Triangulacja (geodezja)
W tym artykule temat Triangulacja (geodezja) zostanie omówiony z różnych perspektyw, w celu zbadania jego implikacji, zastosowań i dzisiejszego znaczenia. Szczegółowo przeanalizowany zostanie jego kontekst historyczny, możliwe skutki w różnych obszarach i jego znaczenie w obecnej panoramie. Podobnie zostaną omówione możliwe przyszłe implikacje i omówione zostaną różne punkty widzenia na temat Triangulacja (geodezja). Celem podróży przez różne podejścia i opinie jest przedstawienie czytelnikowi kompleksowej i szczegółowej wizji tego tematu, co ma zachęcić do debaty i refleksji.
Triangulacja – metoda pomiaru osnów geodezyjnych, polegająca na precyzyjnym pomiarze kątów między wszystkimi sąsiednimi punktami oraz długości co najmniej jednego boku w sieci składającej się z trójkątów.
Pomiar służy, po obliczeniu i wyrównaniu wyników pomiarów, do określenia współrzędnych geodezyjnych wszystkich punktów sieci triangulacyjnej. W zależności od klasy sieci, długości boków w triangulacji wynoszą od 2 do 25 i więcej kilometrów.
Triangulacja służyła do określenia kształtu i wymiarów Ziemi. Dzięki stosowaniu precyzyjnych i pracochłonnych metod pomiaru w różnych porach doby oraz obliczeń z uwzględnieniem wszelkiego rodzaju poprawek (na krzywiznę Ziemi i refrakcję, odchylenie pionu, centrowanie wież triangulacyjnych i innych) bez użycia komputerów uzyskano wyniki, niewiele odbiegające od dzisiejszych pochodzących z pomiarów GPS.