Stanisław Cywiński (inżynier)

We współczesnym świecie Stanisław Cywiński (inżynier) stał się tematem ogólnego zainteresowania ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od wpływu na gospodarkę po znaczenie w technologii i kulturze, Stanisław Cywiński (inżynier) stanowi punkt zwrotny w naszym sposobie rozumienia świata. Jego znaczenie przekroczyło bariery geograficzne i wywołało globalną debatę na temat jego znaczenia i konsekwencji. W tym artykule zbadamy wiele aspektów Stanisław Cywiński (inżynier) i jego rolę w dzisiejszym społeczeństwie, analizując jego skutki i przyszłość w zmieniającym się i dynamicznym kontekście.

Stanisław Cywiński
Data i miejsce urodzenia

31 października 1884
Iłża

Data i miejsce śmierci

25 września 1939
Warszawa

Zawód, zajęcie

inżynier

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Stanisław Cywiński (ur. 31 października 1884 w Iłży, zm. 25 września 1939 w Warszawie) – polski inżynier, konstruktor lotniczy.

Życiorys

Szkołę średnią ukończył we Lwowie. Studia rozpoczął na Wydziale Matematycznym Uniwersytetu Kijowskiego, po roku przenosząc się na Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej, gdzie w 1906 ukończył studia i wyjechał na rok na praktykę zawodową do Szwajcarii do zakładów w Gerlafingen. W trakcie praktyki uzyskał wysokie noty i nagrodę pieniężną. Dzięki tym pieniądzom w 1910 wraz z Czesławem Zbierańskim zbudował swój pierwszy samolot znany jako Zbierański i Cywiński, a zarazem pierwszy latający samolot skonstruowany i zaprojektowany na ziemiach Polskich, którego oblatał Michał Scipio del Campo. W czasie I wojny światowej w Rosji, do Polski wrócił w 1918; pracował w Sekcji Żeglugi Napowietrznej w Ministerstwie Spraw Wojskowych.

W 1920 objął stanowisko kierownika technicznego w zakładach E.Plage & T.Laśkiewicz w Lublinie, a w 1925 przeniósł się do Podlaskiej Wytwórni Samolotów na stanowisko kierownika biura konstrukcyjnego. Brał udział w projektowaniu takich maszyn jak: szybowce Lublin-1 i Lublin-2, samolot PWS-1, PWS-3, PWS-10, PWS-21 i PWS-21 bis oraz PWS-24.

W 1935 przeniósł się do Warszawy, gdzie pracował jako szef montażu w Państwowych Zakładach Lotniczych, przy produkcji samolotów PZL P-11c, PZL-23 Karaś i eksportowych PZL P-24.

Zginął z powodu odniesionych ran 25 września 1939 roku w czasie pożaru domu. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 317-4-24,25).

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. Cmentarz Stare Powązki: ZARZECCY, Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne .
  2. M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 139 „za zasługi na polu obrony powietrznej i przeciwgazowej”.
  3. M.P. z 1929 r. nr 188, poz. 452 „za zasługi około rozwoju przemysłu wojennego”.

Bibliografia