W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Tero Pitkämäki. Od powstania do ewolucji na przestrzeni dziejów Tero Pitkämäki był podstawową częścią społeczeństwa, wywierając wpływ na różne obszary codziennego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty, które sprawiają, że Tero Pitkämäki jest tematem interesującym każdego, kto jest zainteresowany poszerzeniem swojej wiedzy na ten temat. Od jego wpływu na kulturę popularną po jego dzisiejsze znaczenie – zagłębimy się w szczegółową analizę, która pozwoli nam w pełni zrozumieć znaczenie i rolę, jaką odgrywa Tero Pitkämäki w naszym świecie. Nie przegap tego kompletnego przewodnika, który poprowadzi Cię do odkrycia wszystkiego, co musisz wiedzieć o Tero Pitkämäki!
Tero Pitkämäki podczas mityngu Bislett Games 2010 w Oslo | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Wzrost |
195 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Informacje klubowe | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Klub |
Nurmon Urheilijat | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Trener |
Hannu Kangas | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|
Tero Kristian Pitkämäki (ur. 19 grudnia 1982 w Ilmajoki) – fiński lekkoatleta specjalizujący się w rzucie oszczepem.
Czterokrotny uczestnik igrzysk olimpijskich – w 2004 zajął ósme miejsce, w 2008 zdobył brązowy medal, w 2012 był piąty, a w 2016 nie przebrnął eliminacji. Złoty, srebrny i brązowy medalista mistrzostw świata, trzykrotnie stawał na podium czempionatu Starego Kontynentu. W 2005 oraz 2007 zwyciężał w zawodach światowego finału lekkoatletycznego. Trzynastokrotny medalista mistrzostw Finlandii (8 medali złotych – 2004, 2005, 2006, 2007, 2010, 2013, 2016, 2017, 3 srebrne – 2003, 2008, 2015 i 2 brązowe – 2009, 2012) oraz reprezentant kraju w meczach międzypaństwowych, pucharze Europy i drużynowym czempionacie Europy. Triumfator Diamentowej Ligi w 2015 roku. W 2006 ukończył studia i uzyskał tytuł inżyniera elektryka. Zwycięzca plebiscytu European Athlete of the Year Trophy w roku 2007 – oszczepnik był pierwszym fińskim lekkoatletą, który triumfował w tym konkursie. Za swojego największego sportowego rywala uważa Norwega Andreasa Thorkildsena, który jest jego przyjacielem.
Rekord życiowy: 91,53 (26 czerwca 2005, Kuortane) – rezultat ten jest jedenastym wynikiem w historii światowej lekkoatletyki.
O karierze lekkoatletycznej marzył od dzieciństwa. Sport zaczął uprawiać jako dziecko, a pierwszy raz wystartował jako 12-latek – w 1994 używając oszczepu o wadze 400 gramów zajął pierwsze miejsce w konkursie w Ilmajoki. Na początku roku 2000 zdobył srebrny medal w halowych mistrzostwach Finlandii juniorów, a pod koniec roku debiutując w dużej międzynarodowej imprezie odpadł w eliminacjach mistrzostw świata juniorów w Santiago. W kolejnym sezonie był piąty na juniorskim czempionacie Starego Kontynentu. Pierwszy sukces na arenie międzynarodowej odniósł w roku 2003 zdobywając w Bydgoszczy brąz mistrzostw Europy młodzieżowców, przegrywając Rosjaninem Aleksandrem Iwanowem oraz Igorem Janikiem, który podczas tych zawodów wynikiem 82,54 ustanowił (nieaktualny już) rekord Polski w kategorii młodzieżowców.
Od początku sezonu 2004 oszczepnik startował tylko w Finlandii – wyjątkiem był mecz młodzieżowców przeciwko Hiszpanii w Barcelonie 9 lipca (zwycięstwo z wynikiem 83,32) oraz mityng w Tallinnie 21 lipca (druga lokata z wynikiem 79,70). 1 sierpnia w miejscowości Vaasa zdobył pierwszy w karierze tytuł mistrza swojego kraju. Tydzień później zajął trzecie miejsce w mityngu Weltklasse Zürich. W eliminacjach, podczas igrzysk olimpijskich, uzyskał trzeci rezultat w grupie B i z wynikiem 82,04 awansował do finału. 28 sierpnia na stadionie olimpijskim w Atenach w drugiej serii uzyskał swój najlepszy wynik – 83,01 – i został ostatecznie sklasyfikowany na ósmej lokacie. W 2004 pobiegł także w biegu maratońskim.
W swoim czwartym starcie w roku 2005, podczas mityngu w Kuortane 26 czerwca, pierwszy raz w karierze uzyskał wynik ponad 90 metrów ustawiając rekord życiowy rezultatem 91,53. 17 lipca zdobył drugi złoty medal mistrzostw Finlandii, a w ostatnim starcie przed mistrzostwami świata wygrał z wynikiem 90,54 (podczas zawodów w Oslo). Fin, który jako jedyny oszczepnik obok Rosjanina Siergieja Makarowa w sezonie przekroczył granicę 90 metrów, był faworytem czempionatu rozgrywanego w Helsinkach. W eliminacjach, które odbyły się 9 sierpnia, z wynikiem 82,21 zajął drugie miejsce za Makarowem. W rundzie finałowej w pierwszej serii Fin uzyskał wynik 75,44, a swój najlepszy rezultat osiągnął w czwartej próbie uzyskując 81,27. Będący faworytem zawodów oszczepnik zajął ostatecznie czwarte miejsce. Złoto mistrzostw przypadło Estończykowi Andrusowi Värnikowi, srebro zdobył Norweg Andreas Thorkildsen, a brąz Rosjanin Siergiej Makarow. Po mistrzostwach Pitkämäki wygrał m.in. zawody w Zurychu (88,71) i Berlinie (89,32), a w ostatnim starcie w sezonie zwyciężył w światowym finale lekkoatletycznym z wynikiem 91,33. W ciągu całego sezonu wygrał 12 z 16 zawodów, w których startował.
Sezon rozpoczął od zwycięstwa w Seinäjoki 21 maja osiągając wynik 88,41. Niespełna miesiąc później, 24 czerwca, uzyskał najlepszy rezultat w sezonie posyłając oszczep na odległość 91,11. Tydzień po tym sukcesie zwyciężył w zawodach superligi pucharu Europy – mimo tego zespół Finlandii spadł do I ligi. Przed zaplanowanymi na początek sierpnia mistrzostwami Europy wygrał zawody w Paryżu, był drugi w Rzymie oraz ponownie został mistrzem kraju. Na czempionacie Starego Kontynentu w Göteborgu w eliminacjach zajął czwarte miejsce z wynikiem 83,78. Finał odbywał się 9 sierpnia – Fin po rzucie w pierwszej serii (swoim najlepszym w całym konkursie) na odległość 86,44 objął prowadzenie jednak w drugiej kolejce rezultat 87,37 dał pozycję lidera Norwegowi Andreasowi Thorkildsenowi. Thorkildsen poprawił się w ostatniej próbie rzucając 88,78 i zostając mistrzem Europy – Fin uplasował się na drugim miejscu, a brązowy medal zdobył Jan Železný z Czech, który miał tylko jeden udany rzut (w pierwszej serii na odległość 85,92). Po mistrzostwach oszczepnik wystartował jeszcze pięciokrotnie zwyciężając w Zurychu oraz Helsinkach.
W swoim starcie w sezonie oszczepnik z wynikiem 87,78 zwyciężył 3 czerwca w Kuortane, a 15 czerwca poprawił się o równy metr wygrywając mityng Bislett Games w Oslo z rezultatem 88,78. 13 lipca w Rzymie podczas mityngu Golden Gala Pitkämäki źle wykonał rzut w wyniku czego oszczep poleciał za bardzo w lewo i trafił francuskiego skoczka w dal Salima Sdiriego. Ostatecznie w mityngu oszczepnik uplasował się na drugim miejscu. W kolejnych dniach Fin nie mógł otrząsnąć się po wypadku jednak już 22 lipca z wynikiem 91,23 (trzecim najlepszym w karierze) wygrał zawody w Lapinlahti. 31 sierpnia w eliminacjach mistrzostw świata na stadionie w Osace uzyskał rezultat 80,62 (dziesiąty wśród startujących) i awansował do finału czempionatu, który zaplanowano na 2 września. W finale na stadionie Nagai po pierwszej serii zajmował czwartą lokatę, a w drugiej próbie po rzucie na odległość 89,16 objął prowadzenie. W ostatniej próbie uzyskał swój najlepszy wynik w zawodach – 90,33 – i wyprzedzając Norwega Andreasa Thorkildsena i Amerykanina Breauxa Greera zdobył tytuł mistrza świata. Złoto Pitkämäkiego było pierwszym medalem z najcenniejszego kruszcu wywalczonym przez Fińskiego oszczepnika od roku 1999 kiedy w światowym czempionacie zwyciężył Aki Parviainen. Na koniec sezonu jako pierwszy Fin oraz drugi oszczepnik w historii wygrał prestiżowy plebiscyt European Athlete of the Year Trophy.
Oszczepnik pierwszy raz w sezonie wystąpił na zawodach 25 maja zajmując w Kuortane drugie miejsce z wynikiem 86,89. W dalszej części sezonu startował m.in. w Berlinie (pierwsze miejsce), Oslo (trzecia lokata) oraz Rzymie (zwycięstwo). 27 lipca na mistrzostwach Finlandii zajął drugą pozycję przegrywając z Tero Järvenpää, który wynikiem 86,68 ustanowił rekord życiowy. W ostatnim występie przed igrzyskami w Pekinie wygrał zawody w Lappeenrancie osiągając rezultat 84,30. Eliminacje rzutu oszczepem na igrzyskach olimpijskich odbyły się 21 sierpnia. Fin startował w grupie B i osiągnął wynik 82,61 (minimum kwalifikacyjne to 82,50) awansując z trzecim rezultatem do finału. Dwa dni później, podczas konkursu finałowego, w pierwszej serii uzyskał wynik 83,75 i zajmował trzecią lokatę za prowadzącym od początku Andreasem Thorkildsenem i swoim rodzajem Tero Järvenpää. Dzięki rzutowi w ostatniej kolejce Pitkämäkiego wyprzedził jeszcze Łotysz Ainārs Kovals, który uzyskał swój nowy rekord życiowy wynikiem 86,64. W ostatniej serii Fin posłał oszczep na odległość 86,16, przesunął się na trzecie miejsce i ostatecznie zdobył brązowy medal. Mistrzem olimpijskim został Norweg Thorkildsen, który w przedostatniej serii wynikiem 90,57 ustanowił rekord olimpijski, a srebro przypadło Kovalsowi. Po igrzyskach był drugi w Zurychu oraz podczas meczu przeciwko Szwedom w Helsinkach i wygrał mityng w Brukseli. 14 września, w ostatnim starcie w sezonie, zajął trzecie miejsce podczas światowego finału lekkoatletycznego w Stuttgarcie.
Na początku sezonu zajął trzecie miejsce w zawodach w Seinäjoki oraz wygrał mityng ISATF w Berlinie. Tydzień po zawodach w Niemczech wygrał, 21 czerwca, w Bergen rywalizację oszczepników podczas I ligi drużynowych mistrzostw Europy uzyskując wynik 86,78. W dalszej części sezonu tryumfował m.in. w Oslo oraz był drugi na zawodach w Rzymie i Paryżu. W eliminacjach na mistrzostwach świata, 21 sierpnia, Fin nie uzyskał wymaganego minimum (82,00) i do finału awansował z 4. odległością uzyskując w swojej trzeciej próbie wynik 81,65. Dwa dni później borykający się z grypą oszczepnik w finałowym konkursie w pierwszej serii uzyskał swój najlepszy wynik 81,90 (dający mu wówczas drugą lokatę za Kubańczykiem Guillermo Martínezem). W kolejnych próbach nie poprawił się i ostatecznie zajął piąte miejsce, a reprezentacja Finlandii nie zdobyła w Berlinie żadnego medalu. Na koniec sezonu Pitkämäki zwyciężył jeszcze 4 września w Memorial Van Damme 2009 w Brukseli oraz był drugi 13 września w światowym finale lekkoatletycznym w Salonikach.
Na początku sezonu startował w Australii zwyciężając 27 lutego w Sydney oraz 4 marca w Melbourne. Najważniejszą imprezą w roku były mistrzostwa Europy, które odbywały się w Hiszpanii – w eliminacjach zawodów na Estadi Olímpic Lluís Companys Fin uzyskał drugi wynik wśród startujących rzucając w swojej drugiej próbie 83,15. W finale, który odbył się 31 lipca, po pierwszej serii na prowadzeniu był Andreas Thorkildsen (86,32), drugie miejsce zajmował Matthias de Zordo (86,22), a Fin był trzeci z wynikiem 81,47. Ostatecznie kolejność ta nie zmieniła się do ostatniej kolejki chociaż Pitkämäki w swoim piątym rzucie poprawił znacząco swój wynik posyłając oszczep na odległość 86,67. Po czempionacie oszczepnik wygrał zawody w Sztokholmie, a 8 sierpnia został mistrzem Finlandii. 28 sierpnia zwyciężył w kolejnej edycji tradycyjnego meczu pomiędzy Szwecją i Finlandią osiągając wynik 84,08. Sezon zakończył zwycięstwem w Kawasaki 19 września.
W pierwszym starcie w sezonie zajął trzecie miejsce podczas zawodów Qatar Athletic Super Grand Prix 2011 w Dosze uzyskując wynik 83,91. 15 maja zwyciężył w mityngu w Szanghaju z wynikiem 85,33 – rezultatem tym wyrównał najlepszy w sezonie wynik na świecie, który od 22 kwietnia należał do Rosjanina Siergieja Makarowa. 24 czerwca na mityngu w Kuortane zajął piąte miejsce z wynikiem 77,55 – był to pierwszy konkurs od końca 2004 roku, w którym Fin nie rzucił ponad 80 metrów. Podczas mityngu w Lozannie, 30 czerwca, ponownie nie osiągnął 80 metrów zajmując z wynikiem 78,35 szóstą lokatę. Na mistrzostwach świata odpadł w eliminacjach. Po tej imprezie do grona trenerów Fina dołączył aktualny rekordzista świata Jan Železný.
W pierwszym starcie w olimpijskim sezonie 2012 Fin zajął z wynikiem 77,99 piąte miejsce podczas deszczowego mityngu Shanghai Golden Grand Prix 2012 w Szanghaju. Na zawodach Bislett Games 2012 w Oslo zajął odległą pozycję z wynikiem 73,57. Udanie wystąpił na mityngu oszczepników w Pihtipudas, gdzie 17 czerwca rzucił 83,87. Podczas mistrzostw Europy w Helsinkach mimo wsparcia licznie zgromadzonych kibiców zajął ostatecznie 11. miejsce z rezyltatem 74,89. Po zawodach w stolicy Finlandii na mityngu w Kuortane, 22 lipca, osiągnął najlepszy wynik w sezonie rzucając 84,90. Na igrzyskach olimpijskich w Londynie zajął trzecie miejsce w eliminacjach (z wynikiem 83,01), a w finale uplasował się na piątym miejscu.
Podczas Mistrzostw świata rozegranych w 2013 roku w Moskwie Fin wywalczył srebrny krążek ulegając zwycięzcy jedynie o 10 cm. Na rozegranych rok później Mistrzostwach Europy w Zurychu Tero Pitkämäki zdobył medal brązowy. W 2015 roku reprezentant Finlandii odniósł zwycięstwo w zawodach Superligi Drużynowych Mistrzostw Europy w Czeboksarach jednak nie uchroniło to spadku jego kraju do I ligi. Kilka miesięcy później na Mistrzostwach świata w Pekinie Pitkämäki wywalczył trzecią pozycję ulegając jedynie dwóm reprezentantom spoza Europy. W tymże roku również zawodnik po raz pierwszy w karierze triumfował w klasyfikacji generalnej Diamentowej Ligi. Zupełnym niepowodzeniem zakończyły się dla Fina kolejne Mistrzostwach Europy rozegrane w 2016 roku w Amsterdamie. Wynik 80,52 m osiągnięty w eliminacjach nie pozwolił dostać się do zawodów finałowych. Podobnie kiepski występ Fin zanotował podczas igrzysk olimpijskich w Rio de Janeiro, gdzie wynik 79,56 m pozwolił jedynie na zajęcie 21 miejsca w eliminacjach.
Podczas Mistrzostw Finlandii w 2017 roku osiągnął wynik 82,80 m, co pozwoliło na zdobycie ósmego tytułu. Na Mistrzostwach świata w Londynie został sklasyfikowany na piątym miejscu z rezultatem 86,94 m.
Progresja wyników oszczepnika w poszczególnych latach kariery.
Rok | Wynik | Data | Miejsce | Uwagi |
---|---|---|---|---|
1994 | 43,98 | (dts) br | 4 wrześniaIlmajoki | oszczep 400 gramowy |
1995 | 47,22 | (dts) br | 29 lipcaAlajärvi | oszczep 400 gramowy |
1996 | 53,22 | (dts) br | 18 lipcaIlmajoki | oszczep 600 gramowy |
1997 | 57,50 | (dts) br | 6 lipcaKauhajoki | oszczep 600 gramowy |
1998 | 62,26 | (dts) br | 13 wrześniaYlihärmä | oszczep 700 gramowy |
1999 | 74,56 | (dts) br | 12 wrześniaYlihärmä | oszczep 700 gramowy |
2000 | 73,75 | (dts) br | 20 lipcaPihtipudas | |
2001 | 74,89 | (dts) br | 11 sierpniaKannus | |
2002 | 77,24 | (dts) br | 24 czerwcaLapua | |
2003 | 80,45 | (dts) br | 11 sierpniaHelsinki | mistrzostwa Finlandii |
2004 | 84,64 | (dts) br | 4 lipcaPihtipudas | |
2005 | 91,53 | (dts) br | 26 czerwcaKuortane | |
2006 | 91,11 | (dts) br | 24 czerwcaKuortane | |
2007 | 91,23 | (dts) br | 22 lipcaLapinlahti | |
2008 | 87,70 | (dts) br | 11 lipcaRzym | Golden Gala |
2009 | 87,79 | (dts) br | 25 lipcaLapinlahti | |
2010 | 86,92 | (dts) br | 26 czerwcaKuortane | |
2011 | 85,33 | (dts) br | 15 majaSzanghaj | Shanghai Golden Grand Prix 2011 |
2012 | 86,98 | (dts) br | 17 sierpniaSztokholm | DN Galan 2012 |
2013 | 87,60 | (dts) br | 18 majaSzanghaj | Shanghai Golden Grand Prix 2013 |
2014 | 86,63 | (dts) br | 5 lipcaParyż | Meeting Areva 2014 |
2015 | 89,09 | (dts) br | 25 czerwcaTurku | |
2016 | 86,13 | (dts) br | 27 sierpniaLappeenranta | |
2017 | 88,27 | (dts) br | 25 czerwcaVaasa | |
2018 | 82,64 | (dts) br | 26 majaVantaa |