U-318

W dzisiejszym świecie U-318 stał się tematem coraz większego zainteresowania ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Niezależnie od tego, czy mówimy o znaczeniu zdrowia psychicznego, rewolucji technologicznej, wzmocnieniu pozycji kobiet, czy o jakimkolwiek innym temacie, U-318 jest podstawowym elementem, który zyskał znaczenie we wszystkich sferach życia. Od wpływu na politykę i gospodarkę po wpływ na kulturę popularną, U-318 jest aspektem, którego nie możemy zignorować. W tym artykule zbadamy, jak U-318 zmienił sposób, w jaki myślimy i działamy, oraz jak jego obecność nadal kształtuje nasz świat w sposób, który wcześniej był niewyobrażalny.

U-318
Historia
Stocznia

Flender Werke AG, Lubeka

Położenie stępki

14 października 1942

Wodowanie

25 września 1943

 Kriegsmarine
Wejście do służby

13 listopada 1943

Los okrętu

zatopiony po wojnie

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

na powierzchni 769 t
w zanurzeniu 871 t

Długość

67,1 m

Szerokość

6,20 m

Zanurzenie

4,74 m

Napęd
na powierzchni 2800 KM
w zanurzeniu 750 KM
Prędkość

na powierzchni 17,7 w.
w zanurzeniu 7,6 w.

Zasięg

na powierzchni 8850 Mm (10 w.)
w zanurzeniu 80 Mm (4 w.)

Uzbrojenie
5 wyrzutni torped (zapas 14)
lub 39 min TMB lub 26 min TMA, działo 88 mm
działko 20 mm
Załoga

44

U-318 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu VII C/41 z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w 1943 roku.

Historia

Wcielony do 4. Flotylli U-Bootów celem szkolenia załogi, od sierpnia 1944 roku kolejno w 11., 13. i 14. Flotylli jako jednostka bojowa.

U-318 odbył 6 patroli bojowych, podczas których nie zatopił żadnej jednostki przeciwnika.

Poddany 10 maja 1945 w Narwiku (Norwegia), przebazowany 19 maja do Loch Eriboll, a następnie do Loch Ryan (Szkocja). Zatopiony 21 grudnia 1945 roku podczas operacji Deadlight po zerwaniu się z holu ogniem artyleryjskim niszczyciela ORP „Piorun”.

Bibliografia

  • U-318. www.uboat.net. . (ang.).
  • Marek Twardowski. Operacja „Deadlight”. „Morza, Statki i Okręty”. III (6 (13)), s. 61-70, 1998. Warszawa: Magnum-X. ISSN 1426-529X.