Stalagmit
W dzisiejszym świecie Stalagmit zyskał nieuniknione znaczenie w wielu obszarach. Jej wpływ rozciąga się od sfery osobistej po zawodową, poprzez sferę kulturową, społeczną i polityczną. Zainteresowanie Stalagmit wzrosło w ostatnich latach, stając się tematem debaty i refleksji na różnych forach i mediach. Zarówno eksperci, jak i zwykli obywatele są coraz bardziej zainteresowani zrozumieniem i analizą implikacji i wyzwań, jakie Stalagmit stwarza dla współczesnego społeczeństwa. W tym sensie ten artykuł ma na celu przedstawienie panoramicznej i zaktualizowanej wizji Stalagmit, odniesienie się do jego wielu aspektów i zaproponowanie krytycznego i refleksyjnego podejścia do tego wszechobecnego dziś zjawiska.
Stalagmit (fr. stalagmite z gr. σταλαγμίτης) – naciek jaskiniowy, grawitacyjny osiągający duże rozmiary. Może występować w postaci słupa, stożka, guza itp. Narasta od dna jaskini krasowej ku górze wskutek wytrącania się węglanu wapnia z kapiącej ze stropu wody – w przypadku jaskini lodowej – jej zamarzania. Stalagmitowi odpowiada zazwyczaj stalaktyt w stropie jaskini, w wyniku ich połączenia powstaje kolumna zwana stalagnatem.
Za najwyższe znane stalagmity podaje się obecnie wytwory z jaskini Sơn Đoòng w Wietnamie, których wysokość przekracza 70 m. Wysokość około 70 m mierzy stalagmit z jaskini Zhijin w prowincji Guizhou w Chinach. Inny, zbliżonej wysokości stalagmit, wysokości 67,2 m, znajduje się w Cueva San Martin Infierno na Kubie. W Europie najwyższy stalagmit podawany jest aktualnie z jaskini Grotta di Ispinigoli na Sardynii, a jego wysokość wynosi 38 m. Najwyższym stalagmitem w Europie Środkowej jest wysoki na 32,7 m Kvapeľ rožňavských jaskiniarov, znajdujący się w Jaskini Krasnogórskiej w Krasie Słowackim w południowej Słowacji. Średnica tego ostatniego sięga 15 m, a jego masę obliczono na 2000 ton. Był on podawany w Księdze rekordów Guinnessa jako najwyższy stalagmit świata.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Son Doong Cave (Hang Sơn Đoòng). Wondermondo . . (ang.).
- ↑ Guinness World Records 2015. 2014, s. 41. ISBN 978-1101883808.
- ↑ Grotta di Ispinigoli. Lonely Planet . . (ang.).
Bibliografia
- Wojciech Jaroszewski, Leszek Marks, Andrzej Radomski, Słownik geologii dynamicznej, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1985, ISBN 83-220-0196-7, OCLC 830183626.