Valdis Dombrovskis

W dzisiejszym świecie Valdis Dombrovskis to temat, który stał się istotny w różnych obszarach społeczeństwa. Jej wpływ rozciąga się od polityki na codzienne życie ludzi, wywołując debatę i refleksję na temat jej wpływu i konsekwencji. W całej historii Valdis Dombrovskis był przedmiotem badań i zainteresowań, co doprowadziło do głębokiej i zróżnicowanej analizy jego implikacji. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom i podejściu do Valdis Dombrovskis, aby zrozumieć jego dzisiejsze znaczenie i zakres. Dokonując przeglądu różnych badań i badań, a także przedstawiając opinie ekspertów, naszym celem jest przedstawienie kompleksowej i wzbogacającej wizji Valdis Dombrovskis, która przyczynia się do wiedzy i zrozumienia tego tak aktualnego dzisiaj tematu.

Valdis Dombrovskis
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 sierpnia 1971
Ryga

Premier Łotwy
Okres

od 12 marca 2009
do 22 stycznia 2014

Przynależność polityczna

Jedność

Poprzednik

Ivars Godmanis

Następca

Laimdota Straujuma

Minister finansów Łotwy
Okres

od 7 listopada 2002
do 9 marca 2004

Przynależność polityczna

Nowa Era

Poprzednik

Gundars Bērziņš

Następca

Oskars Spurdziņš

podpis
Odznaczenia
Order Krzyża Ziemi Maryjnej I Klasy (Estonia) Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii Order Trzech Gwiazd II klasy (Łotwa) Order Księcia Jarosława Mądrego II klasy Order Księcia Jarosława Mądrego I klasy

Valdis Dombrovskis (ur. 5 sierpnia 1971 w Rydze) – łotewski polityk, fizyk, ekonomista, poseł na Sejmu Republiki Łotewskiej, minister finansów w latach 2002–2004, Premier Łotwy od 2009 do 2014, deputowany do Parlamentu Europejskiego VI i VIII kadencji, wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej (od 2014).

Życiorys

W latach 1989–1996 studiował na wydziale matematyczno-fizycznym Uniwersytetu Łotwy w Rydze, gdzie ukończył kolejno studia licencjackie i magisterskie. W 1995 został absolwentem studiów ekonomicznych na wydziale inżynieryjno-ekonomicznym Ryskiego Uniwersytetu Technicznego. Uzyskał również dyplom ukończenia studiów w zakresie fizyki na Uniwersytecie Johannesa Gutenberga w Moguncji. W 1998 doktoryzował się na wydziale inżynierii elektrycznej Uniwersytetu Marylandu w College Park. W 2007 ukończył studia w dziedzinie ceł i administracji podatkowej na wydziale inżynieryjno-ekonomicznym Ryskiego Uniwersytetu Technicznego.

W latach 1991–1995 pracował jako laborant na wydziale matematyczno-fizycznym Uniwersytetu Łotwy: przez pierwsze dwa lata w instytucie fizyki ciała stałego, a przez kolejne dwa w zakładzie półprzewodników. Przez rok był laborantem w instytucie fizyki Uniwersytetu Johannesa Gutenberga w Moguncji. W 1997 powrócił do pracy w instytucie fizyki ciała stałego, a następnie pracował na wydziale inżynierii elektrycznej Uniwersytetu Marylandu w College Park. W 1998 rozpoczął pracę w zarządzie polityki pieniężnej Banku Łotwy, gdzie zajmował kolejno stanowiska specjalisty, starszego ekonomisty i głównego ekonomisty.

W 2002 brał udział w zakładaniu partii Nowa Era kierowanej przez byłego prezesa Banku Łotwy Einarsa Repšego. W tym samym roku został wybrany na posła na Sejm Republiki Łotewskiej z list zwycięskiej Nowej Ery, a następnie objął stanowisko ministra finansów w rządzie Einarsa Repšego. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 uzyskał mandat eurodeputowanego. Przystąpił do frakcji Europejskiej Partii Ludowej-Europejskich Demokratów, zasiadał w Komisji Budżetowej.

26 lutego 2009 desygnowany przez prezydenta Valdisa Zatlersa na stanowisko premiera Łotwy. 12 marca 2009 parlament Łotwy zatwierdził rząd Valdisa Dombrovskisa. Przez kilka miesięcy był też ministrem ds. dzieci, rodziny i integracji społecznej. W wyborach w 2010 i 2011 z ramienia Jedności odnawiał mandat poselski. 2 listopada 2010 otrzymał od prezydenta Valdisa Zatlersa misję sformowania nowego rządu, który następnego dnia został zatwierdzony przez Sejm X kadencji. Do końca roku kierował w tym rządzie również resortem rozwoju regionalnego i samorządności. 25 października 2011 Sejm XI kadencji udzielił akceptacji trzeciemu gabinetowi dotychczasowego premiera.

21 października 2013 doszło do katastrofy budowlanej w Rydze, w wyniku której śmierć poniosły 54 osoby. Sześć dni później Valdis Dombrovskis podał się do dymisji, uznając, że jego rząd przyjmuje na siebie polityczną odpowiedzialność. Urząd premiera sprawował do 22 stycznia 2014, kiedy to zakończył się proces formowania nowego gabinetu. 23 stycznia 2014 odnowił mandat poselski, wracając do pracy w parlamencie.

W wyborach europejskich w 2014 uzyskał mandat posła do PE VIII kadencji, kandydując z 1. miejsca na liście Jedności. 10 września tego samego roku Jean-Claude Juncker ogłosił nominację Valdisa Dombrovskisa na wiceprzewodniczącego KE oraz komisarza ds. euro i dialogu społecznego (od 1 listopada 2014). W 2016, po rezygnacji z członkostwa w KE złożonej przez Jonathana Hilla, powierzono mu również odpowiedzialność za stabilność finansową, usługi finansowe i unię rynków kapitałowych.

W lutym 2019 został głównym kandydatem Nowej Jedności w wyborach europejskich w 2019. W głosowaniu z maja 2019 uzyskał mandat europosła, jednak zrezygnował z jego objęcia w związku z otrzymaniem nominacji na kolejną kadencję w KE. Dołączył do Komisji Europejskiej kierowanej przez Ursulę von der Leyen jako wiceprzewodniczący wykonawczy odpowiedzialny za gospodarkę, która służy ludziom (z kadencją od 1 grudnia 2019). W październiku 2020, po uprzednim zatwierdzeniu przez Europarlament, powołany na komisarza ds. handlu (pozostał jednocześnie wiceprzewodniczącym wykonawczym KE).

Odznaczenia i wyróżnienia

Życie prywatne

Żonaty z Āriją Dombrovską. Jego rodzina ma również polskie korzenie.

Przypisy

  1. Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. .
  2. Dombrovskis chosen as Latvian PM. bbc.co.uk, 26 lutego 2009. . (ang.).
  3. New Latvian PM Takes Office Amid Deepening Crisis. javno.com, 12 marca 2009. . (ang.).
  4. Zatlers aicina Dombrovski veidot valdību; Saeima par valdības apstiprināšanu lems trešdien. diena.lv, 2 listopada 2010. . (łot.).
  5. Saeima apstiprina Dombrovska veidoto valdību. diena.lv, 3 listopada 2010. . (łot.).
  6. Saeima Ministru prezidenta amatā atkārtoti apstiprina Valdi Dombrovski. saeima.lv, 25 października 2011. . (łot.).
  7. Latvian government falls over Riga supermarket disaster. bbc.co.uk, 27 listopada 2013. . (ang.).
  8. Saeima apstiprina deputāta pilnvaras un atjauno mandātu sešiem deputātiem. saeima.lv, 23 stycznia 2014. . (łot.).
  9. The new structure of the Juncker Commission. ec.europa.eu, 30 października 2014. . (ang.).
  10. European Commission after Jonathan Hill’s Resignation. pism.pl, 5 września 2016. . (ang.).
  11. «Jaunās Vienotības» līderi Eiroparlamenta vēlēšanās – arī Kalniete un Ašeradens. lsm.lv, 23 lutego 2019. . (łot.).
  12. Dombrovskis atsakās no Eiropas Parlamenta deputāta mandāta. diena.lv, 20 czerwca 2019. . (łot.).
  13. Kandydaci na komisarzy. ec.europa.eu, 2019. .
  14. Mairead McGuinness approved as Irish commissioner in European Parliament. irishtimes.com, 7 października 2020. . (ang.).
  15. Dombrovskis saņems balvu par ekonomiskās stabilitātes atjaunošanu. diena.lv, 1 czerwca 2011. . (łot.).
  16. a b c d Valdis Dombrovskis. Biografija , www.valdisdombrovskis.lv .
  17. УКАЗ ПРЕЗИДЕНТА УКРАЇНИ № 399/2021 Про нагородження В. Домбровскіса орденом князя Ярослава Мудрого. president.gov.ua, 23 sierpnia 2021. . (ukr.).
  18. Dombrovska vizītēs pērn iztērēti 24 tūkstoši latu. kasjauns.lv, 10 stycznia 2010. . (łot.).
  19. Katarzyna Zuchowicz: Najgorsze już za Łotyszami. rp.pl, 12 lipca 2010. .

Bibliografia