Władysław Anczyc
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w ekscytujący świat Władysław Anczyc. Niezależnie od tego, czy interesuje Cię ten temat, czy to ze względu na jego znaczenie historyczne, wpływ na obecne społeczeństwo, czy wpływ na różne dziedziny nauki, jesteśmy pewni, że znajdziesz fascynujące informacje. Zajmiemy się kluczowymi aspektami Władysław Anczyc, od jego powstania po ewolucję na przestrzeni lat, a także przeanalizujemy jego dzisiejsze znaczenie. Nie ma znaczenia, czy jesteś ekspertem w dziedzinie Władysław Anczyc, czy dopiero zaczynasz, w tym artykule każdy znajdzie coś dla siebie. Przygotuj się na odkrycie wszystkiego, co musisz wiedzieć o Władysław Anczyc!
 kapitan
| |
| Data i miejsce urodzenia |
17 października 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
kwiecień 1940 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy |
I wojna światowa wojna polsko-ukraińska obrona Lwowa |
| Odznaczenia | |
 
| |
.png){kind=small}
Władysław Marceli Anczyc (ur. 17 października 1894 w Krakowie, zm. w kwietniu 1940 w Charkowie) – polski współwłaściciel drukarni, filolog, muzykolog, pianista, geolog oraz taternik, działacz sportowy i kapitan Wojska Polskiego.
Życiorys
Wnuk poety, dramatopisarza, wydawcy oraz tłumacza Władysława Ludwika oraz syn drukarza, działacza oświatowego Wacława Zygmunta i Walerii z Heggenbergerów (1874–1941), brat Zofii (1897–1965), po mężu Trzebickiej.
Ukończył studia polonistyczne (na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego) i muzyczne (m.in. w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego u Władysława Żeleńskiego) oraz kształcił się w lipskiej szkole drukarskiej. Był również absolwentem austriackiej szkoły oficerskiej i w latach I wojny światowej (1914–1918) służył w armii austriackiej. Został mianowany podporucznikiem rezerwy artylerii fortecznej z dniem 1 stycznia 1916. Do 1918 był przydzielony do pułku artylerii fortecznej nr 2.
W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z przydziałem do Stacji Zbornej i Uzupełnień w Krakowie i brał udział w działaniach na froncie wschodnim (m.in. w obronie Lwowa), gdzie został w 1919 ranny. Awansowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 kwietnia 1920, przydzielony do Okręgu Korpusu Nr V.
W 1920 uzyskał stopień doktora muzykologii. W latach 1924–1926 był zatrudniony w Bibliotece Jagiellońskiej. W 1928 był wiceprezesem Sekcji Taternickiej AZS w Krakowie i wioślarzem sekcji wioślarskiej tego klubu. W 1930 współuczestniczył w I wejściu północno-wschodnią granią Małego Młynarza. W 1935 wraz ze Stanisławem Krystynem Zarembą dokonali II wejścia na Basztową Przełęcz od Doliny Mięguszowieckiej, przy okazji rewidując (obniżając) stopień trudności tego przejścia dokonanego w 1905 przez Zygmunta Klemensiewicza i Jerzego Maślankę. W latach 1938–1939 zarządzał odziedziczoną po śmierci ojca drukarnią.
Zmobilizowany we wrześniu 1939, w 1940 dostał się do niewoli sowieckiej i został osadzony w obozie w Starobielsku, a następnie rozstrzelany w Charkowie. Awansowany pośmiertnie (w 2007) do stopnia majora.
Pochowany został na Polskim Cmentarzu Wojennym w Charkowie. Na grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera PAS AB-po prawej-Drużbackich) znajduje się płyta poświęcona jego pamięci.
Ordery i odznaczenia
- Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej z mieczami (Austro-Węgry)
- Krzyż Wojskowy Karola (Austro-Węgry)
Przypisy
- ↑ Data miesięczna i miejsce za ankietą personalną w zbiorach Ośrodka KARTA . Miejsce to podaje również Muzeum Wojska Polskiego na podstawie tzw. ksiąg cmentarnych: Księgi Cmentarne na stronie Muzeum Wojska Polskiego . We wcześniejszych publikacjach (z początku XXI wieku) pojawia się Katyń (Z. i W.H. Paryski, Wielka Encyklopedia Tatrzańska, Poronin 2004, s. 29) oraz Starobielsk(?) (Encyklopedia Krakowa, red. prowadzący A.H. Stachowski, Warszawa–Kraków 2000, s. 14)
- ↑ a b Anczyc Władysław , encyklopediakrakowa.pl .
- ↑ a b Lokalizator Grobów - Zarząd Cmentarzy Komunalnych , www.zck-krakow.pl .
- ↑ a b c Anczyc Władysław, Encyklopedia Krakowa, red. prowadzący A.H. Stachowski, Warszawa–Kraków 2000, s. 14.
- ↑ a b Władysław Marceli Anczyc, Biogramy Ofiar Zbrodni Katyńskiej na stronie Muzeum Wojska Polskiego (tu z błędnym imieniem ojca: Władysław).
- ↑ Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1346.
- ↑ a b c Ranglisten des Kaiserlichen und Königlichen Heeres 1918. Wiedeń: 1918, s. 1369.
- ↑ Encyklopedia Krakowa, red. prowadzący A.H. Stachowski, Warszawa–Kraków 2000, s. 14; Władysław Marceli Anczyc, Biogramy Ofiar Zbrodni Katyńskiej na stronie Muzeum Wojska Polskiego (tu z błędnym imieniem ojca: Władysław).
- ↑ Encyklopedia Krakowa, red. prowadzący A.H. Stachowski, Warszawa–Kraków 2000, s. 14.
- ↑ Czesław Michalski, Akademicki Związek Sportowy w Krakowie. Część I. 1909-1945, Kraków 2007, ISBN 978-83-7271-412-1, s. 122
- ↑ Anczyc Władysław Marceli, Z. i W.H. Paryscy, Wielka Encyklopedia Tatrzańska, Poronin 2004, s. 29.
- ↑ B. Chwaścinski, Z dziejów taternictwa: o górach i ludziach, Warszawa 1979, s. 178.
- ↑ Władysław Anczyc, karta personalna w zbiorach Ośrodka KARTA
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Midnoje i w Charkowie mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie, odczytana w trakcie uroczystych obchodów w dniach 9-10 listopada 2007. . .
- ↑ Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Warszawa 2003, s. 4.
Bibliografia
- Chwaścinski B., Z dziejów taternictwa: o górach i ludziach, Warszawa 1979.
- Encyklopedia Krakowa, red. prowadzący A.H. Stachowski, Warszawa–Kraków 2000. ISBN 83-01-13325-2.
- Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ISBN 83-916663-5-2.
- Paryscy Z. i W.H., Wielka Encyklopedia Tatrzańska, Poronin 2004. ISBN 83-7104-009-1.
- Lista osób zamordowanych w Katyniu, Midnoje i w Charkowie mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie, odczytana w trakcie uroczystych obchodów w dniach 9-10 listopada 2007. katedrapolowa.pl. .
- Władysław Anczyc, karta personalna w zbiorach Ośrodka KARTA.
- Władysław Marceli Anczyc, Biogramy Ofiar Zbrodni Katyńskiej na stronie Muzeum Wojska Polskiego.