Stanisław Hebanowski (architekt)
W dzisiejszym świecie Stanisław Hebanowski (architekt) to temat, który przyciągnął uwagę wielu osób. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, Stanisław Hebanowski (architekt) stał się częstym tematem rozmów na całym świecie. Wraz z szybkim rozwojem technologii i postępującą globalizacją, Stanisław Hebanowski (architekt) zyskał znaczącą rolę w codziennym życiu ludzi. W tym artykule przyjrzymy się bliżej wpływowi Stanisław Hebanowski (architekt) na różne aspekty społeczeństwa i zbadamy, jak ukształtował on świat, w którym żyjemy. Poprzez szczegółową analizę staramy się rzucić światło na wiele aspektów Stanisław Hebanowski (architekt) i jego ewolucję w czasie.
| Data urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
Stanisław Hebanowski (ur. 28 marca 1820, zm. 13 lutego 1898) – polski architekt.
Życiorys
Jego ojciec był profesorem gimnazjum klasycznego. Początkowo uczył się zawodu w prywatnej szkole u Antoniego Krzyżanowskiego. W latach 1842–1844 studiował w Akademii w Berlinie, a następnie w Paryżu. Przed rokiem 1855 powrócił do Poznania i rozpoczął pracę jako prywatny architekt i budowniczy. W jego projektach widoczne są wpływy renesansu włoskiego i francuskiego. Do wnętrz wprowadził dekoracje barokowo-rokokowe.
Dla Hipolita Cegielskiego zaprojektował willę przy ul. Podgórnej oraz fabrykę. Z zabudowań zakładów Cegielskiego, przy ul. Strzeleckiej, zachował się do dzisiaj kantor z wieżą.
W Poznaniu znana jest tylko jedna kamienica wybudowana przez Hebanowskiego. Kamienicę tę, przy ulicy św. Marcina, wybudował dla siebie, w spółce finansowej z lekarzem Teofilem Mateckim. Kamienica graniczyła z dawnym cmentarzem kościoła św. Marcina, gdzie w roku 1859 odsłonięto pomnik Adama Mickiewicza. Kamienica stanowiła z lewej strony tło dla pomnika.
W 1872 roku Hebanowski wykonał projekt Teatru Polskiego. Stanisław Hebanowski był również członkiem rady miejskiej.
Został pochowany na cmentarzu w Gieczu, którego był właścicielem.
Architektura
Jego klientami byli jednak głównie polscy ziemianie. W Wielkopolsce zachowało się wiele budowli projektowanych przez Hebanowskiego:
- Pałac w Łęknie (1857)
- Kaplica Kalksteinów w Chełmży (1858–1862)
- Pałac w Dusinie (1865)
- Pałac Potworowskich w Kosowie (1866)
- Kościół św. Katarzyny w Brodnicy (1867–1874)
- Pałac w Posadowie (1870)
- Pałac w Tarcach (1871)
- Pałac w Nowej Wsi (1874–1876)
- Pałac w Mystkach (1877)
- Pałac w Biezdrowie (1877)
- Zespół pałacowo-parkowy w Potulicach
.jpg)
Przypisy
- ↑ Żurowski 1985 ↓, s. 7.
- ↑ Ostrowska-Kębłowska 1982 ↓, s. 247.
- ↑ Ostrowska-Kębłowska 1982 ↓, s. 240.
- ↑ Ostrowska-Kębłowska 1982 ↓, s. 308.
- ↑ Ostrowska-Kębłowska 1982 ↓, s. 228.
- ↑ Żurowski 1985 ↓, s. 199.
Bibliografia
- Zofia Ostrowska-Kębłowska, Architektura i Budownictwo w Poznaniu w Latach 1790-1880, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe – Oddział w Poznaniu, 1982, ISBN 83-0103720-2, ISSN 0079-466X.
- Andrzej Żurowski, Hebanowski, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1985, ISBN 83-221-0234-8.