W tym artykule zbadamy wpływ, jaki Szpital Kliniczny im. Andrzeja Mielęckiego w Katowicach wywarł na współczesne społeczeństwo. Szpital Kliniczny im. Andrzeja Mielęckiego w Katowicach stał się w ostatnich latach tematem rosnącego zainteresowania, gdyż jego wpływ obejmuje różne obszary życia codziennego. Od momentu pojawienia się Szpital Kliniczny im. Andrzeja Mielęckiego w Katowicach wywołał debatę i kontrowersje, a także spowodował znaczące zmiany w sposobie, w jaki ludzie postrzegają i doświadczają otaczającego ich świata. Na tych stronach będziemy analizować różne aspekty Szpital Kliniczny im. Andrzeja Mielęckiego w Katowicach, badając jego wpływ na kulturę, politykę, technologię, ekonomię i życie osobiste ludzi. Stosując podejście multidyscyplinarne, artykuł ten stara się rzucić światło na głęboki wpływ, jaki Szpital Kliniczny im. Andrzeja Mielęckiego w Katowicach wywarł na współczesne społeczeństwo.
Dewiza |
Nowoczesna medycyna w zabytkowych murach |
---|---|
Data założenia |
1895 |
Typ szpitala |
wieloprofilowy, kliniczny |
Państwo | |
Adres |
ul. Francuska 20-24, |
Dyrektor |
dr n. med. Włodzimierz Dziubdziela |
Łóżka szpitalne |
396 |
Oddziały szpitalne |
8 |
Położenie na mapie Katowic | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa śląskiego | |
50°15′16,5240″N 19°01′39,7560″E/50,254590 19,027710 | |
Strona internetowa |
Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny im. Andrzeja Mielęckiego Śląskiego Uniwersytetu Medycznego w Katowicach (SPSKM) − zakład opieki zdrowotnej w katowickiej dzielnicy Śródmieście, mieszczący się przy ul. Francuskiej, szpital Śląskiego Uniwersytetu Medycznego.
Patronem szpitala jest lekarz Andrzej Mielęcki.
Kamień węgielny pod budowę szpitala położono w 1895. Pierwszym właścicielem szpitala przy ówczesnej Emmastraße 34 była Górnośląska Spółka Bracka z Tarnowskich Gór. Środki pochodziły ze składek członków spółki. Będąc szpitalem zakładowym, lecznica społeczna przyjmowała górników z kopalń: Eminencja, Kleofas, Ferdynand i Wujek oraz członków ich rodzin. Pierwszy budynek oddano do użytku w 1898 (dzisiaj siedziba kliniki nefrologii). Teren szpitalny miał obejmować 2 ha i 77 arów. Kolejne budynki to budynek portierni i mieszkań pracowniczych, kasyno lekarzy i jednopiętrowy dom mieszkalny. Teren ogrodzono murem. Nowe inwestycje zaczęto realizować w 1908: wybudowano pawilon chorób usznych, kostnicę, pawilon chirurgiczny, budynek administracji oraz wykonano podłączenie do sieci wodociągów miejskich. W 1910 zmodernizowano kotłownię i sieć centralnego ogrzewania. Większość lekarzy w tym okresie była narodowości niemieckiej. W czasie I wojny światowej część personelu wcielono do służby wojskowej. W szpitalu pracował członek Polskiego Komitetu Plebiscytowego dr Henryk Jarczyk. Po I powstaniu śląskim językiem urzędowym szpitala stał się język polski. W czasie II powstania w lecznicy mieścił się sztab Naczelnego Dowództwa Wojsk Sprzymierzonych na Górnym Śląsku gen. Julesa Gratiera, stąd obecna nazwa ulicy Francuskiej. W 1923 do szpitala sprowadzono siostry ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Wincentego à Paulo. Szpital liczył wówczas 357 łóżek. W następnych latach dobudowano szereg istniejących do dzisiaj oddziałów szpitalnych. Po 1939 w szpitalu pozostało tylko trzech polskich lekarzy, usunięte zostały siostry zakonne. W czasie II wojny światowej wzniesiono barak, w którym obecnie znajduje się kaplica szpitalna.
Po II wojnie światowej dyrektorami szpitala byli:
Szpital dysponuje ośmioma oddziałami i izbą przyjęć:
Na terenie zespołu szpitalnego działają następujące poradnie i pracownie: