Teodor Wykrętowicz
W dzisiejszym świecie Teodor Wykrętowicz zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Od momentu powstania Teodor Wykrętowicz wpływa na podstawowe aspekty społeczeństwa, gospodarki i kultury. W tym artykule szczegółowo zbadamy rolę Teodor Wykrętowicz w obecnym kontekście, analizując jego przyczyny, konsekwencje i możliwe rozwiązania. Poprzez różne perspektywy i studia przypadków będziemy starali się zrozumieć zasięg i wpływ Teodor Wykrętowicz w różnych dziedzinach, a także jego potencjał do przekształcenia świata w przyszłości.
| |
 podporucznik
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci |
7 marca 1941 |
| Przebieg służby | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
   
| |
Teodor Wykrętowicz (ur. 1845, zm. 7 marca 1941) – podporucznik, weteran powstania styczniowego.
Życiorys
Teodor Wykrętowicz urodził się w Pertkach, w Ziemi Kaliskiej. Pracował jako czeladnik młynarski. Zaciągnął się do oddziału Wielichowskiego, który wszedł w skład partii Taczanowskiego. Po klęsce w bitwie pod Ignacewem (8 maja 1863 roku), Wykrętowicz przeszedł granicę i znalazł się w zaborze pruskim, gdzie ukrywał się do czasu amnestii.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości (1918) w okresie II Rzeczypospolitej został awansowany do stopnia podporucznika weterana Wojska Polskiego. W 1930 roku został odznaczony Krzyżem Niepodległości z Mieczami. W styczniu 1938 roku wraz z 49 weteranami oraz trzema weterankami (Marią Bentkowską, Marią Fabianowską i Lucyną Żukowską) został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Posiadał również Krzyż Walecznych i Krzyż Siedemdziesięciolecia Powstania Styczniowego.
W 1938 roku mieszkał w Warszawie. Zmarł 7 marca 1941 roku, został pochowany na Kwaterze Weteranów Powstania Styczniowego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (13C-2-1).
Przypisy
- ↑ Oficerowie-weterani uczestnicy powstania narodowego 1863 r.. W: Rocznik Oficerski 1923.. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych Sztab Generalny - Oddział V., 1923, s. 65.
- ↑ a b List uczestników powstania narodowego 1863 r.. W: Rocznik Oficerski 1932.. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych Sztab Generalny - Oddział V., 1932, s. 920.
- ↑ a b Żywe Pomniki Bohaterstwa ostatni weterani 1863 roku. W: Rok 1863 za naszą wolność i waszą w 75-lecie Powstania Styczniowego. Warszawa: Oddział im. Romualda Traugutta Polskiego Towarzystwa Kultury i Oświaty Robotniczej "Pochodnia" w Warszawie, 1938, s. 32.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932, s. 919.
- ↑ Zarządzenie o nadaniu Krzyża Niepodległości z Mieczami, Krzyża Niepodległości i Medalu Niepodległości. Monitor Polski 1930 nr 260 poz. 4350. . (pol.).
- ↑ Krzyż oficerski Orderu Polski Odrodzonej na piersiach weteranów z 1863 r.. „Ilustrowany Kurier Codzienny”. XIX, s. 1, 13, 24 stycznia 1938. Kraków.
- ↑ Bogusław Szwedo: Powstańcy Styczniowi odznaczeni Orderem Wojennym Virtuti Militari. Mińsk Mazowiecki: Zbroja, 2013, s. 147.
- ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze