Władysław Kociatkiewicz
W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Władysław Kociatkiewicz. Zbadamy jego pochodzenie, wpływ na obecne społeczeństwo i możliwy przyszły rozwój związany z tym tematem. Od samego początku do chwili obecnej Władysław Kociatkiewicz wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach, przyciągając zarówno ekspertów, jak i osoby zainteresowane lepszym zrozumieniem jego znaczenia. Na tych stronach będziemy analizować jego liczne aspekty i wpływ, jaki wywiera na życie ludzi. Bez wątpienia Władysław Kociatkiewicz to temat, który nie pozostawi nikogo obojętnym i jesteśmy pewni, że ten artykuł zainteresuje wszystkich, którzy chcą dowiedzieć się więcej na ten temat.
 kapitan artylerii
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1 sierpnia 1904 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
wiosna 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1919–1926 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
   
| |
Władysław Kociatkiewicz (ur. 1 sierpnia 1904 w Warszawie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – kapitan artylerii rezerwy Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.
Życiorys
1 sierpnia 1904 w Warszawie, w rodzinie Władysława i Marii z Jaworskich. Absolwent Korpusu Kadetów nr 2 w Modlinie.
Od 1919 służył w Wojsku Polskim. Walczył na wojnie z bolszewikami. W 1922 był w 17 pułku artylerii polowej w Gnieźnie. Później ukończył Oficerską Szkołę Artylerii w Toruniu. 24 września 1924 Prezydent RP Stanisław Wojciechowski mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 1 lipca 1923 i 47. lokatą w korpusie oficerów artylerii, a minister spraw wojskowych wcielił do 10 pułku artylerii ciężkiej w Przemyślu. Następnie pełnił służbę w 1 pułku artylerii najcięższej w Warszawie i 30 pułku artylerii polowej we Włodawie. 21 grudnia 1925 prezydent RP nadał mu stopień porucznika z dniem 1 lipca 1925 w korpusie oficerów artylerii i 46. lokatą. W 1926 został przeniesiony do rezerwy i przydzielony w rezerwie do 1 pan.
Po zakończeniu służby pracował jako buchalter. Mieszkał w Warszawie przy ul. Ordynackiej 11. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III i nadal posiadał przydział do 1 pan. Na kapitana rezerwy został awansowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 5. lokatą w korpusie oficerów artylerii.
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień majora. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Niepodległości – 20 lipca 1932 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”
- Krzyż Walecznych trzykrotnie
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Zobacz też
- jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Charkowie
- zbrodnia katyńska
Uwagi
- ↑ W latach 20. XX wieku w ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Władysław I Kociatkiewicz”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko.
Przypisy
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1679.
- ↑ a b c d Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. .
- ↑ a b c d e f g h i j k Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 232.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 102 z 1 października 1924, s. 561.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 102 z 1 października 1924, s. 561–562.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 716, 760.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 136 z 23 grudnia 1925, s. 737.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 140.
- ↑ a b Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 606.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 654.
- ↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. .
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 167, poz. 198.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. .
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. .
Bibliografia
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. .
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.