. | 14 kwietnia 2013 | Katowice | Ceglana (hala) |  Raluca Olaru
|
 Lara Arruabarrena Lourdes Domínguez Lino
|
4:6, 5:7 |
| Zwyciężczyni | 2. | 15 czerwca 2013 | Norymberga | Ceglana | Raluca Olaru
|
 Anna-Lena Grönefeld Květa Peschke
|
2:6, 7:6(3), 11–9 |
| Finalistka | 3. | 3 maja 2014 | Oeiras | Ceglana | Eva Hrdinová
|
 Cara Black Sania Mirza
|
4:6, 3:6 |
Wygrane turnieje rangi ITF
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza
| Data | Turniej | ($) | Naw. | Finalistka | Wynik | |
| 1. | 01/08/2010 |  Bree
|
10 000 | ziemna |  Myrtille Georges
|
5:7, 6:4, 6:3 |
| 2. | 15/05/2016 |  Naples
|
25 000 | ziemna | Kayla Day
|
6:4, 6:0 |
| 3. | 26/06/2016 | Baton Rouge
|
25 000 | twarda | Jennifer Elie
|
5:7, 6:3, 6:0 |
Finały wielkoszlemowych turniejów juniorskich
Gra podwójna (1)
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Zwyciężczyni | 2009 | US Open
|
Twarda | Maryna Zanewśka
|
Elena Bogdan N. Lertcheewakarn
|
1:6, 6:3, 10-6 |
Bibliografia
- Profil na stronie WTA , Women’s Tennis Association (ang.).
- Profil na stronie ITF , International Tennis Federation (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King , Billie Jean King Cup (ang.).