W dzisiejszym świecie Ugo Mifsud Bonnici stał się tematem o wielkim znaczeniu i zainteresowaniu całego społeczeństwa. Czy to ze względu na wpływ na życie codzienne, wpływ na gospodarkę światową, czy też na rolę w historii ludzkości, Ugo Mifsud Bonnici to temat, który nie pozostawia nikogo obojętnym. Od swoich początków do dzisiejszej ewolucji Ugo Mifsud Bonnici wywarł wpływ na sposób, w jaki ludzie postrzegają otaczający ich świat, przed i po. W tym artykule dokładnie zbadamy wpływ Ugo Mifsud Bonnici na różne aspekty życia, badając jego implikacje i znaczenie we współczesnym społeczeństwie.
Data i miejsce urodzenia |
8 listopada 1932 |
---|---|
Prezydent Republiki Malty | |
Okres |
od 4 kwietnia 1994 |
Przynależność polityczna | |
Pierwsza dama | |
Poprzednik | |
Następca | |
Ugo Mifsud Bonnici (ur. 8 listopada 1932 w m. Cospicua) – maltański polityk i prawnik, działacz Partii Narodowej, parlamentarzysta i minister, w latach 1994–1999 prezydent Malty.
Członek zaangażowanej politycznie rodziny Mifsud Bonnici, tradycyjnie wspierającej Partię Narodową, reprezentowanej przez wiele lat w parlamencie. Jego kuzyn, Karmenu Mifsud Bonnici, został jednak działaczem Partii Pracy.
W 1952 uzyskał bakalaureat, a w 1955 doktorat z prawa na Uniwersytecie Maltańskim, po czym praktykował w maltańskim sądownictwie. Zajmował się również działalnością publicystyczną, był m.in. redaktorem magazynu literackiego „Malta Letterarja”. Zaangażował się w działalność polityczną w ramach Partii Narodowej. W 1966 po raz pierwszy został wybrany do Izby Reprezentantów, z powodzeniem ubiegając się o reelekcję w pięciu kolejnych wyborach do 1992 włącznie. Od 1982 do 1987 był rzecznikiem swojego ugrupowania do spraw edukacji. W 1977 objął funkcję przewodniczącego rady głównej i administracyjnej Partii Narodowej.
Od 1987 do 1994 wchodził w skład rządów Edwarda Fenecha Adamiego. Był ministrem edukacji (1987–1990), odpowiadając również za środowisko, kulturę, sprawy młodzieży, muzea i sport. Następnie do 1992 zajmował stanowisko ministra edukacji i spraw wewnętrznych, a później do 1994 ministra edukacji i zasobów ludzkich. Od kwietnia 1994 do kwietnia 1999 sprawował pięcioletnią kadencję prezydencką.
W 1959 zawarł związek małżeński z Gemmą z domu Bianco, z którą ma dwóch synów (w tym polityka Carmela) i córkę.