Szymon Schreiber

W dzisiejszym świecie Szymon Schreiber to temat, który przyciąga uwagę ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu. Niezależnie od tego, czy ze względu na swoje znaczenie w społeczeństwie, wpływ na kulturę popularną czy znaczenie w nauce, Szymon Schreiber stał się stałym tematem rozmów. Wraz z postępem technologii i globalizacją Szymon Schreiber nabrał niespotykanego dotąd znaczenia, wywołując gorące debaty i wzbudzając zainteresowanie milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule zbadamy różne aspekty Szymon Schreiber i jego wpływ na różne aspekty życia codziennego.

Szymon Schreiber
שמעון סופר
Ilustracja
Data urodzenia

1820

Data śmierci

1883

Naczelny rabin Krakowa
Okres sprawowania

1861–1883

Wyznanie

judaizm

Grób Szymona Schreibera na nowym cmentarzu żydowskim w Krakowie

Szymon Schreiber, hebr. שמעון סופר (ur. 19 grudnia 1820 w Presburgu, zm. 26 marca 1883 w Krakowie) – polski rabin, w latach 1861–1883 rabin Krakowa.

Był synem Mosze Schreibera (1762–1839), zwanego Chatam Sofer i jego drugiej żony Sary (1790–1832), córki Akiwy Egera. Dziadek Szymona Schreibera Samuel był nauczycielem w Krakowie, potem rabinem we Frankfurcie nad Menem. W 1848 został rabinem w Mattersdorfie, a w 1861 w Krakowie. Był jednym z pierwszych ortodoksyjnych rabinów, który brał udział w życiu publicznym. Założył partię Machsike Hadas (z hebr. Wzmocnienie religii).

W lipcu 1879 został wybrany do parlamentu w Wiedniu VI kadencji z okręgu KołomyjaBuczaczŚniatyn. Rywalizował z Wilhelmem Leżańskim, doktorem prawa, c. k. prokuratorem w Kołomyi; na głosujących 2369 osób uzyskał 1443 głosy.

Jego książki dotyczące żydowskiej tradycji wydane zostały w latach 1952–1955 w dwóch tomach pt. Miktaw Sofer.

Zmarł w Krakowie. Pochowany jest na nowym cmentarzu żydowskim przy ulicy Miodowej. Jego siostrzeńcem i zarazem zięciem był Akiba Kornitzer (1838–1892).

Zobacz też

Przypisy

  1. a b Czajecka, s. 635.
  2. Według innych danych w 1878.
  3. Szematyzm Królestwa Galicyi i Lodomeryi z Wielkiem Księstwem Krakowskiem na rok 1879. Lwów, 1879, s. 131.

Bibliografia