Uranverein

W dzisiejszym świecie Uranverein stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu wielu różnych osób. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na życie codzienne, Uranverein przyciąga uwagę osób w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Kiedy zagłębiamy się w ten temat, niezwykle ważne jest zbadanie jego różnych aspektów, od jego początków po ewolucję w czasie. W tym artykule szczegółowo przeanalizujemy Uranverein i jego implikacje w różnych obszarach, aby zapewnić pełną i dogłębną wizję tego, tak aktualnego dzisiaj tematu.

Uranverein – stowarzyszenie niemieckich naukowców zajmujących się badaniem wojskowego wykorzystania energii jądrowej.

Historia

Pierwsze stowarzyszenie uranowe zostało założone w dniu 24 kwietnia 1939 roku pod kierownictwem Abrahama Ezawa jako „Grupa Robocza ds. Fizyki Jądrowej” przy Ministerstwie Edukacji Rzeszy w Berlinie. Drugie „Stowarzyszenie Uranu” powstało po rozpoczęciu drugiej wojny światowej. We wrześniu 1939 roku Werner Heisenberg dołączył do niemieckiego zespołu badań jądrowych na mocy rozkazu wojskowego. Zespół ten został zebrany przez Kurta Diebnera z ramienia Heereswaffenamt, zgodnie z sugestiami chemika fizyczno-chemicznego i eksperta od materiałów wybuchowych Paula Hartecka i innych, że Niemcy powinny zbadać możliwe znaczenie energii jądrowej do wysiłku wojennego. Rezultatem projektu, który w późniejszych latach został przerwany przez ciężkie alianckie bombardowania i sabotaż dostaw ciężkiej wody z Norwegii do Niemiec, był fakt, że nie zbudowano żadnej bomby, jednak zbudowano reaktor jądrowy. Dziesięciu niemieckich fizyków jądrowych, w tym Heisenberg, zostało internowanych przez aliantów w okresie od maja do grudnia 1945 roku, ostatnie sześć miesięcy spędzili w wiejskiej posiadłości Farm Hall w pobliżu Cambridge w Anglii.

Przypisy

  1. Universität Hamburg, Hamburger Forscher des „Uranvereins” (1939-1945) , Universität Hamburg., 26 czerwca 2019 (niem.).
  2. N.P. Landsman, Getting even with Heisenberg, „Studies in History and Philosophy of Modern Physics”, 33, Amsterdam: Elsevier, 2002, s. 297–325, ISSN 1355-2198, OCLC 231855493 (ang.).

Linki zewnętrzne