Tacjanna Wysocka
W dzisiejszym świecie Tacjanna Wysocka to temat, który staje się coraz bardziej istotny. Jej konsekwencje rozciągają się na wszystkie aspekty naszego życia, od sfery osobistej po zawodową. Dlatego tak ważne jest dokładne przeanalizowanie jego skutków i możliwych rozwiązań. W tym artykule przyjrzymy się różnym perspektywom Tacjanna Wysocka i temu, jak ewoluował on na przestrzeni czasu. Od swoich początków do chwili obecnej Tacjanna Wysocka budzi duże zainteresowanie w społeczeństwie i konieczne jest pogłębienie jego zrozumienia, aby móc skutecznie sobie z nim poradzić.
 Tacjanna Wysocka w 1927 | |
| Data i miejsce urodzenia |
31 stycznia 1894 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
2 kwietnia 1970 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość |
polska |
| Alma Mater | |
| Małżeństwo |
Stefan Wysocki |
| Odznaczenia | |
| Order Odrodzenia Polski | |
Tacjanna Bernadetta Wysocka (ur. 31 stycznia 1894 w Moskwie zm. 2 kwietnia 1970 w Warszawie) – polska tancerka, choreograf, pedagog i teoretyk baletu, publicystka.
Życiorys
Pochodziła z polsko-rosyjskiej rodziny o zamiłowaniach artystycznych. Jej ojciec generał lejtnant Wiktor Adamowicz był Polakiem, matka Elżbieta była Rosjanką.
Była absolwentką Instytutu Smolnego w Sankt Petersburgu. Studiowała taniec klasyczny, historię tańca i muzykę. W 1911 roku wstąpiła do petersburskiego Instytutu Gimnastyki Rytmicznej, przygotowującego do rzadkiego w początkach XX wieku zawodu rytmiczki. Po wybuchu rewolucji październikowej wyjechała do Polski, do Warszawy i wraz z mężem Stefanem Wysockim otworzyła Szkołę Umuzykalnienia, a później Teatr Sztuki Tanecznej. Do wybuchu II wojny światowej kierowany przez nią zespół występował m.in. w warszawskim Qui Pro Quo, a także w filmach oraz gościnnie za granicą. Występowała w rewii paryskiej Casino de Paris. Była też wykładowcą w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej (PIST) w Warszawie. Po 1945 r. pracowała jako baletmistrz w częstochowskim Teatrze Miejskim. Następnie była choreografem w Teatrze im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach. W latach 1946–1951 założyła i prowadziła Szkołę Tańca Scenicznego, która to przekształciła się w Szkołę Baletową z siedzibą w Sosnowcu, a następnie w Bytomiu. Szkoła ta – Ogólnokształcąca Szkoła Baletowa im. Ludomira Różyckiego w Bytomiu – jest najstarszą placówką tego typu w Polsce. Po upaństwowieniu szkoły w 1951 roku Tacjanna Wysocka była jej kierownikiem artystycznym. W 1952 roku powróciła do Warszawy. Wykładała gimnastykę artystyczną w Akademii Wychowania Fizycznego. Pod koniec życia poświęciła się historii tańca i krytyce tańca. Pochowana na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 317-3-10).
Publikacje
- 1955 Gimnastyka artystyczna, Warszawa
- 1962 Wspomnienia, Warszawa
- 1970 Dzieje baletu, Warszawa
Odznaczenia i wyróżnienia
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski – 1959
- doktorat honoris causa Université de la Danse w Paryżu – 1968
W literaturze
Tacjanna Wysocka została przedstawiona jako Iwona Karnicka w powieści Złota Maska Tadeusza Dołęgi-Mostowicza z 1935 roku.
Przypisy
- ↑ a b c d e f g Biografia Tacjanny Wysockiej na portalu Culture.pl .
- ↑ Janina Chodera, Feliks Kiryk (red.), Słownik biograficzny historii Polski. T. 2: L-Ż, Wrocław : Zakład Narodowy im. Ossolińskich. Wydawnictwo, 2005, s. 1685, ISBN 978-83-04-04692-4 .
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: Stefan Wysocki, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
- ↑ Jarosław Górski, Parweniusz z rodowodem. Biografia Tadeusza Dołęgi-Mostowicza, Warszawa 2021, ISBN 978-83-244-1086-6, OCLC 1256559307 .
Linki zewnętrzne
- Tacjanna Wysocka, Encyklopedia teatru polskiego (osoby). .