Sylvie Goulard

W dzisiejszym świecie Sylvie Goulard zyskał niespotykane dotąd znaczenie. Niezależnie od tego, czy chodzi o politykę, naukę, kulturę czy technologię, Sylvie Goulard stał się tematem ciągłego zainteresowania i debaty. Więcej informacji na temat Sylvie Goulard i jego implikacji ma kluczowe znaczenie dla zrozumienia obecnego krajobrazu i trendów, które wyznaczają kurs na przyszłość. W tym artykule zbadamy różne aspekty Sylvie Goulard, od jego pochodzenia po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, aby zaoferować pełny i aktualny obraz tego zjawiska.

Sylvie Goulard
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

6 grudnia 1964
Marsylia

Minister obrony Francji
Okres

od maja 2017
do czerwca 2017

Poprzednik

Jean-Yves Le Drian

Następca

Florence Parly

Sylvie Goulard (ur. 6 grudnia 1964 w Marsylii) – francuska polityk i publicystka, posłanka do Parlamentu Europejskiego VII i VIII kadencji, w 2017 minister obrony.

Życiorys

Absolwentka prawa na Université d’Aix-Marseille III, Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu oraz École nationale d’administration. Od 1989 była zatrudniona w Ministerstwie Spraw Zagranicznych (w dziale prawnym). Od połowy lat 90. związana z instytutami badawczymi i prognostycznymi (m.in. CERI). W latach 2001–2004 była doradcą przewodniczącego Komisji Europejskiej Romano Prodiego. W 2006 objęła funkcję przewodniczącej francuskiego oddziału Ruchu Europejskiego, najstarszego działającego stowarzyszenia we Francji, zajmującego się tematyką jednoczenia Europy.

W wyborach w 2009 z listy Ruchu Demokratycznego uzyskała mandat eurodeputowanej VII kadencji. Przystąpiła do grupy Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy oraz Komisji Gospodarczej i Monetarnej. W 2014 została wybrana na kolejną kadencję Europarlamentu.

W maju 2017 w nowo powołanym gabinecie Édouarda Philippe’a z rekomendacji En Marche! objęła stanowisko ministra obrony. W czerwcu tegoż roku zakończyła pełnienie funkcji rządowej, nie wchodząc w skład nowego rządu dotychczasowego premiera, który powołano po wyborach parlamentarnych. Decyzja ta zbiegła się z wszczętym śledztwem w sprawie finansowania etatowych działaczy Ruchu Demokratycznego z funduszy przeznaczonych na wynagrodzenie asystentów eurodeputowanych.

W styczniu 2018 została wiceprezesem francuskiego banku centralnego. W 2019 była francuskim kandydatem na członka nowej Komisji Europejskiej; kandydatura ta została jednak zablokowana przez eurodeputowanych.

Publikacje

  • Le grand Turc et la République de Venise, Fayard 2004.
  • L'Europe pour les nuls, First 2007 (Europejska Nagroda Książkowa 2009).
  • Le Coq et la perle, Seuil 2007.
  • Il faut cultiver notre jardin européen, Seuil 2008.

Przypisy